Το πράσινο φως στις απολύσεις, τα στραβά μάτια σε καταχρηστικές εργοδοτικές πρακτικές και η θρασύτατη επιδότηση των εργοδοτών με το δώρο του Πάσχα των εργαζομένων κάθε άλλο παρά σύγχυση και ανεπάρκεια αναδεικνύουν.
Αντίθετα, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει επιλέξει έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο από τις κυβερνήσεις της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.
Εκεί διοχετεύουν το 20% των προϋπολογισμών τους για να στηρίξουν την κοινωνία και την οικονομία. Ενώ εδώ επιδοτούν τους εργοδότες διαμορφώνοντας μνημονιακές καταστάσεις στον χώρο της εργασίας,
Είναι επίσης αφέλεια να πιστεύει κάποιος ότι η κυβέρνηση τα κάνει αυτά από νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία. Δεν πρόκειται περί ιδεοληψίας. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε άμεση συνεννόηση με τις μεγάλες επιχειρήσεις και ικανοποιεί ανεπιφύλακτα τα αιτήματά τους. Άρα δεν πρόκειται για ανυπαρξία σχεδίου.
Πρόκειται για σχέδιο με άλλες επιδιώξεις. Και οι επιδιώξεις αυτές κάθε άλλο παρά βραχυπρόθεσμες πρέπει να θεωρηθούν. Όταν με το καλό περάσει ο κορωνοϊός, θα έχει αφήσει πίσω του μια σοβαρή οικονομική κρίση.
Και η κυβέρνηση θα την αντιμετωπίσει διατηρώντας συμπιεσμένο το εργασιακό και το ασφαλιστικό κόστος. Γιατί αυτή είναι η πολιτική της αντίληψη. Αν το ξέρουμε, είναι βλακεία να περιμένουμε να κάνει κάτι διαφορετικό.
Η κυβέρνηση αναπτύσσει την τακτική της υπόγεια, παρουσιάζοντας ρητορική ομοψυχίας και αποφεύγοντας να εμπλακεί σε πολιτικές αντιπαραθέσεις. Ίσως η αντιπολίτευση είναι αναγκαίο να ενσκήψει πιο εμπεριστατωμένα στη δική της στρατηγική.
