Του Σχολαστικού
Η κυβέρνηση λοιπόν αποφάσισε ότι σιγά-σιγά πρέπει να αρχίσουμε να βγαίνουμε από τα σπίτια μας και η καραντίνα να σπάει.
Από μια πλευρά είναι λογικό. Όλες οι χώρες το κάνουν με κάποιο τρόπο. Η οικονομία πρέπει να επανεκκινήσει κάποια στιγμή. Είναι δύσκολο να παραμείνει όλη η υφήλιος σε καραντίνα μέχρι να βγει το εμβόλιο.
Ηδη υπάρχουν σοβαρά ερωτηματικά. Για παράδειγμα, τα λεωφορεία, αν τηρήσουν τους όρους των αποστάσεων, πρακτικά είναι άχρηστα.
Ενα λεωφορείο που ξεκινάει από την αφετηρία με 30 άτομα μέσα και πρέπει να παραμείνει με τόσους, δεν μπορεί να εξυπηρετήσει περισσότερους από άλλους 30 σε ολόκληρη τη διαδρομή του.
Το ίδιο πρόβλημα προκύπτει και με το μετρό. Αλλά το μετρό μπορεί να πυκνώσει τα δρομολόγιά του. Τα λεωφορεία δεν μπορούν, γιατί δεν έχουμε λεωφορεία.
Ο υφυπουργός Συγκοινωνιών προσπάθησε να τα ρίξει στους προηγούμενους. Και αυτό, εκτός από ολοκληρωτικά ανήθικο και υποκριτικό, είναι και μια εκ των προτέρων ομολογία αδυναμίας.
Διότι με τα λεωφορεία συμβαίνει αυτό που συμβαίνει και με τα νοσοκομεία. Τα καταχρέωσαν, τα τίναξαν στον αέρα, έφαγαν ένα σωρό λεφτά από μίζες, πήγαν να τα κόψουν σε φιλέτα για να τα πουλήσουν και τώρα που τα χρειάζεται η κοινωνία, φταίνε οι μαδούροι που δεν τα ανέπτυξαν σε επίπεδο Ολλανδίας.
Διότι προτίμησαν να χρεώσουν τη χώρα 200 εκατομμύρια ευρώ κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ.
Και υπάρχει βέβαια και το άλλο ζήτημα: όπως και να λειτουργούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ο περισσότερος κόσμος θα επιλέξει να κινηθεί με το αυτοκίνητό του. Και αυτό θα δημιουργήσει άλλα προβλήματα.
Μετά υπάρχουν θέματα κερδοσκοπίας. Οι μάσκες μιας χρήσεως, που προ της πανδημίας έκαναν 10 λεπτά η μία, τώρα πάνε ενάμισυ ευρώ. Και κάθε οικογένεια θα θέλει γύρω στις δέκα μάσκες τη μέρα.
Τα έχει πει, βέβαια, ο Γεωργιάδης αυτά. Η κερδοσκοπία είναι απολύτως φυσικό πράγμα και κακώς παραπονιέστε. Πρέπει να μάθετε να ζείτε με αυτήν.
Αυτό μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Υπουργός Ανάπτυξης είναι, τι να κάνει, να πάρει μέτρα;
Τα σχολεία είναι το θέμα που έχει προβληματίσει όλον τον κόσμο. Γιατί είναι δεδομένο πως ο λόγος για τον οποίο αποφύγαμε τα χειρότερα είναι ότι κλείσαμε εγκαίρως τα σχολεία.
Και επομένως, τι νόημα έχει να ανοίξουν τώρα για δύο εβδομάδες και να μπουν παιδιά, καθηγητές και γονείς σε τέτοιο ρίσκο;
Αυτό που φαίνεται είναι ότι η κυβέρνηση σταυρώνει τα δάχτυλα και ελπίζει ότι τώρα που είναι καλοκαίρι ο ιός μεταδίδεται δυσκολότερα. Και βλέποντας και κάνοντας.
Το πιο βασικό πρόβλημα: πώς θα ελέγχουμε τη διάδοση του ιού αν δεν γίνονται μαζικά τεστ;
Ολες οι άλλες χώρες βγαίνουν από την καραντίνα με τεστ. Για κάποιον λόγο, η Ελλάδα δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τεστ όπως οι άλλες χώρες. Θα πάει στα τυφλά.
Κανείς δεν ρωτάει γι’ αυτό. Όλοι δοξάζουμε και υμνούμε τον μεγάλο και διορατικό μας ηγέτη Κυριάκο Μητσοτάκη.
Και κανείς δεν έχει προσέξει ότι από την καραντίνα βγαίνουμε, τον σκόπελο τον περάσαμε, τον ηγέτη μας τον δοξάσανε, αλλά οι προσλήψεις στο ΕΣΥ δεν έγιναν ποτέ.
Μόνο οι προσλήψεις ιδιωτικών ΜΕΘ στη διπλάσια τιμή έγιναν.
Το πιο σημαντικό που δεν ακούσαμε όμως: Πού πάει όλος αυτός ο κόσμος; Τι έχουν να του πουν για τη ζωή του, για τη δουλειά του, για το μαγαζί του;
Τίποτα δεν ακούστηκε στα κυβερνητικά μέτρα. Ούτε για τον τρόπο που θα ενισχυθούν οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ούτε για το τι θα γίνει με τους ανθρώπους που μπήκαν σε αναστολή σύμβασης, ούτε για το τι θα γίνει με τους μισθούς και τις θέσεις εργασίας.
Ακούγονται πολλά και σχεδιάζονται, προφανώς, ακόμα περισσότερα, αλλά επισήμως δεν λέγεται κουβέντα.
Είπαν δηλαδή: είστε κάπως πιο ελεύθεροι να βγείτε να ψωνίσετε και να κουρευτείτε, αλλά με τις δουλειές σας δεν ξέρουμε ακριβώς τι θα γίνει.
Και η Βουλή είναι κλειστή, για να περνάει ο Χατζηδάκης νομοσχέδια για το περιβάλλον στη ζούλα.
Μόνο για την Προανακριτική για τον Παπαγγελόπουλο είναι ανοιχτή η Βουλή. Γιατί αυτό τους καίει και θεωρούν ότι είναι ώρα να το καθαρίσουν.
Αυτή είναι πάνω-κάτω η κατάσταση. Ας αρχίσουμε να επανερχόμαστε σιγά-σιγά στην πολιτική, γιατί από τις πολλές ζητωκραυγές στον ηγέτη μας μπαφιάσαμε κάπως.
Ο σχολαστικός
