Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου*
Το Νόρφολκ είναι μια μικρή πόλη 24.000 κατοίκων στη Νεμπράσκα, συντηρητική πολιτεία της ενδοχώρας, όπου οι δύο γερουσιαστές και ο κυβερνήτης είναι Ρεπουμπλικανοί. Το 2016, η μεγάλη πλειονότητα των ψηφοφόρων του ψήφισε Τραμπ. Το 88% των κατοίκων είναι λευκοί και μόλις το 1,6% μαύροι. Οι διαδηλώσεις είναι κάτι το άγνωστο, με εξαίρεση τις καθιερωμένες, ετήσιες συγκεντρώσεις κατά των αμβλώσεων. Κι όμως, τις προηγούμενες δύο εβδομάδες εκατοντάδες πολίτες κατέβηκαν στο κέντρο της πόλης για να διαδηλώσουν κατά των φυλετικών διακρίσεων, της αστυνομικής βίας και των κοινωνικών ανισοτήτων, όπως έκαναν εκατομμύρια άλλοι Αμερικανοί στον απόηχο της δολοφονίας του Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεάπολη. Το μεγάλο τσουνάμι που σάρωσε τη χώρα έφτασε και στις τελευταίες εσχατιές του Μίντγουεστ.
Διαδηλώσεις και ταραχές σε μεγαλουπόλεις με μεγάλες κοινότητες μαύρων, όπως το Σικάγο, η Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες, όπου ο Τραμπ είχε πάρει μόλις 12,5%, 20% και 22% αντίστοιχα, δεν είναι δα και κάτι απροσδόκητο. Όταν όμως ένα μαζικό κίνημα πολιτικής διαμαρτυρίας εξαπλώνεται και στις 50 αμερικανικές πολιτείες, ακόμη και σε μικρές, λευκές πόλεις της ενδοχώρας, τότε δικαιούμαστε να υποψιαστούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο ιστορικών διαστάσεων, ίσως ένα σημείο καμπής.
Θορυβημένος από τους διαδηλωτές που έφτασαν μέχρι τον φράκτη του Λευκού Οίκου αναγκάζοντάς τον να φυγαδευτεί για κάμποση ώρα σε υπόγειο καταφύγιο, ο Ντόναλντ Τραμπ απέδωσε το φαινόμενο σε «αριστεριστές και αναρχικούς» ή σε «προβοκάτορες» του αντιφασιστικού ακτιβισμού (Antifa). Απείλησε να κατεβάσει τον στρατό στους δρόμους και εμφανίστηκε ως ο Πρόεδρος «του νόμου και της τάξης», αντιγράφοντας το σύνθημα του Ρίτσαρντ Νίξον, που κέρδισε τις εκλογές του 1968, λίγο καιρό ύστερα από την κορύφωση των κινημάτων για τη χειραφέτηση των μαύρων και για τον τερματισμό του πολέμου στο Βιετνάμ. Ωστόσο, το 2020 δεν είναι 1968 και ο Τραμπ δεν είναι Νίξον.
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της «Wall Street Journal», μόλις το 28% των Αμερικανών ιεραρχεί ως υπ’ αριθμόν ένα αιτία ανησυχίας τις καταστροφές και τις λεηλασίες, ενώ διπλάσιο ποσοστό θέτει στην πρώτη γραμμή την αστυνομική βία και εκφράζει συμπάθεια για τις διαδηλώσεις. Η «βαθιά Αμερική» των συντηρητικών νοικοκυραίων στους οποίους απευθύνεται ο Τραμπ κλονίζεται και μια μερίδα της αρχίζει να στρέφεται εναντίον του. Η αποστασιοποίηση στρατηγών και σημαντικών προσωπικοτήτων των Ρεπουμπλικανών, όπως ο Κόλιν Πάουελ και ο Μιτ Ρόμνεϊ, από τον Τραμπ υποδηλώνει ότι πολλοί διαισθάνονται πως το σκάφος βάζει νερά και βιάζονται να το εγκαταλείψουν για να σώσουν, αν μη τι άλλο, την υστεροφημία τους. (...)
* Μέρος άρθρου του Π. Παπακωνσταντίνου που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» (15.6.2020)
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
