Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
17.1°C20.7°C
2 BF 52%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
18 °C
16.5°C18.5°C
2 BF 68%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.8°C16.6°C
3 BF 70%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
15.4°C18.0°C
4 BF 52%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.9°C19.9°C
3 BF 40%
Επιστολή προς "κεντρικοεπιτροπάριους"... και όχι μόνο!
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Επιστολή προς "κεντρικοεπιτροπάριους"... και όχι μόνο!

Της Ρούλας Καϊμάκη*

Η Κεντρική Επιτροπή αποτελεί το ανώτερο πολιτικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσα στα συνέδρια. Ταυτόχρονα, είναι υπεύθυνη για τη λειτουργία του κόμματος, σύμφωνα με τις καταστατικές του αρχές. Δεν διατυπώνω καμία «σοφία», διατυπώνω μια παραδοχή προς χάριν της συζήτησης.

Μετά τις εκλογές, η Κ.Ε. συνεδρίασε και έκανε μια πρώτη εκτίμηση των αποτελεσμάτων και των αιτίων. Δεκτό αν την πρώτη αυτή εκτίμηση ακολουθήσουν (ας δεχτούμε ότι εμπόδισε το καλοκαίρι) ανοιχτές συζητήσεις των οργάνων και των μελών, αν ξεκινήσει μια σοβαρότερη και σε βάθος ανάλυση, καθώς και η επεξεργασία κατευθύνσεων τόσο για την κοινοβουλευτική παρουσία όσο και για τη λειτουργία του κόμματος στην κοινωνία. Κι αν η Κ.Ε. σαν όργανο -αλλά και κάθε μέλος της χωριστά- επανατοποθετηθούν αναλυτικά και αυτοκριτικά.

Θα μου πείτε τώρα τι ψάχνω! Πότε ξαναέγινε αυτό; Κι όμως υπάρχουν σημαντικές πλευρές που τίθενται από πολλά μέλη, όσο τουλάχιστον γνωρίζω. Αναφέρω ενδεικτικά:

* Πώς ερμηνεύτηκε και εφαρμόστηκε η στήριξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στα κοινωνικά στρώματα που είχαν μεγαλύτερη ανάγκη και στον κόσμο της εργασίας σε κάθε φάση των δυσμενών πράγματι συνθηκών μέσα στις οποίες κλήθηκε να κυβερνήσει; Ικανοποιητικά; Υπήρξε σαφής αντίληψη της κοινωνικής διαστρωμάτωσης;

* Προωθήθηκε και πώς το «άλλο» υπόδειγμα αναπτυξιακής πολιτικής;

* Λειτούργησε το κυβερνητικό σχήμα συλλογικά και οργανωμένα παρά την υπαρκτή έλλειψη εμπειρίας; Ποιοι τομείς υστέρησαν και γιατί;

* Αποκαταστάθηκε ποτέ η σύνδεση της κομματικής ηγεσίας με την κυβέρνηση; Ή η κυβέρνηση και οι άνθρωποι που τη στελέχωσαν λειτούργησαν τελείως ερήμην; Ήταν αντικειμενικές οι δυσκολίες ή υπήρξαν για ακόμη μια φορά οι γνωστές παραλυτικές και διαβρωτικές «ισορροπίες»;

* Πόσο συνεισέφεραν οι κομματικές δομές στο κυβερνητικό έργο; Ήταν υποκειμενική αδυναμία ή επιλογή; Ή και τα δύο;

* Πώς ετοιμάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο σε κυβερνητικό όσο και σε κομματικό επίπεδο για μια χρονιά εκλογική;

Το δίλημμα της διεύρυνσης

Αντί λοιπόν η αρθρογραφία των στελεχών να διερευνά και αυτές τις πλευρές -με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις- βάζει για ακόμη μια φορά το κάρο μπρος από το άλογο και επικεντρώνεται δυστυχώς σε ένα δίλημμα διεύρυνσης ή μη της κομματικής βάσης. Μεταφέροντας τη συζήτηση σε μια στείρα αντιπαράθεση οργανωτικίστικης μορφής, μακριά από την πολιτική σκέψη και τον απαραίτητο αναστοχασμό. Αμφισβητώντας την περίφημη «αριστεροσύνη» των... νεοεισερχομένων (ασαφής έννοια με ερμηνεία κατά περίπτωση), αφού προφανώς εκτιμάται ότι αυτή είναι δεδομένη και πέραν πάσης αμφισβήτησης για τους... «παλιούς»!

Είναι αλήθεια ότι το θέμα άνοιξε με τη δημόσια τοποθέτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ των εκλογών. Καθυστερημένη σίγουρα παρέμβαση εκ μέρους του στο θέμα του κόμματος, αν και πρέπει να ομολογήσουμε ότι τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση νιρβάνας των κομματικών δυνάμεων φέρουν προσωπικά οι διαδοχικοί γραμματείς και τα μέλη των οργάνων.

Επίσης, είναι αλήθεια ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που διατυπώθηκε αυτή η κατεύθυνση. Η διάσταση της οργανωμένης και της πολιτικής δύναμης του κόμματος είχε επισημανθεί και παλιότερα, χωρίς όμως ποτέ να υπάρξει κάποια δράση σε αυτή την κατεύθυνση. Όλα περιείχαν μια ασάφεια, όπως ασαφή παρέμεναν τα κριτήρια της κυβερνητικής συνεργασίας ή της πολιτικής συνεργασίας του κόμματος με συλλογικότητες ή άτομα και τα κριτήρια αυτών των συνεργασιών. Θέματα που ουδέποτε συζητήθηκαν ανοιχτά και αιτιολογημένα στην κομματική βάση.

