Η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, που ορίζει και καθορίζει πώς πρέπει να γίνεται το μάθημα των Θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία, αποκαλύπτει τη συμμετοχή μεγάλου μέρους της αναρμόδιας Δικαιοσύνης στην επιχείρηση υπακοής απέναντι στους άρχοντες, πολιτικούς, κοσμικούς, θρησκευτικούς, για την ασφαλή διατήρηση της εξουσίας τους.
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ αποκαλυπτικό το γεγονός πως η συγκεκριμένη απόφαση, με μεθοδευμένη σύνθεση, που ελήφθη με την ψήφο του επιλεγμένου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη νέου προέδρου, καθώς υπήρχε ισοψηφία 8-8 των δικαστών, προκάλεσε την έντονη διαμαρτυρία 18 αντιπροέδρων και συμβούλων του σώματος.
Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ του ανώτατου δικαστηρίου έκρινε ότι τα υπάρχοντα προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών συγκρούονται με το σύνταγμα, διότι «πρέπει να επιδιώκεται η ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης». Οι ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι ή άθεοι μαθητές έχουν δικαίωμα -είπαν- πλήρους απαλλαγής από το μάθημα με την υποβολή σχετικής δήλωσης.
ΔΕΝ ΖΗΤΑΝΕ από τους μαθητές να δηλώσουν ποιοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν το μάθημα από τα νέα βιβλία που θα παραγγείλει η κ. Κεραμέως, αλλά από όσους δεν θέλουν, ώστε να φακελωθούν εγγράφως και διά βίου!
ΟΠΩΣ γράφει ο εξαίρετος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Σωτηρέλης στην ανάλυση της απόφασης, με τη διάταξη του άρθρου 13 παρ. 1 του συντάγματος, που επικαλείται η πλειοψηφία του ΣτΕ, κατοχυρώνεται η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης. «Τι σημαίνει όμως, θρησκευτική συνείδηση; Σημαίνει -και επικαλούμαι τον αείμνηστο δάσκαλό μου Αριστόβουλο Μάνεση- το ενδιάθετο φρόνημα για το θείο, είτε θετικό, υπέρ κάποιου δόγματος ή θρησκεύματος, είτε αρνητικό. Με βάση τον ορισμό αυτό, η ελευθερία θρησκευτικής συνείδησης περιλαμβάνει, πρώτον, το δικαίωμα να διαμορφώνω ανεπηρέαστα το ενδιάθετό μου φρόνημα, δεύτερον, το δικαίωμα να το αλλάζω κατά το δοκούν και, τρίτον, το δικαίωμα να το δηλώνω ή να μην το δηλώνω».
«ΕΙΝΑΙ δυνατόν (συνεχίζει) να νοηθεί ‘ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης’ χωρίς καμία αναγωγή στη μήτρα των ατομικών δικαιωμάτων, δηλαδή στην διάταξη του άρθρου 5 παρ. 1 περί ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας; Τι είδους ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας μπορεί να φανταστεί κανείς όταν ένα βασικό στοιχείο της προσωπικότητας, δηλαδή το ενδιάθετο φρόνημα για το θείο, θεωρείται ασφυκτικά και υποχρεωτικά προδιαγραμμένο για όσους έχουν νηπιοβαπτισθεί; Και τι μπορεί να σημαίνει άραγε, σε συνάρτηση με αυτό, η διάταξη του ίδιου του άρθρου 16 παρ. 2, που επικαλείται η πλειοψηφία του ΣτΕ για την διάπλαση ελεύθερων πολιτών»;
«ΟΤΑΝ αφαιρούμε μια αρμοδιότητα από τους πολιτικούς και την παραχωρούμε στους δικαστές, με την κατά κανόνα ομοιογενή στάση τους, η τύχη της εξαρτάται από τις ιδεολογικές, πολιτικές και ηθικές τους απόψεις, που βρίσκονται ερμητικά κρυμμένες στην ψήφο τους. Η νομική επιχειρηματολογία της απόφασης αποτελεί τον επιφανειακό τρόπο θεμελίωσής της» συμπληρώνει ο καθηγητής Κώστας Δουζίνας.
ΟΛΕΣ οι εκκλησίες των μονοθεϊστικών θρησκειών, χρησιμοποιούν τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα και προπαντός έχουν την ίδια νοοτροπία: πώς θα εξασφαλίσουν, μέσω της εκπαίδευσης -δηλαδή με κρατικά δεκανίκια-, την «αναπαραγωγή» των θρησκευτικών δοξασιών τους, κατ’ επέκτασιν δε και των όρων διατήρησης της θρησκευτικής εξουσίας τους, υπογραμμίζει ο κ. Σωτηρέλης.
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ τραγικό, κατά τη γνώμη μου, η υποστήριξη των κοσμικών εξουσιών, πολιτικών και δικαστικών, εξουσιών που δεν νοιάζονται για τον Χριστιανισμό, ορθόδοξο ή καθολικό ή ό,τι άλλο, για να διαμορφώνει η διδασκαλία του Χριστού καλύτερους ανθρώπους, με αγάπη, αλληλεγγύη, ευσπλαχνία, φιλαλήθεια, τιμιότητα, σεβασμό και ευγένεια, αλλά για πολίτες έτοιμους να υπομείνουν τις αδικίες από άλλους ανθρώπους, περιμένοντας να δικαιωθούν στη μετά θάνατο αιώνια ζωή! Οι κακοί που καλοπερνάνε στην πραγματική ζωή σε βάρος των ταπεινών και υπάκουων καλών θα πάνε στην Κόλαση. Υπομονή!
ΘΥΜΑΣΤΕ, υποθέτω, την περίφημη ταινία «12 χρόνια σκλάβος», όπου τον πιο μορφωμένο από τους σκλάβους στις βαμβακοφυτείες του αμερικανικού Νότου, όταν οι αφέντες διαπίστωσαν τάσεις εξέγερσης, τον όρισαν ως ιεροκήρυκα, έφτιαξαν και ένα χώρο για να τους καθησυχάζει, με επιλεγμένα κείμενα για τις αρετές της υπομονής στην αδικία!
ΑΥΤΑ λοιπόν από αξιωματούχους που τίποτα από τη διδασκαλία του Ιησού δεν ακολουθούν και τηρούν. Υποκλίνονται στους αρχιερείς, φιλούν χέρια και εικονίσματα, αλλά λένε ψέματα, κλέβουν, αδικούν, σκοτώνουν, τρομοκρατούν, απαιτώντας από τους λαούς υποταγή σε αυτή την άδικη ζωή. Και μέχρι στιγμής τους έχει βγει σε καλό.
