Των Ιάσονα Θεοδώρου και Άρη Σπουρδαλάκη*
Για την πλειοψηφία όχι μόνο των αριστερών αλλά και των ευρύτερα προοδευτικών πολιτών, το εκλογικό αποτέλεσμα της 26ης Μάη ήταν απογοητευτικό. Κι αυτό όχι μόνο γιατί ηττήθηκε ο μεγαλύτερος πολιτικός φορέας της Αριστεράς, αλλά κυρίως επειδή κέρδισε εκείνος της δεξιάς. Ένας πόλος μάλιστα που όχι απλά δεν σηματοδοτεί μια ήπια μετάβαση σε μια καπιταλιστική κανονικότητα, αλλά ένα αναχρονιστικό κράμα ακροδεξιών στελεχών και νεοφιλελεύθερου παροξυσμού. Έχει γίνει, όμως, πλέον εμφανές πως δεν αρκεί η – πραγματική – απειλή της δεξιάς για να κινητοποιηθεί εκ νέου ο κόσμος της Αριστεράς, τα φτωχά στρώματα, η νεολαία και ο κόσμος της εργασίας.
Χρειαζόμαστε, τόσο η Αριστερά όσο και οι κοινωνικές δυνάμεις που θέλει να εκπροσωπεί, μια νέα συστράτευση με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, μια τόνωση των κομματικών μας γραμμών ενόψει των εθνικών εκλογών της 7ης Ιούλη. Η οργανική δουλειά σε κοινωνικούς χώρους, γειτονιές και τοπικές κοινωνίες είναι άλλωστε ο μόνος σίγουρος και αδιαμεσολάβητος τρόπος να αποκτήσουμε ξανά σχέσεις με μερίδες ανθρώπων που επιζητούμε να εκπροσωπήσουμε κοινωνικά, αλλά δεν καταφέραμε να εκφράσουμε πολιτικά στις ευρωεκλογές.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι τα παραπάνω, δεν αποτελούν απλά μια υπενθύμιση ότι χρειάζεται οργάνωση «στο κόμμα που μας έλαχε». Αντιθέτως, αποτελούν και αναγκαία συνθήκη ανάτασης της δυναμικής της Αριστεράς από το κοινωνικό προς το πολιτικό πεδίο. Άλλωστε αυτή ήταν και θα παραμείνει βασική συνθήκη ενδυνάμωσης της αριστεράς, που την διατηρεί ουσιαστικά συνδεδεμένη με τον κόσμο που δε θέλει απλά να εκπροσωπεί, αλλά να είναι μέρος του.
Αυτός είναι ο τρόπος της να “σπάσει” τη διαμεσολάβηση της αντι-ΣΥΡΙΖΑ μιντιακής υστερίας, τις κραυγές της αντιπολίτευσης που πεισματικά αρνείται να μιλήσει προγραμματικά έστω και στο ελάχιστο. Αλλά πέρα από όλα αυτά ήταν, είναι και θα είναι η σταθερή απάντηση της, έναντι της κυρίαρχης καθημερινότητας εντός καπιταλιστικής κρίσης που προάγει συχνά τον ατομικό δρόμο επιβίωσης μέσα σε μια ομολογουμένως δύσκολη κατάσταση.
Θα μπορούσαμε εδώ να μπούμε στη διαδικασία απαρίθμησης των θετικών μέτρων και κινήσεων που έγιναν από την κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, κατά την περίοδο των μνημονίων αλλά και μετά τον Αύγουστο του 2018, όπως επίσης και των λαθών. Θα μπορούσαμε να υπογραμμίσουμε τα όσα συνειδητά “υπόσχονται” για την επόμενη ημέρα τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Δε θα το κάνουμε. Θα αρκεστούμε στο ότι, όταν στην πολιτική ο αντίπαλος σε “στοχεύει” έχοντας ως επιχείρημά του ακριβώς αυτά που εσύ υποστηρίζεις ότι προσπάθησες να κάνεις, τότε είσαι – παρά τα προβλήματα – στο σωστό δρόμο.
Σε αυτή τη λογική αρκεί να θυμηθούμε τη Μιράντα Ξαφά να γράφει πως “...ο Ελληνικός λαός απέρριψε την ταξική πολιτική της αναδιανομής εισοδήματος”, καθώς και τον ίδιο το Κυριάκο Μητσοτάκη να λέει, καταχειροκροτούμενος, στο 12ο Συνέδριο της ΝΔ πως θέλει “ να τελειώνουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο γι' αυτά που κάνει, αλλά και γι' αυτά που πιστεύει”.
Οι παραπάνω τοποθετήσεις μαζί με το δίπολο “Στήριξη αδύναμων έναντι Ανάπτυξης” το οποίο θέτει ξεκάθαρα η ΝΔ στον τομέα της οικονομίας είναι απόλυτα ιδεολογικές και περιγράφουν με σαφήνεια τις διαφορετικές αφετηρίες και σχέδια. Το που τοποθετείται ο κόσμος της εργασίας και της νεολαίας είναι σαφές.
Το που τοποθετείται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εξίσου σαφές, το λέει άλλωστε και εκτός από τον αντίπαλο, το ίδιο το τολμηρό του πρόγραμμα το οποίο εκτός από σαφή ταξικό προσανατολισμό αποτελεί και επιβεβαίωση της αλλαγής συνθηκών μετά την έξοδο από τα μνημόνια
. Αυτό που απομένει είναι το βήμα της περαιτέρω σύνδεσης των επιμέρους τμημάτων του ίδιου “κόσμου”, “μεριάς”, “στρατοπέδου”, πείτε το όπως θέλετε, όχι μόνο με την επικράτηση και την υλοποίηση του προγράμματος αυτού, αλλά και με τα αναγκαία κοινωνικά βήματα συμπληρωματικά και πέραν της κυβερνητικής προσπάθειας.
Ας κάνουμε λοιπόν ξανά το αναγκαίο βήμα τόσο για πριν, όσο και για μετά την εκλογική αναμέτρηση. Να δώσουμε αυτή τη μάχη μέσα από τις τοπικές και κλαδικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της νεολαίας του. Και το κυριότερο, να τη δώσουμε με τους όρους της Αριστεράς που γνωρίζουμε. Δίπλα στους πολίτες ακούγοντας με σεβασμό τις ανησυχίες και την κριτική τους, αλλά και προτάσσοντας το δικό μας όραμα με αυτοπεποίθηση.
*Ο Ιάσονας Θεοδώρου και ο Άρης Σπουρδαλάκης είναι μέλη της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
