Ακόμη κι οι πιο φανατικοί εχθροί της οικογένειας Μητσοτάκη θα ήταν δύσκολο να φανταστούν ότι ο γιος του γενάρχη, ο Κυριάκος, θα αποδεικνυόταν μέσα σε λίγους μήνες ο μεγαλύτερος ψεύτης που ηγήθηκε μεταπολιτευτικά της μεγάλης συντηρητικής παράταξης.
Χρησιμοποιώ γυμνό το επίθετο ψεύτης διότι ο κ. Μητσοτάκης κατάφερε να ευτελίσει πλήρως τις αρχές που είχαν θεμελιώσει οι Κ. Καραμανλής και Γ. Ράλλης, ξεπερνώντας σε διαστρεβλώσεις ακόμη και τον κ. Αντ. Σαμαρά.
Αν ήταν μόνο η επιστροφή σε μεθόδους ακραίου κομματισμού και άθλιας αναθέρμανσης της πελατειακής σχέσης με κοινωνικές ομάδες και συμφέροντα, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι αυτά αποτελούν βασικές αρχές του «ιδεολογικού» οπλοστασίου της Δεξιάς.
Το άκρως επικίνδυνο είναι η πορεία -αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι η ακινησία- της ακροδεξιάς κυβέρνησης σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, στο προσφυγικό / μεταναστευτικό, η αφωνία στα διεθνή fora και η άγνοια ακόμη και σε θέματα που στελέχη αυτής της κυβέρνησης αναδείκνυαν ως κινδύνους (π.χ. η προειδοποίηση του βουλευτή της Ν.Δ. και καθηγητή, Άγγελου Συρίγου για τη συμφωνία Τουρκίας - Λιβύης).
Και δεν είναι ακίνδυνη η ανάθεση του υφυπουργείου Εξωτερικών σε άτομο που επικαλείται ανύπαρκτους τίτλους σπουδών και επιλέγει για συνεργάτη άτομο που κατηγορήθηκε για κακουργήματα. Ούτε η ανάθεση του ευαίσθητου χώρου της ΕΥΠ σε άτομο στερούμενο προσόντων.
Είναι θέμα ποσότητας ήθους να ισχυρίζεσαι προεκλογικά ότι θα τελειώσεις την οικογενειοκρατία και το βόλεμα των αποτυχημένων πολιτευτών και να τσαλακώνεις τάχιστα τα πάντα διορίζοντας κάθε άσχετο στα νοσοκομεία ή σε φορείς ύψιστης σημασίας, όπως η Αττικό Μετρό στον πιο έντονα αποδοκιμασθέντα υποψήφιο δήμαρχο, τον κ. Νίκο Ταχιάο. Αποτέλεσμα: ένα κορυφαίο έργο για τη Θεσσαλονίκη να γίνεται άθυρμα στα χέρια του στερούμενου στοιχειωδών γνώσεων υπουργού Κ. Καραμανλή [«είναι ρωμαϊκά (sic!) τα ευρήματα στη Βενιζέλου»], μέσο εκ νέου ανάδειξης στο εσωτερικό του κόμματος ενός κάποτε ελπιδοφόρου αντιδημάρχου και εργαλείο του ουρανοκατέβατου δημάρχου κ. Ζέρβα για να βγάλει το γινάτι του απέναντι στον κάποτε μέντορά του Γιάννη Μπουτάρη.
Τελικά, η μόνη που έμεινε απ’ έξω ήταν η αγαπητή αδερφή του, Ντόρα, με τον επίφοβο γιο. Το σόι Γκραμπόφσκι πάντως το βόλεψε.
Αν κάποιος ήθελε να καταγράψει τις κραυγαλέες διαφορές της σημερινής κυβέρνησης με αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ, δεν χρειάζεται να ψάξει: δυο - τρία στοιχεία της επικαιρότητας μιλούν από μόνα τους:
Όταν, πέρσι τέτοιο καιρό, η τότε κυβέρνηση συζητούσε την επιστροφή από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην Αθήνα των τόκων των ελληνικών ομολόγων, η Νέα Δημοκρατία, στελέχη της και κομματικά μέσα ενημέρωσης διατυμπάνιζαν ότι το Eurogroup δεν θα εγκρίνει κάτι τέτοιο. Χθες, Τετάρτη, το Eurogroup θα αποφάσιζε για την απόδοση του αντίστοιχου φετινού ποσού. Ακούσατε κάποια πρόβλεψη από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Όταν πρόπερσι και πέρσι η Ελλάδα πάσχιζε να βρεθεί μια λύση για το προσφυγικό / μεταναστευτικό, η θέση της Ν.Δ. παρέμενε ότι όλοι έρχονταν εδώ διότι «ο ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε τα σύνορα». Φέτος, με το πρόβλημα να φουσκώνει, η κυβέρνηση ανακάλυψε ότι είναι διεθνές και εισαγόμενο και είχε εξαρχής τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπισή του, πάντα μέσα στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου. Ποιοι αντέδρασαν; Ο κ. Σαμαράς, με τους υπόλοιπους ακροδεξιούς βουλευτές και υπουργούς, και -κυρίως- δήμαρχοι και περιφερειάρχες που εκλέχτηκαν με βασικό σύνθημα την απομάκρυνση πάση θυσία (;) των θυμάτων των πολέμων αλλά και την κατάργηση της Συμφωνίας των Πρεσπών...
Το τελευταίο θέμα, με παραμέτρους δυστυχώς ακατανόητες για τους εθνικοπαράφρονες (όπως π.χ. ο έλεγχος της Βόρειας Μακεδονίας από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις), αποτέλεσε το πιο χυδαίο πεδίο αντιπαράθεσης των κομμάτων της αντιπολίτευσης (πλην Ποταμιού), με ορατά τα εκλογικά κέρδη για τη Ν.Δ. και έναν ακόμη τηλεπωλητή ζουμιών και «ιδεών».
Ο κ. Μητσοτάκης, παρά την πάσα του Εμανουέλ Μακρόν, τα βρήκε ξαφνικά με τους «σκοπιανούς» και ο κ. Δένδιας πήγε στη Βόρεια Μακεδονία... Έτσι την είπε!
Τσίπα; Τι είναι αυτό;
