Live τώρα    
25°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
25 °C
22.8°C26.3°C
3 BF 32%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
24 °C
22.6°C26.2°C
3 BF 34%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
21 °C
19.0°C24.8°C
2 BF 50%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.8°C21.8°C
2 BF 65%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
24 °C
23.9°C24.5°C
2 BF 33%
Να μην τους χαρίσουμε τίποτα!
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Να μην τους χαρίσουμε τίποτα!

Του Δημήτρη Βαρδαβά

Η ελληνική δεξιά είναι μια κακομαθημένη δεξιά, εξ ου και η εμμονή της στο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Δεν έγινε ξαφνικά τιμητής του ηθικού κεκτημένου της Αριστεράς, το οποίο τάχα προσβάλλεται από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Για εκείνους και εκείνες εκ δεξιών που παρουσιάζονται σαν θεματοφύλακες της ηθικής αγνότητας της Αριστεράς, η Αριστερά έχασε το ηθικό πλεονέκτημα της τη στιγμή που διάβηκε το υδάτινο κατώφλι των νησιωτικών εξοριών της. Δεν είναι η εκτίμηση για την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία των αγωνιστών μας, αλλά ότι η συνθήκη εξορίας (είτε μεταφορικής είτε κυριολεκτικής) των τελευταίων είναι ο μόνος τρόπος που ανέχονται να συνυπάρχουν με την Αριστερά. Ήδη από το 2012 θρηνούν για την έλευση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α στον προθάλαμο και μετά στην ίδια την κυβέρνηση ελπίζοντας με αγωνία ότι αυτή δεν είναι η «πραγματική» Αριστερά, ισχυρισμό που συχνά επαναλαμβάνουν εν είδη εξορκισμού.

Είναι αλήθεια ότι σαν χώρος έχουμε αντιφάσεις. Γιατί από πάντα είχαμε την τόλμη να μιλούμε για σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία όταν οι αντίπαλοι μας, βασιζόμενοι στην εμπειρία των υπαρκτών παραδειγμάτων, είχαν καταφέρει να πείσουν μεγάλο μέρος των λαών ότι αυτό το σχήμα συνιστά αντίφαση εν τοις όροις. Γιατί ήδη πριν την ανάληψη της κυβέρνησης επιδιώκαμε να συμπληρώσουμε την εκτελεστική εξουσία με την κοινωνική δραστηριότητα των κινημάτων. Γιατί σαν κόμμα που δεν υποτιμά καμία μορφή αγώνα δεν κάναμε το πολιτικό λάθος να θυσιάσουμε την συγκυρία στις αρχές μας, αλλά δεν κάναμε και την χάρη στο κατεστημένο να θυσιάσουμε τις αρχές μας στην συγκυρία. Μια αληθινά δημοκρατική στάση.

Κι αυτή η ανοχή στην αντίφαση έφερε αποτελέσματα. Ναι, η κυβέρνηση αυτή συμφώνησε σε ένα μνημόνιο όπως και οι προηγούμενες. Αλλά ήταν η μόνη που έφερε και το τέλος τους. Ναι, η κυβέρνηση αυτή εφάρμοσε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής όπως και οι προηγούμενες. Αλλά ήταν η μόνη που εντός αυτού εφάρμοσε κι ένα παράλληλο πρόγραμμα με πρόσβαση των ανασφάλιστων στο δημόσιο σύστημα υγείας, με δημιουργία δομών πρωτοβάθμιας περίθαλψης, με προσλήψεις στην Υγεία και την Παιδεία. Ναι, η κυβέρνηση αυτή συμφώνησε υψηλή φορολογία και πλεονάσματα. Αλλά ήταν η μόνη που μετέτρεψε την πορεία του ποσοστού ανεργίας από ανοδική σε καθοδική, ήταν η μόνη που έβαλε φραγμό στην περαιτέρω απορρύθμιση των σχέσεων εργασίας με κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, αύξηση του κατώτατου και επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, ήταν η μόνη που κατάφερε να δημιουργήσει πλεονάσματα και τα μοίρασε προς ανακούφιση των πληγέντων είτε απευθείας είτε μέσα από χρηματοδότηση δομών κοινωνικής στήριξης αντί να τα εξαφανίσει σε μαύρα ταμεία και offshore λογαριασμούς. Όλα αυτά συνέβησαν γιατί η προσωρινή υποταγή στην συγκυρία δεν έσβησε το κίνητρο που εκπορευόταν από τις αρχές και τις αξίες.

