Ειδοποιήθηκαν ότι από εδώ και στο εξής θα εργάζονται με τρίμηνες συμβάσεις, πράγμα που σημαίνει ότι θα τελειώνει το τρίμηνο και δεν θα ξέρουν αν θα έχουν δουλειά το επόμενο. Παράλληλα κάποιοι από αυτούς ειδοποιήθηκαν ότι προς το παρόν δεν έχουν εργασία και θα κληθούν όταν η εταιρεία τους χρειαστεί. Η κατάσταση αυτή γυρίζει τις εργασιακές σχέσεις στις αρχές του αιώνα, όταν η εργασία δεν προστατευόταν από κανένα δικαίωμα.
Την ίδια στιγμή πολλές εταιρείες σχεδιάζουν απολύσεις εργαζομένων και αντικατάστασή τους με εργολαβικούς. Οι τράπεζες έχουν ήδη ξεκινήσει, ενώ αντίστοιχο σχέδιο προτίθεται να υλοποιήσει η Cosmote, σύμφωνα με όσα καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι της εταιρείας.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια συγκυρία όπου ή χώρα βγαίνει από τη δίνη της κρίσης και που λογικό θα ήταν οι εργαζόμενοι, έχοντας σηκώσει τα βάρη μιας σκληρής δεκαετίας, να δουν κάποιες ελαφρύνσεις και κάποια μεγαλύτερη στήριξη. Και συμβαίνουν γιατί έχουμε μια κυβέρνηση που θεωρεί την εργασιακή εξαθλίωση ως μοχλό ανάπτυξης και είναι πρόθυμη να ικανοποιήσει κάθε εργοδοτική απαίτηση, όσο αντικοινωνική και αν είναι. Και αυτό λύνει τα χέρια των μεγάλων επιχειρήσεων, που βάζουν μπροστά το μεγάλο σχέδιο.
Το μεγάλο σχέδιο είναι η κατεδάφιση της εργασίας. Και μπορεί να αποτραπεί μόνο αν όλοι οι εργαζόμενοι συνειδητοποιήσουν τη δύναμη της φωνής τους και κινητοποιηθούν. Η νέα δεκαετία καλεί σε αγώνες για ζωή και αξιοπρέπεια.