Μόλις όμως διατυπώθηκε αυτή η θέση έγκυρα και δημόσια από τον πρόεδρο... άρχισαν τα όργανα! Ξαναβρήκαμε το κλίμα που μας ταιριάζει - συζήτηση με αυθαίρετα επιχειρήματα στα επιφαινόμενα και όχι στην ουσία. Γιατί η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα ήταν, είναι και θα είναι πολύ απλή: μέλη του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να είναι όλοι όσοι συμφωνούν με το πρόγραμμά του και τις καταστατικές του αρχές. Απάντηση σοφή, που μας επαναφέρει στην πραγματική βάση του ερωτήματος. Την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ερώτημα στο οποίο η απάντηση θα είναι αναγκαστικά προσεγγιστική, μια και η νέα Αριστερά δεν διαθέτει σίγουρες συνταγές και δόγματα και πρέπει εν πολλοίς να διαμορφωθεί «εν κινήσει» μέσα στο εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον. Με ειλικρίνεια απέναντι στον κόσμο του οποίου ζητάει τη συστράτευση, με αποσκευές την ταυτότητά της και την ιστορία της, για τις οποίες έχει κάθε λόγο να περηφανεύεται, την εμπειρία που αποκόμισε από τη διακυβέρνηση σε ένα πολύ πυκνό πολιτικά χρόνο και με επικέντρωση στα σημερινά επίδικα.

Τα σημερινά επίδικα

Και τα σημερινά επίδικα είναι η απάντηση στον δογματικό νεοφιλελευθερισμό, στην απαξίωση της δημοκρατικής εκπροσώπησης της κοινωνίας στους θεσμούς, στις νεοφασιστικές και ρατσιστικές φωνές, στην αναγωγή του ατομικού συμφέροντος σε μοναδικό κριτήριο, μακριά από την αντίληψη μιας συλλογικής κοινωνικής ανάπτυξης σε βάσεις δικαίου, στην υποτίμηση της περιβαλλοντικής κρίσης, στον σκοταδισμό. Όπως κάποτε το επίδικο του ΕΑΜ ήταν να γλιτώσει τον λαό από την πείνα και την Κατοχή της ΕΔΑ η δημοκρατία μακριά από παλάτια και εξαρτήσεις. Στα σημερινά επίδικα όσοι θέλουν να συμβάλουν πρέπει να είναι καλοδεχούμενοι. Και στη διαδρομή τα ερωτήματα θα επανέρχονται, οι στόχοι και οι επεξεργασίες θα μετακινούνται. Και σ’ αυτή τη διεργασία ας ηγεμονεύσουν οι πιο πειστικές απαντήσεις.

Όσοι λοιπόν έχουν μια σχετικά συγκροτημένη πολιτική πρόταση πρέπει να την καταθέσουν. Αναλυτικά και με επιχειρήματα. Είναι κομματική και δημοκρατική τους υποχρέωση.

Αυτό που δεν πρέπει να κάνουν είναι να επικαλούνται «νέα (;)» περίεργα κριτήρια για τα υποψήφια μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, να γκρινιάζουν, να επιχειρηματολογούν με αναπόδεικτες εκτιμήσεις για τα εκλογικά αποτελέσματα και να επικαλούνται την κομματική βάση που δεν έχει ακόμη κληθεί να συζητήσει, προσδίδοντας έτσι, υποτίθεται, «κύρος» στην άποψή τους. Αλλιώς, έχω και εγώ το δικαίωμα να υποθέσω:

* Ότι φοβούνται μια ενδεχόμενη ανατροπή της «κομματικής επετηρίδας», της οποίας θεωρούν τον εαυτό τους το σημαντικότερο μέλος!

* Ότι υποκρύπτουν φόβο για ενδεχόμενη ανατροπή των σημερινών συσχετισμών που τους βολεύουν και προσπαθούν να τους διατηρήσουν με οργανωτικά τερτίπια.

* Ότι φοβούνται τη μεγάλη δημοφιλία του προέδρου τόσο εντός του κόμματος όσο και στην κοινωνία.

Σε ό,τι αφορά στις δύο πρώτες υποθέσεις (που προφανώς ουδείς θα τις ομολογήσει!) δεν χρειάζεται να αποδείξει κανείς ότι αποτελούν απαράδεκτη για αριστερούς ιδιοτέλεια. Θα ήθελα όμως να σχολιάσω την τελευταία εκδοχή. Νομίζω ότι όλοι -εχθροί και φίλοι- παραδέχονται την τεράστια συμβολή του σ. Τσίπρα στην ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ και την κοινωνική απήχησή του. Αφού λοιπόν το «παραδεχόμαστε» ας το... παραδεχτούμε!

Υπάρχουν όμως κάποια θέματα που και ο πρόεδρος πρέπει να προσέξει. Κατ’ αρχάς, ότι πρέπει να εγγυηθεί τη δημοκρατική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ και την δυνατότητα έκφρασης όλων των κομματικών μελών. Επίσης ότι, καμιά φορά, είναι χρήσιμοι και οι γκρινιάρηδες, και οι αντιρρησίες, και οι συνήγοροι του διαβόλου, σε σύγκριση με τους μονίμως συμφωνούντες. Και όσο και να δικαιούται και να χρειάζεται τη συντροφική συμπαράσταση όλων, κάποιες φορές πρέπει να συνομιλεί... και με το μαξιλάρι του, όπως έλεγε κι ένας παλιότερος ηγέτης της Αριστεράς.

* Η Ρούλα Καϊμάκη είναι αρχιτέκτονας, μέλος της Ο.Μ. Χαλανδρίου

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL