ΣΕ ΑΡΘΡΟ της κυριακάτικης «Αυγής» διάβασα ότι από το 2008, που ξεκίνησε η μεγάλη κρίση με επίκεντρο τον χρηματοπιστωτικό τομέα, τα βάρη έπεσαν αποκλειστικά στους πολλούς, στα θύματα, σε αυτούς που δεν έχουν δυνατότητα να κρύψουν τις περιουσίες τους σε φορολογικούς παραδείσους για να αποφύγουν την φορολόγησή τους.
ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ είναι συνταρακτικά! Το 2008 οι πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου ανέρχονταν σε 793 με συνολική περιουσία 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια. Σήμερα, σύμφωνα με τα δεδομένα της μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Oxfam, με στοιχεία που δημοσιεύονται στο οικονομικό περιοδικό “Forbes” και δημοσιοποιούνται από την τράπεζα Crédit Suisse, 2.153 πρόσωπα έχουν πλέον περισσότερα χρήματα από ό,τι οι 4,6 δισεκατομμύρια φτωχότεροι κάτοικοι του πλανήτη, ήτοι 8,7 τρισεκατομμύρια δολάρια. Δηλαδή οι δισεκατομμυριούχοι τριπλασιάστηκαν, ενώ η περιουσία τους σχεδόν τετραπλασιάστηκε!
ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ τώρα στην Ελλάδα. Από το 2007 έως το 2017 (έκθεση ΟΗΕ, Δεκέμβριος 2019): το πλουσιότερο 1% αύξησε τα εισοδήματά του κατά 5,9%, ενώ το φτωχότερο 40% έχασε το 43,8% του εισοδήματός του. Μάλιστα, σύμφωνα με έρευνα που εκπόνησαν ο ομότιμος καθηγητής Οικονομικών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην υπουργός Τάσος Γιαννίτσης και ο αναπληρωτής καθηγητής Αγροτικής Οικονομίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Σταύρος Ζωγραφάκης, μέχρι και το 2014 οι φτωχότεροι πλήρωσαν περισσότερους φόρους κατά 337%, ενώ οι πλούσιοι επιβαρύνθηκαν μόλις κατά 9%!
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ κανείς ότι οι κυβερνήσεις θα αντιλαμβάνονταν την ανάγκη ανακατανομής εισοδημάτων και βαρών ώστε η αγοραστική δύναμη των πολλών να γίνεται κατανάλωση στηρίζοντας την παραγωγή, τροφοδοτώντας και ενισχύοντας τον οικονομικό κύκλο.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, όμως, οι πολιτικές εξουσίες έχουν προ πολλού εκχωρήσει μερίδιο των αρμοδιοτήτων τους στην οικονομική ολιγαρχία που απαιτεί συνεχώς μέτρα με τα οποία αυξάνουν τον πλούτο της. Και είναι τόσο άπληστες αυτές οι δυνάμεις, που όχι μόνον αυξάνουν τις περιουσίες τους, αλλά και τις κρύβουν για να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη αποφεύγοντας την καταβολή φόρων. Και καθώς ελέγχουν την πληροφόρηση και με σύγχρονα όπλα χειραγωγούν τους πολίτες, συνεχίζουν χωρίς να βλέπουν μπροστά τους το αδιέξοδο.
Η ΓΑΛΛΙΚΗ κοινωνία έχει ξεσηκωθεί πρώτη από τα συνεχή μέτρα που αφαιρούν διαθέσιμο εισόδημα αυξάνοντας το κόστος ζωής, περιορίζοντας τις κοινωνικές και συνταξιοδοτικές παροχές και τις δυνατότητες ασφαλούς εργασίας. Είναι θέμα χρόνου αυτός ο ξεσηκωμός να επεκταθεί.
Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ που προβάλλουν είναι πως δεν φταίει το σύστημα και η πολιτική που εφαρμόζουν. Τώρα, στη θέση των Εβραίων και των μειονοτήτων του Χίτλερ, παρουσιάζουν ως αιτία των δεινών τη μετανάστευση και τις προσφυγικές ροές. Κήρυκες του ρατσισμού και του μίσους για να ξεπεράσουν τις δικές τους ευθύνες. Τις ευθύνες από τους πολέμους που στήνουν για να θησαυρίζουν οι πολεμικές τους βιομηχανίες και να αρπάζουν τα πολύτιμα λάφυρα που έχουν οι χώρες, θύματα.
Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ τούς τυφλώνει. Η νέα βιομηχανική επανάσταση, που αφαιρεί δεκάδες εκατομμύρια θέσεις εργασίας σε όλους τους τομείς οδηγώντας στην απελπισία της ανεργίας τους εργαζόμενους, τους είναι αδιάφορη εξέλιξη. Από πού θα αντλήσουν έσοδα όταν οι πωλήσεις αγαθών και υπηρεσιών περιορίζονται συνεχώς δραματικά; Καταναλωτική κόπωση λένε!
ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ίσως θέση στην Ευρώπη βρίσκεται αυτή την εποχή η Ελλάδα. Με δυσβάσταχτο χρέος χωρίς αξιόπιστους εταίρους και συμμάχους και μια πολιτική εξουσία επικίνδυνα δογματική, διαλύει το κοινωνικό κράτος, την Παιδεία, την Υγεία και τις εργασιακές σχέσεις.
ΣΕ ΜΙΑ εποχή που η επιστημονική έρευνα αναδεικνύεται σε καθοριστικό πλεονέκτημα της ανάπτυξης και της προόδου, την Παιδεία ανέλαβε να διευθύνει μια κήρυκας του θρησκευτικού σκοταδισμού. Στη θέση του «ερεύνα και πίστευε» επανέρχεται το «πίστευε και μη ερεύνα»! Η εκκλησιαστική ιεραρχία συνεργάζεται για να προστατεύσει τα μαύρα εισοδήματα από τις τελετές του γάμου, της βάπτισης και της κηδείας.
ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ μάθαμε ότι πολλά εργαστήρια των δημόσιων πανεπιστημιακών νοσοκομείων καταργούν εξετάσεις λόγω έλλειψης υλικών, ενώ ένα ραντεβού για εξετάσεις σε δημόσιο νοσοκομείο ορίστηκε για το 2022!
ΕΙΝΑΙ ικανοί να ανεχθούν και να κατασκευάσουν ταραχές για να αλλάξουν την πολιτική ατζέντα. Θα λύσουν έτσι τα προβλήματα; Μα δεν ήρθαν για να τα λύσουν. Το συμβόλαιό τους με τους χορηγούς, που προβλέπει εγγυημένα κέρδη από τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, υπηρετούν. Αν καταφέρουν να συνεχίσουν, το φινάλε αυτού του κύκλου είναι οι πόλεμοι.
