«Ο Μιχάλης πήγε στα πολύ βαθιά». Η φράση παλαιού κοινοβουλευτικού, ο οποίος θυμήθηκε την περίφημη διαφήμιση του Χάρρυ Κλυνν, αφορούσε τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Δεν είναι λίγοι εκείνοι στη Ν.Δ. που είδαν με μισό μάτι την υπουργοποίησή του και μάλιστα σε υπερυπουργείο.
Πλέον με μισό μάτι αρχίζουν και τον βλέπουν και στο Μαξίμου. Και αυτό διότι η πολιτική Χρυσοχοΐδη στο προσφυγικό αρχίζει και αποδίδει αρνητικά αποτελέσματα, ενώ και στην καταπολέμηση της εγκληματικότητας δεν πάει καλά - τα μαχαιρώματα και ο «πόλεμος» στις υποβαθμισμένες συνοικίες της Αθήνας (Σεπόλια, Ομόνοια, Κολωνός) ανάμεσα σε Ρομά και Αλβανούς, το απόγευμα της Κυριακής, είναι δείγμα ότι χάνεται ο έλεγχος.
Όμως εκεί που πραγματικά απέτυχε η πολιτική Χρυσοχοΐδη είναι στο προσφυγικό. Ο Γιάννης Μουζάλας έλεγε ότι εκείνος είχε 10.000 αφίξεις την ημέρα, ενώ η Ν.Δ. καταλαμβάνεται από πανικό γιατί έρχονται 400 άτομα την ημέρα. Απολύτως λογικό, γιατί από την πρώτη ημέρα πολιτεύθηκε με αλαζονεία και ιδεοληψία. Αποστράτευσε την αντιστράτηγο της ΕΛ.ΑΣ. που διαχειριζόταν με επαγγελματισμό (και χωρίς πολιτική προσέγγιση) το προσφυγικό και διέλυσε τον μηχανισμό που είχε στηθεί. Αρνήθηκε να κάνει τις προγραμματισμένες μετακινήσεις στην ελληνική ενδοχώρα. Και, ακόμη χειρότερο, σταμάτησε όλες τις μετακινήσεις. Έτσι παρέλαβε τη Μόρια με 5.600 άτομα και την έφτασε στα 13.000 άτομα. Και όταν χρειάστηκε να οργανώσει τη μετακίνηση 10.000 ατόμων από τα νησιά στην ενδοχώρα, μίλησε με αλαζονεία και επιθετικότητα στους περιφερειάρχες προκαλώντας την αντίδρασή τους - επέμενε για δημιουργία καμπ (που χρειάζονται χρόνο, χρήμα και άμβλυνση των κοινωνικών αντιδράσεων για να γίνουν), ενώ ακόμη και ο Κώστας Αγοραστός είπε ότι μπορούν να μείνουν σε ξενοδοχεία.
Το αποτέλεσμα είναι το Μαξίμου να υποχρεωθεί να αποταθεί σε άλλο υπουργό (που επίσης δεν περνά τις καλύτερες ημέρες του), τον υπουργό Εσωτερικών Τάκη Θεοδωρικάκο, μπας και εκείνος πείσει δήμους και περιφέρειες, βάζοντας όμως βαθιά το χέρι στην τσέπη. Μήνυμα πρώτο, εστάλη στην Κατεχάκη.
Μήνυμα δεύτερο ήταν η ανάθεση της επικοινωνιακής διαχείρισης του προσφυγικού στον Γιώργο Κουμουτσάκο.
Όμως ο Μ. Χρυσοχοΐδης συνεχίζει έχοντας το πόδι πατημένο στο γκάζι, γιατί ξέρει ότι πλέον δεν μπορεί να κάνει πίσω. Και παρασύρει όλη την κυβέρνηση. Το νέο θεσμικό πλαίσιο που εξήγγειλε για τους πρόσφυγες έγινε δεκτό με αρνητικές διαθέσεις από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και τις διεθνείς οργανώσεις, οι οποίες θα περιμένουν βέβαια να διαβάσουν τον νόμο.
Ακολουθώντας τη γραμμή Χρυσοχοΐδη ο Κ. Μητσοτάκης λέει ότι πρόκειται για μεταναστευτικό («λαθρομεταναστευτικό», κατά τον ρέκτη Άδωνι Γεωργιάδη), και όχι προσφυγικό, επειδή η πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται από το Αφγανιστάν, που δεν είναι όλο σε πόλεμο.
Η λογική αυτή θα έβρισκε αντίθετη ακόμη και την οικογένεια Μητσοτάκη. Οι Μητσοτάκηδες έζησαν έξι χρόνια στη Γαλλία ως αναγνωρισμένοι πολιτικοί πρόσφυγες χωρίς η Ελλάδα να είναι σε πόλεμο, αλλά γιατί κινδύνευαν στη χώρα τους. Όπως ακριβώς και οι Αφγανοί.
