"Συνέβη το απίθανο, πλην όμως πάρα πολύ έντιμο: χθες άνοιξε το σύστημα αιτήσεων για τους 4.500 μόνιμους διορισμούς στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση και σε δύο μήνες θα ανοίξει το σύστημα για τη Γενική Εκπαίδευση.
Είχαμε κατηγορηθεί ότι δεν πρόκειται να γίνει. Όμως έγινε.
Χθες άνοιξε το σύστημα διορισμών και χθες ο κ. Μητσοτάκης ειλικρινώς -και το χαιρετίζω αυτό- αποκάλυψε τη βασική θέση του επί του θέματος. Είπε ‘εμείς δεν είμαστε υπέρ των διορισμών’. Αυτό πρέπει να το χειροκροτήσουμε, γιατί δεν κρύφτηκε πίσω από μια ρητορική για να μπερδέψει τον κόσμο.
Το λένε ξεκάθαρα. Εγώ δεν λέω ότι παλιά έδιωξε κόσμο, εγώ μιλώ για το τώρα, που το Δημόσιο έχει τεράστιες ανάγκες" ανέφερε στην ομιλία του στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου κατά τη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, αναδεικνύοντας ακόμη μια πτυχή του αντικοινωνικού προσώπου του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας.
Ο κατάλληλος άνθρωπος με την κατάλληλη δήλωση την κατάλληλη στιγμή. Αυτός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτός που με τη Νέα Δεξιά του έχουν δαιμονοποιήσει πλέον την έννοια του διορισμού στο Δημόσιο ωσάν και η κάλυψη θέσεων για την εύρυθμη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού στην ευρύτερή του έννοια αλλά και των δομών που συνιστούν αυτό που ονομάζουμε κοινωνικό κράτος να αποτελούν θανάσιμα αμαρτήματα που σε ένα νεοφιλελεύθερο μέλλον θα εξαλειφθούν.
Είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δεξιά του που συστηματικά απαξιώνουν όσες προσλήψεις έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια σε τομείς όπως η Παιδεία και η Υγεία, μιλώντας άλλοτε για "ρουσφέτια", όταν πρόκειται για νοσηλευτικό προσωπικό και καθηγητές, άλλοτε για "κομματικό στρατό", όταν πρόκειται για το τέλος της εργασιακής ομηρείας συμβασιούχων ακόμη και σε ευαίσθητους τομείς όπως η δασοπυρόσβεση, και άλλοτε για "σκάνδαλα", όταν πρόκειται για μόνιμες θέσεις εργασίας εκεί όπου βασίλευαν κερδοσκοπώντας διάφοροι εργολάβοι καθαριότητας.
Είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης που στο πίσω μέρος του μυαλού του έχει μονάχα τη συρρίκνωση του Δημοσίου σε συνδυασμό με την ιδιωτικοποίηση συγκεκριμένων υπηρεσιών του κοινωνικού κράτους, με τις γνωστές συνέπειες για την κοινωνία, που σε ρόλο πελάτη θα κληθεί σε αυτό το νεοφιλελεύθερο μέλλον να απολαμβάνει μονάχα αυτό που θα μπορεί να αγοράσει από αυτούς που το δημόσιο ταμείο θα πληρώνει.
Τόσο απλά και τόσο νεοφιλελεύθερα.
