Μία από τις ενδείξεις της άνοιξης και για τους κατοίκους των πιο τσιμεντένιων γωνιών αυτής της πόλης είναι το άνθισμα των νεραντζιών και λεμονιών στα πεζοδρόμια. Αυτή η μυρωδιά που σε χτυπάει βγαίνοντας από έναν συρμό που βρομάει ανάσες στο τέλος μιας ημέρας που μόνο να ξεχάσεις θέλεις και ξαφνικά σε κάνει να χαμογελάς. Γιατί σκέφτεσαι ότι, αφού μπορεί να επιβιώνει και να ομορφαίνει ένα τέτοιο δέντρο στις τσιμεντένιες πλάκες των Πατησίων, κάπως θα τη βγάλουμε κι εμείς.
Όμως αυτή την άνοιξη, τι και αν οι μισοί έχουμε βγάλει, τις μέρες που το επιτρέπει ο καιρός, τα γραφεία μας στα μπαλκόνια. Η μυρωδιά της άνοιξης δεν μας φτάνει. Γιατί πολύ απλά σε πολλές γειτονιές αυτής της πόλης μπορεί να πρέπει να περπατήσεις μέχρι τα όρια του δήμου σου για να βρεις μια νεραντζιά που επιβιώνει πάνω σε πλάκες. Πλατείες των γειτονιών του κέντρου, οι οποίες έχουν τσιμεντωθεί στην πλειονότητά τους, αφήνουν ελάχιστα ανοίγματα για λίγο χώμα και κάνα καχεκτικό δεντράκι. Λες και τέσσερα δέντρα μαζί φοβόμαστε ότι θα αποτελέσουν άγρια πανίδα στη Λιοσίων. Ποτέ δεν είχα δώσει τόση σημασία σ’ αυτό το γεγονός. Ποτέ δεν είχα ψάξει μέχρι σήμερα καν να μετρήσω στα πόσα μέτρα βρίσκεται το κοντινότερο δέντρο από το μπαλκόνι μου. Ποτέ πριν την καραντίνα.
Και τώρα, πολλοί από εμάς, τους κατοίκων των πιο τσιμεντένιων γωνιών αυτής της πόλης, ακούμε με περίσση πικρία παρατηρήσεις για το πού μπορούμε να περπατήσουμε ή να βγάλουν οι οικογένειες μια βόλτα τα παιδιά τους. Πού να πας με ένα καροτσάκι μωρού στα ανύπαρκτα πεζοδρόμια της Λιοσίων; Πώς να πάρει μια ανάσα το κλεισμένο σε ένα μικρό διαμερισματάκι της Κυψέλης δίχρονο παιδάκι;
Ξέρουμε, στο μπαλκόνι θα το βγάλουμε, όπως και το καναρίνι στο κλουβί. Ίσως γι’ αυτό και τα παιδιά της πολυκατοικίας μου πια δεν ακούγονται. Καναρινάκια, μουδιασμένα στα “κλουβιά” μας. Και μια σιωπή που απλώνεται πια εδώ κι έναν μήνα και μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν έφυγαν οι υπόλοιποι ένοικοι της πολυκατοικίας.
Μοναδική ένδειξη ζωής, τα παπούτσια στις εισόδους των διαμερισμάτων και η έλλειψη μαγιάς στο σούπερ μάρκετ. Τα αντισηπτικά επέστρεψαν στα ράφια, η μαγιά έφυγε. Πάσχα με καραντίνα δηλαδή. Είναι κι αυτό μια ευκαιρία για τσουρέκι σπιτικό. Καλό μας Πάσχα λοιπόν, και με το καλό η απελευθέρωσή μας, μπας και προλάβουμε να μυρίσουμε και οι έγκλειστοι των Αθηνών την άνοιξη.
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
