Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
20.2°C23.8°C
3 BF 42%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
19.1°C22.7°C
2 BF 55%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.0°C19.9°C
4 BF 60%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
20 °C
18.8°C20.8°C
5 BF 45%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
22.9°C22.9°C
3 BF 31%
Στην Αίθουσα της Θαλάσσιας Ανάμνησης
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Στην Αίθουσα της Θαλάσσιας Ανάμνησης

Κείμενο - φωτογραφίες: ΘΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

1820. Στο Πενάνγκ, στα βορειοδυτικά της Μαλαϊκής Χερσονήσου, ντόπιοι Κινέζοι ιδρύουν την "Τριάδα" Χάι Σαν. Όπως και οι προηγούμενες αδελφότητες που έχουν ιδρυθεί από το 1799 στην περιοχή, έτσι και αυτή έχει σκοπό την προστασία και την αλληλοϋποστήριξη, οικονομική και πολιτική, της κοινότητας.

1893. Ο επικεφαλής της αδελφότητας Τσουνγκ Κενγκ Κουή αγοράζει μια έκταση στην Τζώρτζταουν, την πρωτεύουσα της Πενάνγκ, πολιτείας υπαγόμενης στο βρετανικό στέμμα. Η έκταση ανήκε στην αντίπαλη Τριάδα "'Ανοδος των Δικαίων", όπως μεταφράζεται η Τζη Χιν Κόνγκσι, με την οποία πολέμησε τέσσερεις φορές η Χάι Σαν για τον έλεγχο των ορυχείων κασσιτέρου. Ο Τσουνγκ, από τους πλουσιότερους Πενανγκίτες, θα δώσει στην έπαυλη που χτίζει το 1894, στην έκταση που αγόρασε, το όνομα Χάι Κή Τσαν, που θα πει "Αίθουσα της Θαλάσσιας Ανάμνησης". Ο εκατομμυριούχος επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης μεταλλείων και φιλάνθρωπος Τσουνγκ έχει διοριστεί ήδη από το 1877 από τους Βρετανούς "Καπιτάν Τσάινα", δηλαδή διοικητής των Κινέζων της αποικίας. "Καπιτάν" ονομάζουν οι Βρετανοί αποικιοκράτες τους διοικητές των εθνοτήτων που κυβερνούν σε Ινδονησία, Μαλαισία, Σιγκαπούρη, Βόρνεο και Φιλιππίνες. Ομόβαθμοι του Καπιτάν Τσάινα είναι στο Πενάνγκ ο Καπιτάν Άραμπ για τους ντόπιους Άραβες και ο Καπιτάν Κελίνγκ για τους Ινδούς.


Το αίθριο.

Η έπαυλη θα χρησιμεύσει ως γραφείο και οικία του Τσουνγκ, όπου θα ζήσει με τη δεύτερη σύζυγό του και τις παλλακίδες του. Μετά τον θάνατό του, το 1901, η έπαυλη θα περάσει στους απογόνους του. Στην διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου θα επιταχθεί από τους Ιάπωνες, ακολούθως θα παραμείνει ακατοίκητη για έξι δεκαετίες και το 2000 θα την αγοράσει ο αρχιτέκτονας Πήτερ Σουν από έναν απόγονο πέμπτης γενεάς του Σουνγκ για να την μετατρέψει, τέσσερα χρόνια αργότερα, σε μουσείο. Ο Σουν θα εμπλουτίσει το μουσείο με εκθέματα των Περανακάν, όπως ονομάζονται οι κινεζικής καταγωγής Μαλαίσιοι, τα οποία συνέλεγε επί 30 χρόνια, από έπιπλα μέχρι κοσμήματα.

Τετάρτη, 8 Ιουνίου 2016. Τελειώντας την επίσκεψή μου στο τζαμί Καπιτάν Κελίνγκ κατεβαίνω την ομώνυμη οδό, την Τζαλάν Μαστζίντ Καπιτάν Κελίνγκ στην Λιττλ Ίντια, και φθάνω στην Τσερτς Στριτ. Υποθέτω πως ονομάζεται έτσι καθώς ακριβώς απέναντι από την αρχή της, στα αριστερά μου, βρίσκεται η αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Στρίβω δεξιά προς τη θάλασσα και σύντομα φτάνω σε ένα διώροφο πράσινο κτήριο στον αριθμό 29. Μια βαριά μεταλλική καγκελόπορτα οδηγεί στην αυλή της έπαυλης. Την είσοδό της πλαισιώνουν δύο αγάλματα λεόντων μπροστά από τα οποία τέσσερις λευκοί κίονες στηρίζουν ένα ξύλινο μπαλκόνι.


