Γι' αυτό είναι εντελώς απίθανο κάθε βουλευτής ξεχωριστά να ιεραρχήσει το κύρος του Kοινοβουλίου πάνω από τις δικές του ανάγκες και να δώσει τα μισά του λεφτά. Γιατί σκέφτεται ότι είναι μια κίνηση, μοναχική, που θα αυξήσει τις σκοτούρες του, με εντελώς αδύναμο πρακτικό ή έστω και συμβολικό αντίκρισμα.
Σκέφτεται επίσης -και είναι ανθρώπινο- ότι περισσότερους μπορεί να βοηθήσει εισπράττοντας τα χρήματά του, παρά καταθέτοντάς τα σε έναν λογαριασμό του Δημοσίου.
Όλοι μαζί οι βουλευτές όμως μπορούν να αποφασίσουν περικοπή του μισθού τους. Και έτσι να μαζέψουν χρήματα που χρειάζονται, να στείλουν ένα μήνυμα στην κοινωνία που δοκιμάζεται και να κάνουν μια πράξη που ενισχύει το κύρος του Κοινοβουλίου. Αυτό δηλαδή που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτός είναι ο λόγος που η συλλογικότητα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Μας καθιστά ικανούς για πράγματα που δεν μπορούμε να καταφέρουμε μόνοι μας. Και μας φέρνει σε επαφή με πιο ευγενικές ιδέες και πράξεις.
Εντάξει, ένα παράδειγμα εργασίας ήταν οι βουλευτές. Αλλά γενικά ισχύει.
Α. Τσέκερης
