Πού να το φαντάζονταν όσοι έκαναν ολονύχτιες διαπραγματεύσεις στη σύνοδο κορυφής για το ταμείο ανάκαμψης ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης -που σ’ αυτές τις συναντήσεις δεν είχε εμφανιστεί... - σκόπευε να κατευθύνει κάποια εκατομμύρια αυτού του ταμείου στη χρηματοδότηση ιδιωτών (γνωστών κατασκευαστικών εταιρειών, όχι ό,τι κι ό,τι), που φρόντισε να καταστήσει συμμέτοχους στη χρηματοδότηση των έργων ενεργειακής αναβάθμισης των δημοσίων κτηρίων...
Βλέπετε, κάποιοι απ’ αυτούς που ξενυχτούσαν προσπαθώντας να διατηρήσουν «ζεστό» το μέτωπο του Νότου, αυτό που έστησε στα πόδια του ο Τσίπρας και «ξέχασε» ο Μητσοτάκης, είχαν άλλα πράγματα στο μυαλό τους.
Να, ο Τζουζέπε Κόντε της Ιταλίας, λόγου χάρη, σκεφτόταν πώς θα αντιμετώπιζε το άνοιγμα των σχολείων μόλις ερχόταν το δεύτερο κύμα - από Σεπτέμβριο του έλεγαν οι επιστήμονες, όπως το έλεγαν και στον Έλληνα ομόλογό του...
Και μιας και ο άνθρωπος είχε καταλάβει ότι για να λειτουργήσουν τα σχολεία με σεβασμό στους κανόνες και στα πρωτόκολλα κοινωνικής αποστασιοποίησης, έπρεπε να μειωθεί δραστικά ο αριθμός των μαθητών σε κάθε τάξη, μελετούσε πώς θα διέθετε τους πόρους του ταμείου ανάπτυξης σε υποδομές και προσλήψεις δασκάλων και καθηγητών.
Τέτοια μελετά όποιος δεν έχει... Κεραμέως.
Διότι η υπουργός Παιδείας, αφού φρόντισε να... αυξήσει το όριο παιδιών ανά τάξη στο Δημοτικό από 22 σε 25, η μόνη απόφαση στην οποία προχώρησε -κι αυτή με ΠΝΠ- ήταν να προβλέψει... εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε εκ περιτροπής μαθήματα. Ούτε προσλήψεις εκπαιδευτικών (και καθαριστριών), ούτε σκέψη για υποδομές.
Σιγά μην σπαταλήσει τους κοινοτικούς πόρους σε ενίσχυση του δημόσιου συστήματος. Τόσοι ιδιώτες περιμένουν στην ουρά... Ο καθείς και οι προτεραιότητές του.
Ας το σκεφτούν όσοι θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν τον Σεπτέμβριο...
