Τω καιρώ εκείνω. Όταν, με τη στενή συνεργασία κράτους και παπάδων, δεν είχαμε μόνο υποχρεωτικά Θρησκευτικά - και τι Θρησκευτικά! Εκδικητικά και μάχαιραν έδωκες. Αλλά και υποχρεωτικό εκκλησιασμό, υποχρεωτική εξομολόγηση, υποχρεωτική νηστεία, υποχρεωτική μετάληψη. Με την αυστηρή επίβλεψη του θεολόγου και της βίτσας του. Ομαδικά στην εκκλησία κάθε τόσο, διά τα περαιτέρω. Όλη η τάξη. Και η βίτσα.
Τη νηστεία την καταφέρναμε, κανονικότητα ήταν, λόγω μαύρης φτώχειας. Στον εκκλησιασμό η ανία -παιδιά ήμασταν, βαριόμασταν- έσπαζε με ψιθύρους, σκουντήματα, πνιχτά γέλια για κάποιον ευπαθή που κοιμόταν στο στασίδι. Ακόμα και οι μουλωχτές βιτσιές του θεολόγου διασκέδαση ήταν. Εκείνο όμως που διάφοροι ευπαθείς επιζώντες ακόμα θυμούνται ως φως ιλαρόν είναι η εξομολόγηση. Μπαίναμε ένας-ένας στο εξομολογητήριο, όπου μας περίμενε ο παπάς. Πειράζεις κορίτσια, παιδί μου; Όχι, πάτερ! Αυνανίζεσαι, παιδί μου; Τι θα πει αυτό, πάτερ; Τάχα μου. Πειράζεις το πουλί σου; Όοοοχι! Έκπληκτο. Με κεφάλι σκυμμένο. Και μόλις βγαίναμε άρχιζε η παράσταση. Αυνανίζεσαι, παιδί μου; Όοοοχι, πάτερ. Με συνοδεία τη γνωστή παλινδρομική χειρονομία.
Κοινωνούσαμε κιόλας. Το πρόβλημα με το κουταλάκι, όμως, που σήμερα ταλανίζει λαό, αρχές, κόμματα, ιεράρχες και Γιαμαρέλλες, μας το είχε λύσει ο συμμαθητής μας ο Ταδόπουλος. (Δεν λέω το όνομά του, για προφανείς λόγους.) Αμετανόητος μπίχλας, μυξιάρης, βρομιάρης. Μισούσε την καθαριότητα κι ας ήταν μισή αρχοντιά. Τον κυνηγούσε η κακομοίρα η μάνα του να τον πλύνει, αλλά πού αυτός. Ε, αφού έπεφτε κλοτσοπατινάδα, αν δεν καταφέρναμε να μπούμε πριν απ’ αυτόν στη σειρά... καπνός. Διώκτης η μπίχλα του. Μπλιαχ! Κι επειδή ήξερε ο μπαγάσας το ζόρι μας, χωνόταν με τους πρώτους. Και τίναζε το μυστήριο στον αέρα, πράγμα μυστήριο για τον θεολόγο και τον παπά. Τι έπαθαν και σκόρπισαν αυτοί!
Επιμύθιο: Αν ξέραμε τότε τις απόψεις της Ιεραρχίας, όπως διατυπώθηκαν για τον κορωνοϊό, ασφαλώς θα φερόμασταν διαφορετικά. Ευλογημένο το αίμα και το σώμα του Κυρίου. Αλλά και το σάλιο και τα άλλα του Ταδόπουλου. Αμήν. Και ναι, αυνανιζόμεθα, πάτερ...
