Μπορεί το κόμμα να κατάπιε καμήλες από τις εκβιαστικές επιλογές της κυβέρνησης, όμως όχι μόνο έβγαλε ασπροπρόσωπη την κυβέρνηση, αλλά με την προοδευτική, αντιεθνικιστική, αντιρατσιστική, αντιφασιστική και γενικότερα με την αντιδεξιά του δράση βραχυκύκλωσε όλη την υπόλοιπη Αριστερά, βάζοντας στο περιθώριο τα μικρότερα αριστερά κόμματα.
Η παραφιλολογία τους περί «δήθεν Αριστεράς» και «δεξιάς πολιτικής της κυβέρνησης» προσέκρουσε πάνω στις αξίες της Αριστεράς τις οποίες συνεχίζει να αγκαλιάζει το προοδευτικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που επέλεξε να εμπιστευτεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Και τον επέλεξε γιατί γνωρίζει ότι αυτές τις αξίες υπηρετούν το κόμμα και τα μέλη του.
Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας κατανοεί ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα και η κοινωνική δικαιοσύνη δεν αποτελούν «γραφικότητες» και «ιδεοληψίες» των συριζόπληκτων, αλλά βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται ολόκληρο το κοινωνικό οικοδόμημα. Αν επιθυμούμε πραγματικά να συναντήσουμε τους ανθρώπους αυτούς και να μοιραστούμε τις αγωνίες τους για το νέο κράτος «Νόμος και Τάξις», που στήνεται έξω από το πλαίσιο του κράτους δικαίου από τις πρώτες κιόλας μέρες της εκλογής της νέας κυβέρνησης, τότε, σύντροφοι, έχουμε πολλή δουλειά, όχι μέσα στα κομματικά μας καμαράκια, ρίχνοντας ευθύνες ο ένας στον άλλο, αλλά στους δρόμους, στις πλατείες, στα κινήματα, στα δικαστήρια, στις διεκδικήσεις κατά του κράτους καταστολής, κατά του κράτους της οικονομικής ολιγαρχίας, κατά της ιδιωτικοποίησης της Υγείας, κατά της ιδιωτικοποίησης της ασφάλισης των εργαζόμενων.
Αν δεν είμαστε εμείς που θα υπερασπιστούμε το άσυλο, την ελεύθερη ενημέρωση, τα δικαιώματα των κρατουμένων, τα δικαιώματα των προσφύγων, τα δικαιώματα των εργαζόμενων, τότε ποιος;
Τζώρτζια Ρασβίτσου
