Άνθρωποι με ισχυρή προσωπικότητα, με σημαντικό πνευματικό εκτόπισμα, με πολυσχιδή δραστηριότητα και ισχυρή άποψη δεν είναι εύκολο να αξιολογηθούν αντικειμενικά όσο ζουν, να γίνει αποτίμηση του έργου τους, να μετρηθεί σωστά η προσφορά τους.
Ίσως ούτε και αμέσως μετά τον θάνατό τους.
Σήμερα, ακριβώς 88 χρόνια από τη γέννηση του Τριαντάφυλλου Σιαπέρα και 25 χρόνια από την εκδημία του (1.8.1931 - 25.2.1994), μπορούμε να επιχειρήσουμε μια καταγραφή των όσων άφησε, να θυμηθούμε κάποιες προτάσεις του, να ψηλαφίσουμε τα απτά αποτελέσματα των προσπαθειών του.
Πολύτιμος συμπαραστάτης σε μία τόσο δύσκολη αναδρομή, ο Βαγγέλης Βιδάλης. Είχε την τύχη να γνωρίσει τον Σιαπέρα ως ανερχόμενος νεαρός σκακιστής στη Θεσσαλονίκη και να θαυμάσει την αφοσίωσή του στο σκάκι, την παροιμιώδη ευγένειά του.
Ο Τριαντάφυλλος Σιαπέρας ήταν δυνατός παίκτης (ο πρώτος Έλληνας με τίτλο διεθνούς μετρ), πολύ καλός συνθέτης και λύτης σκακιστικών προβλημάτων, προπονητής, συγγραφέας (το βιβλίο «Το σκάκι, πλήρης ανάπτυξις της θεωρίας και η πρακτική της εφαρμογή», γαλούχησε σκακιστικά τουλάχιστον δύο γενιές), καθώς και διοργανωτής αγώνων (είχε αποφασιστική συμβολή στη διοργάνωση του Ζονάλ, του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Νέων, του Ματς - Χάντικαπ του Φίσερ, ενώ πάσχισε, χωρίς να το επιτύχει, να διεξαχθεί στην Αθήνα το τελικό Ματς των Διεκδικητών Φίσερ - Πετροσιάν).
Θεωρείται ο αναμορφωτής του σκακιστικού ρεπορτάζ. Όπως αναφέρει ο Βιδάλης, «η δημοσιογραφική του πένα ήταν μοναδική. Ήταν ένας απαιτητικός, σχεδόν πιεστικός, δημοσιογράφος προκειμένου να εξασφαλίσει κάποια είδηση ή φωτογραφίες. Και πάντα τα κατάφερνε! Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Ιούλιο του 1976, στο ιντερζονάλ που έγινε στο Μπιλ της Ελβετίας, τηλεφωνούσε στις 7 το πρωί σε κάποιους Έλληνες που παρακολουθούσαν τους αγώνες για να τους ζητήσει παρτίδες, παραλειπόμενα κ.ά.».
Ακόμα πιο σημαντική ήταν η συμβολή του στην οργάνωση σκακιστικών κυττάρων, των σκακιστικών σωματείων. Χάρη στον Σιαπέρα δομήθηκε ορθολογικά το ελληνικό σκάκι: από τα πρωταθλήματα αδιαβάθμητων, Γ’, Β’ και Α’ κατηγορίας στα σωματεία, τα περιφερειακά πρωταθλήματα υποψηφίων μετρ και μετρ, τους ημιτελικούς και τον τελικό των ατομικών πρωταθλημάτων.
Ήταν πρωτεργάτης της καθιέρωσης των Διασυλλογικών Πρωταθλημάτων, της ανάπτυξης του εφηβικού σκακιού και της διάδοσής του μεταξύ των γυναικών.
Ανεκτίμητη ήταν και η προσφορά του Σιαπέρα στους νέους σκακιστές. Παρακολουθούσε συστηματικά την εξέλιξη των καλύτερων σε όλη την Ελλάδα, τους παρότρυνε να μελετούν, έδινε πρακτικές συμβουλές, τους ρωτούσε πώς εργάζονται έτσι ώστε να μπορεί να τους βοηθήσει καλύτερα. Το στοργικό του ενδιαφέρον είχαν γνωρίσει ιδιαίτερα οι ισχυροί Θεσσαλονικείς προέφηβοι Ιωακειμίδης, Κόκκινος, Νάτσης κ.ά.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, όσοι νέοι παίκτες της επαρχίας συμμετείχαν σε αγώνες στην Αθήνα, ο Σιαπέρας πήγαινε να τους δει, να συζητήσει μαζί τους. Και τους μιλούσε πάντα στον πληθυντικό!
