Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας των ευρωεκλογών, η αξιωματική αντιπολίτευση, ερμηνεύοντας μονάχα τη διαφορά των εννέα ποσοστιαίων μονάδων και αφήνοντας ηθελημένα στην άκρη όλες τις υπόλοιπες παραμέτρους που έπαιξαν ρόλο για την διαμόρφωση του συγκεκριμένου αποτελέσματος, επιχειρεί να περάσει στην κοινωνία ένα εύπεπτο αφήγημα.
Ένα αφήγημα που λέει πως η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές ήταν μια καθαρή απόρριψη της κοινωνικής πολιτικής που η κυβέρνηση της Αριστεράς τα τελευταία χρόνια, και παρά την ασφυκτική εποπτεία των δανειστών, εφάρμοσε. Ένα αφήγημα που έρχεται να αμφισβητήσει, λόγω των εννέα μονάδων της διαφοράς, μια σειρά μέτρων στήριξης και ανακούφισης των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων της κοινωνίας που καλό είναι να θυμόμαστε πως και η ίδια η Νέα Δημοκρατία έσπευδε να υπερψηφίσει εντός του Κοινοβουλίου.
Εδώ και τρεις μέρες λοιπόν, στελέχη αλλά και κάποιοι εγκέφαλοι του νεοφιλελεύθερου think tank της Πειραιώς προαναγγέλλουν τον τερματισμό της μέχρι σήμερα κοινωνικής πολιτικής λέγοντας ότι ο ίδιος ο ελληνικός λαός με την ψήφο του στις 26 Μαΐου ζήτησε να πάψει το κράτος να πληρώνει τα κάθε μορφής επιδόματα με τα οποία η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να στηρίξει εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και να αποκαταστήσει στο μέτρο του δυνατού πολλές από τις αδικίες που τα πρώτα χρόνια των Μνημονίων κάποιες κοινωνικές ομάδες υπέστησαν.
Εδώ και τρεις μέρες λοιπόν, η Ν.Δ. έρχεται και μας λέει ότι ο ίδιος ο ελληνικός λαός αποφάσισε στις 26 Μαΐου πως επιθυμεί την άμεση κατάργηση της 13ης σύνταξης, του επιδόματος ενοικίου, του μεταφορικού ισοδύναμου για τον νησιωτικό πληθυσμό της χώρας, του επιδόματος παιδιού, του επιδόματος στέγασης, των αναπηρικών επιδομάτων, του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης, του επιδόματος θέρμανσης, του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης ανασφάλιστων υπερηλίκων και ακόμη πολλών παραμέτρων της κοινωνικής πολιτικής υπέρ των αδυνάμων που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε τα τελευταία χρόνια.
Είναι που ντρέπονται να παραδεχτούν την κοινωνική αναλγησία που τους διέκρινε τα σκληρά χρόνια των Μνημονίων και έχει γίνει δεύτερη φύση τους, που την κουβαλούν ακόμη και στην εκτός Μνημονίων εποχής. Είναι που ντρέπονται για το αντικοινωνικό τους πρόσωπο. Είναι που ντρέπονται για όσα και οι ίδιοι υποχρεώθηκαν να υπερψηφίσουν και, αντί να πουν πως έτσι και γίνουν κυβέρνηση θα τα κόψουν όλα, βάζουν τους ψηφοφόρους μπροστά λέγοντας πως ο λαός τους έδωσε την εντολή να ξανακάνουν τους φτωχούς φτωχότερους.
Σα δεν ντρέπονται!
