Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
18.2°C22.0°C
1 BF 47%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
18 °C
14.7°C21.2°C
2 BF 57%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
16.0°C19.4°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
18.8°C21.5°C
1 BF 61%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
14.9°C18.4°C
2 BF 63%
Για ένα πουκάμισο αδειανό
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Για ένα πουκάμισο αδειανό

Της Λίλας Χαμπίπη*

Δεν μου λέτε, αναγνώστες της “Αυγής” (όσοι, τέλος πάντων), έχετε συνειδητοποιήσει τι πρόκειται να συμβεί στο Ελληνικό; Αν, τελικά, θα πραγματοποιηθεί η πολύφερνη επένδυση; H οποία, απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, θα γίνει, διότι τις αναστολές του Συνασπισμού τις αντικατέστησε ο ενθουσιασμός ενός Άδωνι Γεωργιάδη άσχετου; Πονηρού; Ή απλώς πολύ λίγο ικανού να συλλάβει το έγκλημα, το οποίο χαρακτηρίζεται ως επένδυση;

Και για να συνεννοηθούμε εκ μιας αρχής: σε μια επένδυση, όπως και σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου μας, τι προέχει; Να ικανοποιηθεί το στενά ατομικό (ή συντεχνιακό) συμφέρον ή το ευρύτερο, δημόσιο συμφέρον που κοντά σ’ αυτό ενυπάρχει και το ιδιωτικό μας ως απειροελάχιστον υπομόριο του δημόσιου; Θα έλεγα πως για τους δημόσιους άντρες (και γυναίκες) προέχει το δεύτερο. Το πρώτο αρμόζει στους ιδιώτες με την πρωταρχική έννοια του όρου.

Ας προσπαθήσουμε να πούμε όσο μπορούμε πιο ψύχραιμα ό,τι έχουμε να πούμε, διότι είναι αλήθεια πως η αγανάκτηση για το επαπειλούμενο έγκλημα κατά της Αθήνας, της Αττικής και τελικά ολόκληρης της Ελλάδας, που έχει την Αθήνα ως πρωτεύουσα, μας “κάθεται στον λαιμό” εμποδίζοντάς μας ακόμα και να εκφραστούμε...

Απ’ ό,τι καταλάβαμε από τις δηλώσεις του κ. Γεωργιάδη, ο οποίος και παρουσιάστηκε πανευτυχής που η έγκριση της επένδυσης αυτής φτάνει επιτέλους στο τέλος της και επί των ημερών του τελικά θα πραγματοποιηθεί, αφού ο ίδιος (όπως ισχυρίζεται) δεν καθυστερεί τα χαρτιά που τίθενται υπόψιν του, τα υπογράφει και τα προωθεί γρήγορα1 δόθηκε το πράσινο φως κι επομένως βουρ, αδέλφια με κλειστά τα μάτια, ας προχωρήσουμε στην εκτέλεση του μεγαλύτερου εγκλήματος κατά του αττικού τοπίου ever...

Απ’ ό,τι μας είπε ο υπουργός, θα εγερθούν έξι ψηλά κτήρια, εκ των οποίων τα δύο θα μπορούν θα υπερβούν και τα 200 μέτρα. Που σημαίνει πως η πρόσβαση στη θάλασσα θα κλείσει κι ας κοπτόμεθα πως ο αιγιαλός και η παραλία είναι δημόσια κτήματα με ελεύθερη πρόσβαση· στην πράξη δεν είναι ακριβώς έτσι... υπάρχει τρόπος να απομακρυνθούν οι γηγενείς από παραλίες που κάποιοι έχουν θεωρήσει πως προορίζονται για την αποκλειστική χρήση των επενδύσεών τους... Για παράδειγμα, με το επιχείρημα πως έβαλαν λεφτά για τη διαμόρφωση του γειτνιάζοντος χώρου ή ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί η κούτρα του συγκεκριμένου επιχειρηματία. Άλλωστε, δεν είναι κάτι που δεν έχουμε δει όλοι, όλο και κάποια εμπειρία θα έχουμε επί του θέματος με κάτι Αστέρες της Βουλιαγμένης και άλλα τινά σε όλη την Ελλάδα...

Αλλά, ας πούμε πως στην ανάγκη, μπροστά στα καλά που θα μας φέρει η επένδυση, “θυσιάζουμε” τη βολή μας (διότι, όντως, είμαστε τυχεροί, παγκοσμίως, που παίρνουμε το λεωφορείο και μέσα σε ελάχιστο χρόνο βρισκόμαστε στην παραλία), αλλά τι καλό φέρνει αυτή η επένδυση στον τόπο; Εντάξει, μπορεί να υπάρξει κάποιο όφελος για κάποια επαγγέλματα με τις υποαναθέσεις συγκεκριμένων μερών των ουρανοξυστών και άλλα διάφορα, αυτό, όμως, μην ξεχνιόμαστε, θα ισχύσει για όσο καιρό θα πραγματοποιείται η ανέγερση... Μετά, όταν με το καλό ανεγερθούν οι ουρανοξύστες..., τι; Θα έχουμε ξεπουλήσει το ήρεμο, χαμηλών τόνων, γι’ αυτό και μοναδικό στον κόσμο τοπίο κυριολεκτικά για ένα “πουκάμισο αδειανό” και θα μας έχουν ξεμείνει κάποια εκτός κλίμακος μεγαθήρια αλλά και αλλαγές στο τοπίο που η Αττική δεν μπορεί να αντέξει.