Tête-à-tête ή Vis à vis πολυθρόνα, γνωστή και με τον αγγλικό όρο "Lovechair". Εύγλωττη ονομασία για το διπλό κάθισμα που φέρνει αντικριστά ένα ζευγάρι για φλερτ και περιπτύξεις.

Εισέρχομαι σε ένα αίθριο το οποίο επιτρέπει καλό φωτισμό και αερισμό. Απέναντι, μια σκάλα οδηγεί στον επάνω όροφο, ο οποίος περιβάλλεται από εσωτερικό σκαλιστό μπαλκόνι. Στον αριστερό τοίχο ένα καλαίσθητο κινέζικο ξύλινο παραπέτασμα λειτουργεί και ως "γινγκμπί" ή "ζάομπι", όπως αλλιώς ονομάζονται στα κινέζικα οι "οθόνες της σκιάς" που θεωρείται ότι "εγκλωβίζουν" τα κακά πνεύματα και έτσι δεν μπορούν να κινούνται ελεύθερα.

Οι τραπεζαρίες είναι διακοσμημένες με σερβάντες, καθρέφτες, βικτωριανά αγαλματίδια, πορσελάνες και ασημικά, εισαγόμενα όλα από την Ευρώπη. Ευρωπαϊκό τόνο δίνουν και οι καρέκλες fauteuil με τους ανοιχτούς βραχίονες και το ξύλινο πλαίσιο στη στρογγυλή ράχη, αλλά και τις προσεγμένες λεπτομέρειες, όπως είναι το ανοιχτόχρωμο ύφασμα που έχει "δεθεί" στους βραχίονες για να ξεκουράζονται τα χέρια των συνδαιτυμόνων, στο ίδιο σχέδιο και χρώμα με εκείνο της ράχης.


Πίπες, θήκες και λάμπες λαδιού για εξάτμιση και εισπνοή οπίου.

Οι φωτογραφίες και τα κάδρα είναι διαφωτιστικές και για την ιστορία των Περανακάν, οι οποίοι ήλθαν τον 16ο αιώνα ως μετανάστες και έκαναν οικογένειες με ντόπιες γυναίκες του Πενάνγκ, αλλά και για την πολιτιστική επίδραση των Κινέζων στην περιοχή. Και βέβαια, δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν φωτογραφίες του Τσουνγκ, ο οποίος τιμάται και με άγαλμα σε φυσικό μέγεθος, έργο του Βρετανού γλύπτη Μπένζαμιν Κρέσγουικ στον βωμό του ναού ενώπιον του οποίου συνεδρίαζε η Τριάδα. Ομολογώ πως μου φαίνεται κάπως παράταιρο να διεξάγονται συζητήσεις για τζόγο, εμπόριο οπίου ή πορνεία μπροστά σε έναν ναό, όπου πάντως δύο φορές ετησίως έρχονται απόγονοι του Τσουνγκ να τιμήσουν τη μνήμη του.

Αναχωρώντας μετά από αρκετή ώρα, έχω ακόμη στο μυαλό μου εικόνες από τις περισσότερες από 1.000 αντίκες και τον πολυεθνικό διάκοσμο. Από την πολυτέλεια του επιχρυσωμένου μπουρμέζικου τηκ, τους αγγλικούς μπουφέδες και τα πλακάκια δαπέδου, τα γαλλικά ερμάρια, τα ιρλανδικά χαλιά, το σφυρήλατο σκωτσέζικο σίδερο των κιγκλιδωμάτων και την τεράστια συλλογή κινέζικης πορσελάνης στο επάνω όροφο. Κυρίως όμως έχω να λέω πως κάτι κατάλαβα για τους Μπάμπα Νυόνυα. Έτσι λένε, εκτός από Περανακάν, τους Κινέζους του Πενάνγκ, αλλά και της Μαλάκκα και της Σιγκαπούρης. Το "Μπάμπα" το χρησιμοποιούν για τους άνδρες, λέξη που μάλλον επιβλήθηκε από Πέρσες εμπόρους, καθώς έτσι προσφωνούν στην πατρίδα τους τον παππού, και το Νόνυα από το ιαβανέζικο "νόνα" που θα πει "κυρία".

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL