Του Κώστα Καναβούρη
«Ταξίδι στον μεγάλο διάδρομο καταργημένος χρόνος. Όχι σκοτάδι μήτε μισοσκόταδο μήτε φως. Ταξίδι τα χαράματα σ’ ένα γυμνό τοπίο σκοποβολής. Η βρύση πλένει χέρια και πουκάμισο, οι εφημερίδες καταπίνουν τις φωνές. Αστυνομίες αμίλητες μέσα σε σκοτεινές αστυνομίες. Πρωθυπουργοί με σκεπασμένο πρόσωπο. Απάνω οι νόμοι σε σειρές σοφή συναρμογή και διάταξη με τους συνήθεις αγωγούς, σωλήνες, σωληνώσεις, πολλαπλά κυκλώματα με θύρες διαφυγής. Κυκλοφορία παράπλευρη για τους αξιοπρεπείς φονιάδες... Κι εσείς που ωστόσο συνεχίζετε κρατώντας, προστατεύοντας στα δόντια σας την τελευταία σας λέξη. Το λάθος των μηχανισμών".
Έτσι σπαραχτικά, έτσι συγκλονιστικά έγραφε ο Τάκης Σινόπουλος (Δοκίμιο '73-'74) για το Πολυτεχνείο. Τότε. «Χούντα ρε, το κατάλαβες;» ουρλιάζει αφιονισμένος ο ένστολος κεφαλοθραύστης στο αυτί του ανθρώπου που συνέλαβε αναιτίως μέσα σε καφενείο στα Εξάρχεια. Σήμερα, 46 ολόκληρα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου. «Έχουμε δημοκρατία» φωνάζει μια κοπέλα σε άλλο ένστολο ούγκανο απ’ αυτά που εισέβαλαν... γιατί έτσι, σε νεολαιίστικο κλαμπ στο Γκάζι, ξεγύμνωσαν και προπηλάκισαν νέα παιδιά και ανάγκασαν ανθρώπινα πλάσματα, τριακόσιους πολίτες αυτής της χώρας, να είναι για ώρες γονατιστοί, λες και είναι αιχμάλωτοι καταδρομικής επιχείρησης σε ξένο έδαφος. «Έχουμε δημοκρατία» φωνάζει η κοπέλα. «Κάνεις πολύ μεγάλο λάθος» φτύνει στα μούτρα της την -κυριολεκτικώς- αποστομωτική απάντηση άλλο ούγκανο της αστυνομίας. Νόμος και τάξη, 46 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο.
Κι από κοντά η βάναυση εισβολή στην ΑΣΟΕΕ από τις «σκοτεινές αστυνομίες» που πηγαίνουν πολύ πιο πέρα από τους εξαγριωμένους εμπροσθοφρουρούς με τη ράβδο και τη χειροβομβίδα ανά χείρας. Πηγαίνουν (αυτές οι καταστάσεις) στις «αμίλητες αστυνομίες» που κρύβονται μέσα στην επαίσχυντη απόφαση της Συγκλήτου της ΑΣΟΕΕ για κλείσιμο της σχολής μέχρι σήμερα, 17 Νοεμβρίου. Μια απόφαση που σε συμβολικό επίπεδο είναι ό,τι πιο βαριά προσβλητικό στη μνήμη εκείνων των παιδιών που θυσιάστηκαν για ελευθερία, δημοκρατία, παιδεία. Σήμερα, 46 ολόκληρα χρόνια μετά το Πολυτεχνείο.
Μικρή παρένθεση: «Νύχτα γαλήνια σα να 'βρεξε ο ουρανός ψωμί» γράφει ο μέγιστος Διονύσιος Σολωμός. «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία» έγραψαν οι εξεγερμένοι του Πολυτεχνείου με στεντόρεια ορθοστασία και «λογική μεγάλου σχήματος». Αλλά ο ουρανός δεν έβρεξε ψωμί εκείνη τη νύχτα. Έβρεξε αίμα. Αυτό το αίμα προσβάλλει η Σύγκλητος της ΑΣΟΕΕ. Κλείνει η παρένθεση.
