Αντιγράφω από το "Θερινό βιβλιοστάσιο" το γνωμικό του Φλωμπέρ: «Μη διαβάζετε όπως διαβάζουν τα παιδιά, για να περάσετε ευχάριστα την ώρα σας, ούτε όπως διαβάζουν οι φιλόδοξοι, για να μορφωθείτε. Όχι, διαβάστε για να ζήσετε»...
Η εποχή του πρώτου οδικού δυστυχήματος στην Ελλάδα, εγκαινιάστηκε τον Μάρτιο του 1907, από έναν υπουργό και έναν πρίγκιπα. Τότε, σε όλη τη χώρα κυκλοφορούσαν μόλις επτά αυτοκίνητα, όμως ήταν ένα -για την ακρίβεια δύο- αυτά που προκάλεσαν τον θάνατο μιας 25χρονης γυναίκας. Η συνέχεια ήταν λίγο πολύ γνωστή, η κοινή γνώμη θορυβήθηκε, όμως δεν μπορούσε να συλλάβει όλες τις επιπτώσεις του συμβάντος: Μια εκ των οποίων ήταν η εμφάνιση του «οδικού χώρου», επί του οποίου η κυκλοφορία περιορίστηκε αποκλειστικά στα οχήματα, οι δε πεζοί έμειναν στα πεζοδρόμια και εν πάση περιπτώσει διέσχιζαν τους δρόμους με περίσκεψη.
Στην Ελλάδα περάσαμε όχι πολύ νωρίς στην έννοια του υδάτινου χώρου, που κατέχεται από τις βενζινάκατους και τα διάφορα πλεούμενα. Τελευταία εσοδεία αυτής της εξέλιξης ήταν ένας ακόμη θάνατος: Ένας άνθρωπος που έπεσε στη Σκιάθο νεκρός από απρόσεκτο ταχύπλοο, κάνοντας άπιαστο το όνειρο των ανθρώπων που επιδίδονταν στην κολύμβηση μεγάλων αποστάσεων, εξαιτίας των οδηγών που δεν δίνουν την παραμικρή προσοχή προς τα πού οδεύουν...
Ο επί είκοσι χρόνια εκπαιδευτής και ψαροντουφεκάς Λάμπρος Δερτιλής λέει: «Στην πραγματικότητα σχεδόν σε όλο το Αιγαίο και το Ιόνιο δεν υπάρχει πλέον όρμος, παραλία ή θάλασσα, ακόμη και πριν από το όριο των 200 μέτρων από την ακτή, που είναι ελάχιστο όριο για το ψαροντούφεκο, που να μην κυκλοφορούν όλα τα είδη των πλεούμενων. Ο Έλληνας νεόκοπος οδηγός ταχύπλοου θεωρεί ότι στη θάλασσα δεν υπάρχουν κανόνες...».
Ο κ. Δερτιλής έχει αντικρίσει «ταχύπλοα να κάνουν “κόντρες” γύρω από σημαδούρες που έχουν ως σημείο προειδοποίησης οι δύτες και οι ψαροντουφεκάδες, συχνά να παρασύροντας τη σημαδούρα και βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή όσων βρίσκονται στον βυθό». Ο δε Εμμανουήλ Κολιάσης, ιδιοκτήτης σχολής χειριστών ταχύπλοων σκαφών, αναφέρει:
«Είναι υποχρεωμένος να είναι κάτοχος άδειας ταχύπλοου σκάφους αυτός που χειρίζεται τζετ σκι , φουσκωτό ταχύπλοο και κρις κραφτ μόνο αν η μηχανή του είναι άνω των 15 ίππων και ο χειριστής βάρκας με μηχανή 31 ίππων και πάνω»...
Μάλιστα, αυτά συμβαίνουν στον υδάτινο χώρο. Κυριαρχεί η μέθη της ταχύτητας, κυριαρχεί ένα αίσθημα ιδιοκτησίας πάνω στο κύμα, κυριαρχεί η ανεμελιά του καλοκαιριού. Και όποιον πάρει ο χάρος...
