«Στην πολιτική μ’ ενδιαφέρει περισσότερο η επικοινωνία παρά η ουσία» έχει πει παλαιότερα (δημοσίως!) ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Επρόκειτο βεβαίως για κλασική περίπτωση «γλωσσικού λάθους» (lapsus linguae), που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα. Από ’κεί και πέρα, όμως, ο σημερινός πρωθυπουργός έκανε και κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου ν’ αποδείξει πως το εννοούσε απολύτως. Ιδιαιτέρως τώρα, στην εποχή της πανδημίας, οπότε η επικοινωνία, αντί της πολιτικής ουσίας, είναι που κυριαρχεί στις επιλογές, στις κινήσεις, στην τακτική και στις «πόζες» του. Άλλο αν, τελικά, τα κάνει μούσκεμα και επ’ αυτού...
Θυμάστε εκείνα τα απανωτά «διαγγέλματα», διά των οποίων σαφέστατα επιχειρούσε ο σημερινός πρωθυπουργός να περάσει για λογαριασμό του την εικόνα του Μεσσία. Εκμεταλλευόμενος το δέος του θανάτου που, σ’ εκείνη την πρώτη φάση, κρεμόταν απειλητικά πάνω απ’ το κεφάλι των πολιτών. Ενθαρρύνοντας έτσι τα πιο «προχωρημένα» από τα φιλικά του ΜΜΕ να τον παρομοιάζουν με... τον Μωυσή.
Όχι σπάνια δε και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρούσε απροκάλυπτα να ταυτίσει το κράτος με την κυβέρνησή του. Δεδομένου ότι, ως εκ του απολύτως δικαιολογημένου φόβου, είχε κατακόρυφα εκτοξευτεί, στις σχετικές μετρήσεις, η εμπιστοσύνη του λαού προς το κράτος.
Και να τα, από ’κεί και πέρα, τα δείγματα προωθημένης πρωθυπουργικής αλαζονείας. Είτε με τα αλλεπάλληλα «εγώ» του πολιτικού του λόγου είτε με την παντελή αδιαφορία ως προς την εικόνα αλλά και τις αντιδράσεις που οι επιλογές του διαμορφώνουν στην κοινωνία.
Χαρακτηριστικό εν προκειμένω το παράδειγμα του σκανδαλώδους φιάσκου των voucher για λογαριασμό των ιδιωτικών ΚΕΚ. Όπου έπρεπε να ξεσηκωθεί το άπαν σύμπαν ώστε να συρθεί στην αναδίπλωση. Ή και η ανακοίνωση των αμοιβών των 8.345 ευρώ στα golden boys την ίδια μέρα που ακύρωνε την -ήδη νομοθετημένη από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ- αύξηση του κατώτατου μισθού.
Καθρέφτες της πρόκλησης (και της περιφρόνησης) του δημόσιου αισθήματος αμφότερα τα παραδείγματα. Που πάει να πει, ο ορισμός της πολιτικής αλαζονείας. Αν δε αληθεύει και η πληροφορία ότι έχει ήδη τοποθετήσει τη σύζυγό του στην επιτροπή «Ελλάδα 2021», συμπληρώνεται θεαματικά η εικόνα. Και μαρτυρείται του λόγου το αληθές...
Υπάρχει, βλέπεις, και το Διαδίκτυο
Στην υπηρεσία της επικοινωνίας, στην οποία φαίνεται ότι «ομνύει» προνομιακά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, διαθέτει βεβαίως το υπερόπλο των ΜΜΕ. Αλλά κι εκείνα, τα όσο πρόθυμα και όσο ευεργετηθέντα ΜΜΕ, τι να πρωτο-κρύψουν και τι να πρωτο-εξωραΐσουν.
Πώς να κρύψουν την προκλητικά «ανασφαλή» επίσκεψή του στο γυμνάσιο Παγκρατίου; Εκεί όπου, ενώ τα κυβερνητικά τηλεοπτικά σποτάκια «απαγορεύουν» στα παιδιά ακόμη και να δανείζονται στυλό από τους συμμαθητές τους, εκείνος δεν άφησε επιφάνεια ανέγγιχτη, μιλώντας μαζί τους δίχως μάσκα από απόσταση αναπνοής.
Πώς να κρύψουν το reality των καμερών στα σχολεία; Όταν μάλιστα οι εκπρόσωποί του συνελήφθησαν ψευδόμενοι ότι δήθεν έχουν την άδεια της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, αλλά και όταν έχει ήδη ξεσηκωθεί η εκπαιδευτική κοινότητα.
Πώς να κρύψουν την ωμή παρέμβαση του υφυπουργού Σκέρτσου σε εν εξελίξει δικαστική διαδικασία; Όπως και την ανόητη «διόρθωση» - διευκρίνισή του ότι το έκανε ως πολίτης και όχι ως μέλος της κυβέρνησης.
Πώς να κρύψουν την πολιτικά αναιδή αλλά και ψευδή δήλωση του υπουργού Θεοδωρικάκου ότι ο εν ισχύι καπιταλισμός τους εμποδίζει να εγγυηθούν οτιδήποτε; Αναφερόμενος σε μισθούς, σε εκ περιτροπής εργασία, σε απολύσεις.
Πώς να κρύψουν την επηρμένη διαβεβαίωση του υπουργού Χατζηδάκη ότι το περιβαλλοντοκτόνο νομοθέτημά του «απελευθερώνει το περιβάλλον από τα δεσμά του»;
Για να μείνουμε μονάχα στα πολύ πρόσφατα και τα πολύ χτυπητά...
Έχουν όλη την καλή διάθεση τα «μπουκωμένα» ΜΜΕ και να κρύψουν και να εξωραΐσουν. Και το κάνουν όπου και όπως μπορούν. Όμως δεν γίνεται πάντα και επί παντός.
Ύστερα υπάρχει σήμερα και το Διαδίκτυο. Που, με όλα τα στραβά και τα ανάποδά του, δεν αφήνει τίποτα να πέσει χάμω. Οπότε και τα «συμβατικά» μέσα αναγκάζονται κάτι να πουν, κάτι να δείξουν. Έτσι αποκαλύπτεται (μισο-αποκαλύπτεται, έστω) το και επικοινωνιακό Βατερλώ του Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του.
Και μπορεί ακόμη σήμερα ο κόσμος να μην πολυ-ασχολείται παρά, κατά κύριο λόγο, με το ζήτημα της διαφύλαξης της υγείας του. Όπου να ’ναι όμως θ’ αρχίσει να βλέπει καθαρότερα και γενικότερα. Τα στραβά και τ’ ανάποδα, ακόμη και τις απανωτές «λαμογιές» των όλων κυβερνητικών επιλογών. Μαζί και, προπάντων, το ζοφερό του μέλλον. Με άξονα κεντρικής αναφοράς, πλέον, την άδεια τσέπη του...
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