«Αστυνομίες αμίλητες μέσα σε σκοτεινές αστυνομίες» είναι και τα όσα ανατριχιαστικά δήλωσε ο υπουργός ΑΥΤΟΥ του νόμου και ΑΥΤΗΣ της τάξης, ο και επονομαζόμενος υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ότι «κάποιοι θέλουν έναν νέο Γρηγορόπουλο». Μια χυδαία προσπάθεια -χυδαία επειδή γίνεται με την αφορμή της επετείου του Πολυτεχνείου, αλλά και της επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου- να δημιουργηθεί (για την ακρίβεια να συνεχιστεί και να γίνει μόνιμη) η «κατάσταση εξαίρεσης» που θα επιτρέψει τον θρίαμβο του φόβου και την καταστολή των διεκδικήσεων.
Δεν είναι λοιπόν ο φασισμένος συμμοριτισμός των ραβδούχων στον πυρήνα του προβλήματος. Ούτε οι κραυγές τους θα μας κάνουν να αναφωνήσουμε κι εμείς πανικόβλητοι ότι «έχουμε χούντα» και ότι «κάνουμε μεγάλο λάθος» αν νομίζουμε πως έχουμε δημοκρατία. Κάτι τέτοιο θα ήταν επίσης προσβολή στη μνήμη όλων των βασανισμένων, εκτοπισμένων, ρημαγμένων, δολοφονημένων, εξανδραποδισμένων, εκτελεσμένων που χάρισαν την ύπαρξή τους για να υπάρχει δημοκρατία. Εποποιία ολόκληρη είναι η ιστορία τους, εποποιία ολόκληρη είναι η ίδια η ζωή, που μέρος της συνέχειάς της κορυφαίο είναι το Πολυτεχνείο. Όπως λοιπόν δεν έχουμε το δικαίωμα να εγκαταλείψουμε το Πολυτεχνείο, ούτε στους ένστολους συμμορίτες «για να το προστατέψουν», ούτε στους αυτόκλητους ιδιοκτήτες του «αυθεντικού» του νοήματος, έτσι δεν έχουμε και το δικαίωμα να χαρίσουμε τη δημοκρατία στις σκοτεινές κι αμίλητες αστυνομίες.
Έχουμε χρέος να ξεσκεπάσουμε το «σκεπασμένο πρόσωπο» των πρωθυπουργών που λέει και ο Τάκης Σινόπουλος και να το δείξουμε. Δηλαδή να ξεσκεπάσουμε την κρυψώνα τους που είναι οι «νόμοι σε σοφή συναρμογή και διάταξη». Σήμερα δεν περιφέρεται με το περίστροφο εγκαυχώμενος ο αιμοσταγής φονιάς Ντερτιλής. Σήμερα οι φονιάδες είναι φυλακισμένοι στο μυαλό τους. Από κει σκοτώνουν. Όχι ανθρώπους, αλλά το μέλλον. Γι’ αυτό κυκλοφορούν τέτοιοι νόμοι και ερμηνείες νόμων σε μια «κυκλοφορία παράπλευρη για τους αξιοπρεπείς φονιάδες».
Σήμερα, 46 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο, που καταργούνται 38 πανεπιστημιακές σχολές, που κυνηγιούνται οι απροστάτευτοι, που η διάσωση των εν κινδύνω δίνει τη θέση της στους πνιγμούς, που αθωώνονται εκ των προτέρων οι οικονομικοί εγκληματίες, που «οι εφημερίδες καταπίνουν τις φωνές», σήμερα που η αξιοπρεπής αριστεία του επιτελικού κράτους θερίζει, σήμερα που δια νόμου στρεβλώνεται και γονατίζει η δημοκρατία, σήμερα είναι που πρέπει να ανασηκώσουμε την αλήθεια της.
Αυτό κι αν είναι νόμος...
Νόμος και τάξη, 46 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο
