Ανακοινώνουν μέτρα με «πανηγυρισμούς» για το πόσο καλά διαχειρίζονται την κρίση, την ώρα που οι νοσοκομειακοί γιατροί καταγγέλλουν ότι δεν έχουν ούτε μάσκες για να προφυλαχθούν ούτε αρκετές ΜΕΘ για να περιθάλψουν τους ασθενείς, που κανείς δεν ξέρει σε τι ποσοστό θα ανέλθουν.
Χτίζουν το προφίλ της επιτυχίας τους πάνω σε μια αποσβολωμένη κοινωνία σε κατ’ οίκον περιορισμό. Χτίζουν επιμελώς το νέο τους success story ανακηρύσσοντας «εθνάρχη» τον Μητσοτάκη, που θα μας σώσει.
Χωρίς καμία προετοιμασία για την καταστροφή που έβλεπαν να έρχεται, επιχειρούν με αντίδοτο τη διαρκή προπαγάνδα να πείσουν πως έβαλαν τα δυνατά τους. Με μέτρα ανεπαρκή και χωρίς σχέδιο για τη στήριξη της κοινωνίας και της εργασίας, προσποιούνται ότι ενεργούν υπέρ των εργαζομένων πράττοντας με απόλυτη επιτυχία το ακριβώς αντίθετο. Ανοίγουν την κερκόπορτα των απολύσεων και ξαφνικά τίθενται υπό αίρεση τα κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα χρόνων, που ούτε στο Μνημόνιο δεν τόλμησαν να πειράξουν.
Οι εργαζόμενοι μένουν έκθετοι στην ανηλεή εκμετάλλευση των εργοδοτών. Διότι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο δύο μήνες μετά. Με την ψηφιακή εργασία, την τηλεεργασία σχεδόν κατοχυρωμένη, να δούμε πόσοι εργαζόμενοι τελικά θα επιστρέψουν στην εργασία τους και με ποιους όρους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η μετάθεση του δώρου Πάσχα για το καλοκαίρι. Αντί να αναλάβει το κράτος να στηρίξει οικονομικά τις επιχειρήσεις, που δυσκολεύονται να το καταβάλουν, επαφίεται στη θέληση των εργοδοτών για τον χρόνο καταβολής του, ουσιαστικά βάζοντας βόμβα στα θεμέλια ενός ακόμη εργασιακού δικαιώματος.
Διότι ποιος εργοδότης που θα έχει πληγεί από την κρίση του «κορωνοϊού» -ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετοι- θα μπορέσει να αποπληρώσει στους εργαζόμενους, ταυτόχρονα, μισθό, δώρο Πάσχα και επίδομα αδείας;
Αν κρίνουμε από τα δείγματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη έως τώρα και την κατάργηση κάθε μέτρου στήριξης της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης της 13ηςσύνταξης που είχε επαναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, κανείς δεν επιτρέπεται να εφησυχάζει.
Για άλλη μια φορά μπροστά στη νέα κρίση που απειλεί τους πολίτες η Δεξιά επιλέγει να συνταχθεί με τους «φυσικούς» της συμμάχους, τους επιχειρηματίες, αφήνοντας εκτεθειμένους στον κίνδυνο της οικονομικής δυσπραγίας, της ανεργίας και της φτώχειας τη μεγάλη πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας.
«Η κρίση να γίνει ευκαιρία» λένε και δεν ντρέπονται που εννοούν: για αυτούς.
