Πρώτον, γιατί η κυβέρνηση ανακοίνωσε την άρνηση των δανειστών κατευθείαν, χωρίς, πριν να έχει ανακοινώσει την πρόθεσή της, να διαπραγματευτεί το θέμα και να ασκήσει τις αναγκαίες πιέσεις.
Προφανώς οι εποχές που ο πρωθυπουργός της χώρας έκανε χαμό και έπαιρνε τα τηλέφωνα το ένα μετά το άλλο (με την αντιπολίτευση να κραυγάζει «βαστάτε, δανειστές»...) έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Τώρα πάμε ήσυχα-ήσυχα, τρώμε τη σφαλιάρα και το ανακοινώνουμε μετά. Όπως είχε «διαπραγματευτεί» ο Βρούτσης τη μείωση του κατώτατου μισθού το 2013. Για τόσο σκληρή διαπραγμάτευση μιλάμε.
Δεύτερον, γιατί την επέκταση της προστασίας στην πρώτη κατοικία δεν τη θέλουν οι τράπεζες. Και η Ν.Δ. δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να στενοχωρήσει τις τράπεζες.
Λογικό: ένα κόμμα που κουβαλάει 250 εκατομμύρια θαλασσοδάνεια, που ο ίδιος του ο αρχηγός έχει δάνειο για το οποίο δεν πλήρωσε ούτε μισό ευρώ και που παίρνει τη μία χαριστική ρύθμιση μετά την άλλη, δεν θα μπορούσε να έχει διαφορετική πολιτική απέναντι στις τράπεζες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει «βαστάτε, δανειστές». Είπε στον Σταϊκούρα «πήγαινε, κάνε φασαρία στο Γιούρογκρουπ και εμείς θα σε στηρίξουμε».
Αλλά ο Σταϊκούρας δεν έδειξε να αγχώνεται ιδιαίτερα για το θέμα. Είναι και οι απροκάλυπτες πλάτες από τα ΜΜΕ που του επιτρέπουν αυτή την άνεση.
Ας επικεντρωθούμε στο πόσο σέξι είναι ο Χαρδαλιάς και τι ωραία κουρεύεται ο Πέτσας. Η σκληρή διαπραγμάτευση δεν είναι το φόρτε τους.