Πολλά στόματα από πολλές μεριές έχουν προσπαθήσει να παρουσιάσουν αυτήν την πραγματικότητα σαν δείγμα κυνισμού και οπορτουνισμού με στόχο την παραμονή «στην καρέκλα». Έχουν και θα έχουν την συμπόνια μας γιατί αδυνατούν να καταλάβουν ότι αυτό που αποκαλούν κυνισμό είναι ο συγκρητισμός των ιστορικών κινημάτων, των ρευμάτων εκείνων που στέκονται απέναντι στα ιστορικά διακυβεύματα, με το ύψος που αναλογεί σε αυτήν ακριβώς την ιστορική κρισιμότητα, με ένα ύψος που ορθώνεται ψηλότερα από την σκιά του φόβου και του μηδενισμού. Είναι η έμπνευση για τους αγώνες και τις νίκες που διακυβεύονται στο σήμερα και το αύριο που ενοποιεί στο συμβολικό τις εμπειρίες του παρελθόντος.

Γιατί στην προσπάθεια μας αποκτούν κοινή έκφραση οι δυνάμεις που έδωσαν στην πολιτική αλλαγή της δεκαετίας του ’80 το ανατρεπτικό της πνεύμα αλλά, κυρίως και πάνω από όλα, οι οργανικές δυνάμεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α που κατάγονται από το ρεύμα και τους αγώνες του ευρωκομμουνισμού και της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Γιατί η προσπάθεια μας εμπνέεται, ακόμη κι αν ενδεχομένως δεν μοιάζει, από τα ενωτικά εγχειρήματα της Αριστεράς απέναντι στις κρισιμότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας, το ΕΑΜ και την ΕΔΑ.

Αυτή η συγκυρία είναι ακόμη μία πολύ κρίσιμη συγκυρία στην ιστορία της Ελλάδας και της Ευρώπης, στην οποία ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α πρωτοστατεί χτίζοντας μέτωπο ενάντια στην ακροδεξιά και τον ρεβανσιστικό νεοφιλελευθερισμό. Απέναντι σε ένα εγχώριο κλίμα εθνικιστικής αναδίπλωσης και διάχυσης του σκοταδισμού και της μισαλλοδοξίας. Απέναντι σε ένα rebranding του χουντικής κοπής συνθήματος «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια».

Απέναντι σε όλα αυτά θα ορθωθεί η Αριστερά, με ηγεμονική παρουσία και οικουμενική διάθεση, διεκδικώντας τα πάντα και χαρίζοντας τίποτα, ούτε καν τα ίδια τα συνθήματα τους. Γιατί είμαστε και με τον πατριωτικό διεθνισμό της Συμφωνίας των Πρεσπών, είμαστε και με την Θεολογία της Απελευθέρωσης, είμαστε και με την οικογένεια σε κάθε της μορφή που ορίζεται με μοναδικό κριτήριο την αγάπη.

Έχουμε έναν άλλο, πλήρη και ολοκληρωμένο, κόσμο να αντιπροτάξουμε. Το μόνο που τους χαρίζουμε είναι το μόνο που είναι αληθινά δικό τους, το μίσος, το μίσος για τους αδύναμους και για τους άλλους. Όλα τα υπόλοιπα συνιστούν τον κόσμο που ακόμα δεν έχουμε φτιάξει, τον κόσμο που ακόμα δεν έχουμε ονειρευτεί, τον κόσμο που είναι μπολιασμένος με τις αξίες μας και τα προτάγματα μας, υπέρ των εργαζομένων και όλων των κοινωνικών ομάδων που τελούν κυριαρχούμενες, καταπιεζόμενες και περιθωριοποιημένες.

Την Κυριακή 26 Μαΐου ψηφίζουμε με την μνήμη μας, ψηφίζουμε με την ελπίδα μας, ψηφίζουμε με τη συνείδηση μας, με την απαισιοδοξία της νόησης και την αισιοδοξία της βούλησης, με την επίγνωση των αντιφάσεων που προκύπτουν όταν οι δυνατότητες μας είναι στενότερες από το εύρος της καρδιάς μας, με την αισθητική των ωραίων αγώνων μας.

Όχι πια με τη μελαγχολία της ήττας, αλλά με τη μελαγχολία της νίκης. Γιατί η μελαγχολία είναι δικό μας παιδί, αφού πάντα τα όνειρα μας θα ξεπερνούν τους άμεσους στόχους μας, αλλά που όμως δεν πρέπει πια να μας τρομοκρατεί με την απώλεια της καθαρότητας και να μας απομακρύνει από την ανάληψη της ευθύνης προς όφελος των πολλών.

Στις συγκεντρώσεις μας απαγγέλουμε Μανόλη Αναγνωστάκη και ραπάρουμε Υποχθόνιο.

Δεν τους χαρίζουμε τίποτα. Τα θέλουμε όλα. Την Κυριακή 26 Μαΐου ψηφίζουμε σωστά.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL