Στη δευτερολογία του, στο τέλος της συζήτησης στη Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός παρουσίασε τη ρηματική διακοίνωση της κυβέρνησης των γειτόνων για τη συμφωνία των Πρεσπών. Σε αυτό το επίσημο και δεσμευτικό κείμενο ξεκαθαρίζεται με τον πιο κατηγορηματικό και αδιαμφισβήτητο τρόπο το τοπίο.
ΠΡΩΤΟΝ, ότι ο όρος nationality αναφέρεται αποκλειστικά στην ιθαγένεια και δεν καθορίζει ούτε προδικάζει το ζήτημα της εθνότητας. Και δεύτερον, ότι η γλώσσα, όπως αναφέρεται στη συμφωνία και έχει αναγνωριστεί από τη διάσκεψη του ΟΗΕ το 1977, ανήκει στην ομάδα των “νοτιοσλαβικών γλωσσών”. «Τι έχουμε λοιπόν εδώ, κύριε Μητσοτάκη;» ρώτησε ο πρωθυπουργός. «Την πλήρη και ολοκληρωτική αποδόμηση των προσχημάτων που ανακαλύψατε για να κρυφτείτε από την ιστορική ευθύνη που αναλογεί και σε εσάς και στην παράταξή σας».
ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ είναι με ποια επιχειρήματα και δικαιολογίες η Ν.Δ. θα πει τώρα όχι στη συμφωνία των Πρεσπών, όταν τηρήθηκαν όλοι οι όροι της λεγόμενης εθνικής γραμμής, όπως την υπερασπίστηκαν ο Κώστας Καραμανλής ως πρωθυπουργός και η Ντόρα Μπακογιάννη ως υπουργός Εξωτερικών.
ΜΑ ΔΙΧΑΖΕΙ τους Έλληνες μπορεί να είναι το ύστατο επιχείρημα. Θα ήταν όμως διχασμένοι οι Έλληνες αν όλα τα δημοκρατικά κόμματα από την αρχή αποδέχονταν τη συγκεκριμένη συμφωνία; Ποιος είναι ο ρόλος της πολιτικής πρωτοπορίας; Να ακολουθεί και να σύρεται ή να ηγείται;
ΠΩΣ θα ήταν ο κόσμος σήμερα αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Φ. Ρούζβελτ αποδεχόταν την πλειοψηφούσα γνώμη της αμερικανικής κοινωνίας να μην μπουν οι ΗΠΑ στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επιτρέποντας στον Χίτλερ να καταλάβει όλη την Ευρώπη;
ΩΣ ΟΜΗΡΟΣ του πατριδοκάπηλου Σαμαρά και του πάθους του να γίνει με οποιοδήποτε τρόπο και μέσο πρωθυπουργός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφελής και επιπόλαιος, απομόνωσε το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από όλους τους Ευρωπαίους εταίρους και τους συμμάχους. Μέχρι και στον Καναδά έφτασε η χάρη του, με την εφημερίδα «The Sudbury Star» να χαρακτηρίζει τη στάση του στο θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών ως «παρανοϊκά εθνικιστική».
ΤΑΥΤΙΣΤΗΚΕ ανοιχτά με τις θέσεις και τα συμφέροντα της Άγκυρας και της Μόσχας στα Βαλκάνια που θίχτηκαν από τη συμφωνία των Πρεσπών. Υποτίμησε τη σημασία και την ισχύ του διεθνούς παράγοντα και της ανάγκης του τόπου να στηρίζεται στην αλληλεγγύη και τη βοήθεια εταίρων και συμμάχων. Καλύπτει τον χουντικό φανεροφασίστα Μάκη Βορίδη που λέει μέσα στη Βουλή της Ελληνικής Δημοκρατίας ότι: «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ηττηθεί γι’ αυτά που πιστεύει, όχι γι’ αυτά που κάνει»!
ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ή δεν νοιάζονται ότι στον σύγχρονο κόσμο η εθνική ισχύς, η πρόοδος και η ευημερία χτίζονται διά της οικονομίας και των συνεργασιών. Ότι η συμφωνία των Πρεσπών αναβαθμίζει τις δυνατότητες της χώρας για ρυθμιστικό και πρωταγωνιστικό ρόλο στη βαλκανική οντότητα των 75 εκατομμυρίων ανθρώπων, που, κουρασμένοι και βασανισμένοι από εθνικισμούς και πολέμους, διψούν για ειρήνη και προκοπή.
ΚΑΙ ΑΦΟΥ δεν τα καταλαβαίνει, δεν είναι κατάλληλος και ικανός να ηγηθεί της χώρας. Με λίγα λόγια, όπως είναι σήμερα η Ν.Δ., δεν έχει μέλλον. Βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Και μαζί της οδεύουν για το χρονοντούλαπο της Ιστορίας και τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ που από τον «ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό», έγιναν ουρά της πιο αντιδραστικής και επικίνδυνης για τα εθνικά συμφέροντα Δεξιάς της Μεταπολίτευσης.
ΜΑΖΙ τους και το ΚΚΕ, που, μη έχοντας επιχείρημα για τους όρους της συγκεκριμένης συμφωνίας, θα την καταψηφίσει διότι -λέει- αυτή η νέα χώρα δεν πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Δεν έχουν το δικαίωμα οι πολίτες της «Βόρειας Μακεδονίας» να αποφασίσουν μόνοι τους, χωρίς την άδεια των κόκκινων καρδιναλίων του Περισσού!
ΤΑ ΚΕΝΑ που αφήνουν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ στο πολιτικό σύστημα θα καλυφθούν από νέες πολιτικές πρωτοβουλίες. Η δοκιμαζόμενη από τους εθνικισμούς Ευρώπη περισσότερο από κάθε άλλη φορά έχει ανάγκη την Ελλάδα ως σύγχρονη δημοκρατία. Ως παράγοντα ειρήνης και προόδου, με αυξημένο ρόλο στα Βαλκάνια. Και αυτή την ανάγκη σήμερα μπορεί να την καλύψει μόνο ο Αλέξης Τσίπρας, με τη βαρυσήμαντη πρωτοβουλία να απευθύνει κάλεσμα σε όλες τις δημοκρατικές προοδευτικές δυνάμεις της χώρας για συνεργασία.
ΔΙΟΤΙ, όπως λέει και ο Λέον Τολστόι στον επίλογο του επικού έργου «Πόλεμος και Ειρήνη»: «Αφού όλοι οι κακοί ενώθηκαν, γιατί να μην ενωθούν και οι καλοί;».
