Δεν άντεξε μέχρι τέλους ο Κυρ. Μητσοτάκης, δεν μπόρεσε να κρύψει τον νεοφιλελεύθερο εαυτό του. Έτσι, κουνώντας το δάχτυλο -κίνηση που “γλυκά” είπε ότι δεν του αρέσει- έσπευσε να επιτεθεί κατά της Αριστεράς, την οποία ως συνήθως κατηγόρησε για διχασμό:
“Κάποιοι διάλεξαν, δυστυχώς, να δώσουν ιδεολογικό χρώμα σε αυτή την πανδημία. Μας είπαν ότι συντελείται το τέλος του νεοφιλελευθερισμού.
Μερικοί άλλοι έσπευσαν να μιλήσουν για θρίαμβο του κρατισμού. Λυπάμαι, αλλά όλες αυτές οι αναλύσεις είναι απλώς εκτός θέματος” είπε, αναδεικνύοντας σε... ιδεολογία την “προφύλαξη της δημόσιας Υγείας” για την οποία χειροκρότησε τους ιδιώτες, την ώρα που επιχειρούσε φθηνό αντιπερισπασμό, λέγοντας ότι “ακούει με προσοχή τις παρατηρήσεις του κ. Ξανθού για την πρωτοβάθμια φροντίδα”, τις οποίες, όμως, τόσο καιρό δεν εφαρμόζει...
Αλλά δεν σταμάτησε εκεί.
Αναφερόμενος στη συζήτηση για το “ευρωομόλογο” -όρο τον οποίο δεν χρησιμοποίησε, προτιμώντας μάλιστα να πει ότι πιστεύει σε μια λύση “κοντά σε αυτή” που συνυπέγραψε με τους άλλους οκτώ της Ε.Ε...- θεώρησε ότι ήταν ευκαιρία να ξαναλογαριαστεί με το παρελθόν: “Σε αυτή την κρίση δεν υπάρχουν 'καλοί' και 'κακοί'.
Δεν υπάρχουν υπεύθυνοι και ανεύθυνοι. Δεν υφίσταται η διάσταση του ηθικού κινδύνου. Το 2020 δεν είναι ούτε 2010 ούτε 2015” είπε δείχνοντας όλη του την απέχθεια για την προσπάθεια ανάταξης της χώρας από την κυβέρνηση της Αριστεράς και υιοθετώντας ουσιαστικά τον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η χώρα.