Η Αθήνα η παλιά, η αρχαία αλλά και η δική μας, η σύγχρονη, αυτή η μοναδική, που ανακηρύχθηκε από τον εθνικό μας ποιητή ως “ζαφειρόπετρα στης γης το δαχτυλίδι”2 δεν είναι μόνο πως θα στερηθεί της θάλασσάς της αφού και ο Πειραιάς εδώ και καιρό έχει πάψει να είναι το επίνειό της όντας το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, αλλά θα δει και το ήπιο, γλυκό, μοναδικό τοπίο της να πλήττεται ανεπανόρθωτα από μια σύγχρονη βαρβαρότητα που επεμβαίνει δυναμικά (εάν τελικά προχωρήσει η επένδυση) στην ήρεμη περιοχή της. Άσε που αν τελικά χαθεί (ουσιαστικά) και η πρόσβαση προς τον Σαρωνικό από την άλλη πλευρά από αυτήν του Πειραιά, τότε η Αθήνα αποκλείεται οποιασδήποτε χρήσης θάλασσας που υπετίθετο πως ήταν βασικός πυρήνας αναπνοής και γενικότερα διαμόρφωσης σχέσης ανθρώπου με το περιρρέον φυσικό περιβάλλον.

Τέλος πάντων, πρέπει να αφήσετε την φαντασία σας να συλλάβει σε όλες του τις διαστάσεις αυτό το έκτρωμα που θα πνίξει την Αττική. Το εξάμβλωμα που προβλέπεται στην μελέτη που μας κραδαίνει ο κ. Γεωργιάδης δεν αρμόζει σε καμία περίπτωση στην κλίμακα της Αττικής.

Σταματάω... Ο καθένας μπορεί να βάλει λίγο τη φαντασία του να δουλέψει και να σκεφτεί τις μύριες όσες συνέπειες που, δυστυχώς, άμα γίνουν δεν ξεγίνονται, διότι η αλλοίωση του περιβάλλοντος θα είναι τέτοια που θα περάσει άπειρος χρόνος για να επανέλθει (αν επανέλθει ποτέ) στην προτέρα ήρεμη και γλυκιά κατάσταση...

Και για να μη νομίζετε πως δεν γνωρίζω από ουρανοξύστες και γι’ αυτό εξεγείρομαι:

Λόγω δουλειάς, είχα ευτυχώς τη δυνατότητα να ταξιδέψω σε πολλές ψηλές πρωτεύουσες σε όλο τον κόσμο: έχω επισκεφθεί τη Νέα Υόρκη αλλά και το Χονγκ Κονγκ κι έχω ζήσει για αρκετά χρόνια στο Παρίσι. Λοιπόν, τα περιβάλλοντα, η γεωγραφία αλλά και οι ανάγκες που αναπτύχθηκαν σε πόλεις με ουρανοξύστες δεν ταιριάζουν στις παλιές πόλεις της γηραιάς (στην κυριολεξία) Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο πως στο Παρίσι, όταν αναζητήθηκε για λειτουργικές ανάγκες αλλά και ανάγκες μαζικής στέγασης χώρος, αυτός τελικά βρέθηκε στην περιοχή Ντοφίν (Dauphine), μακριά, αν και σε μια αρμονική διασύνδεση με την Αψίδα του Θριάμβου. Το Παρίσι που ζει και αναπνέει εντός της περιμετρικής ζώνης έχει το ίδιο ύψος που είχε, ήδη, από την εποχή τουλάχιστον του Ναπολέοντα.

Κοντολογίς: δεν είναι ωραίο να αλλοιώνεται με νεανικές (δήθεν) πινελιές κάτι που είναι αρχαίο, όπως και τα σύγχρονα (κυρίως Αμερική, ΗΠΑ) δεν λένε τίποτε όταν προσπαθούν να μιμηθούν, π.χ., τις παλιές πρωτεύουσες της γριάς ηπείρου μας.

Με λίγα λόγια, όπου πέφτει ολοσούμπητος ο σύγχρονος, ληστρικός καπιταλισμός ή, ακόμα χειρότερα, όταν το ίδιο το κράτος προσπαθεί να μιμηθεί νεόκοπες μεθόδους άντλησης κεφαλαίων και δημιουργίας εργασιών, εκεί δεν απομένει ψίχουλο απ’ ό,τι έως εκείνη τη στιγμή θεωρήσαμε κι ακόμα τώρα θεωρούμε όχι απλώς όμορφο αλλά και μοναδικό στον κόσμο, άξιο να έρχονται από τα άκρη της Γης για να το χαζέψουν...

1. Τόσο που σου έρχεται να πεις, άντε υπουργέ μου, καθυστέρησε λίγο τα χαρτιά και ξανασκέψου το, δεν χρειάζεται γι’ αυτήν ακριβώς την επένδυση να βιάζεσαι τόσο... (δημόσια δήλωση που μεταδόθηκε από τις τηλεοράσεις τη 15η του τρέχοντος μηνός).

2. Κωστή Παλαμά “Η φλογέρα του βασιλιά”, Λόγος έβδομος.

Αθήνα ζαφειρόπετρα στης Γης το δαχτυλίδι” αλλά και“Περήφανα και ταπεινά, κι όλα φαντάζουν ίδια”.

αλλά και“κυματιστούς και σαν γραμμένους λόφους”.

* Η Λίλα Χαμπίπη είναι δικηγόρος.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL