Τελικά, ποιοι ωφελούνται ουσιαστικά από τον πρώτο προϋπολογισμό της κυβέρνησης της Ν.Δ.; Η απάντηση είναι εύκολη εάν αναλύσει κάποιος τους αριθμούς που προκύπτουν. Αρκεί να δει ότι πάνω από το 1/6 των ελαφρύνσεων του 2020 δίνεται στις 200 μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας (0,07% του συνόλου), με κέρδη πάνω από 7,5 εκατ. κατ’ έτος! Ναι, καλά διαβάσατε, αφού από το συνολικό κονδύλι των 541 εκατ. ευρώ που «ελαφρύνει» τις επιχειρήσεις (φόρος εισοδήματος από το 28% στο 24%), το 40%, ήτοι 216 εκατ., ξοδεύονται για τις προαναφερθείσεις 200 μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας. Συνεπώς, η κάθε επιχείρηση κερδίζει -μεσοσταθμικά- πάνω από 1 εκατ. ευρώ τον χρόνο!
Όμως, μήπως ελαφρύνονται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις; Σχεδόν 80% του οφέλους από τη μείωση του συντελεστή από το 28% στο 24% θα το καρπωθούν περίπου 6.000 επιχειρήσεις ή 2,5% του συνόλου των επιχειρήσεων. Για το 60% των επιχειρήσεων που δεν εμφανίζουν κέρδη δεν υπάρχει κανένα απολύτως όφελος. Και επειδή περίπου 9 στις 10 επιχειρήσεις δηλώνουν κέρδη έως 5.000 ευρώ, το όφελός τους θα είναι περίπου 200 ευρώ τον χρόνο.
Βέβαια, από τον ίδιο τον προϋπολογισμό προκύπτει ότι η Ν.Δ. επέλεξε να κατευθύνει το μεγαλύτερο μέρος του δημοσιονομικού χώρου στις επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση επέλεξε να κατευθύνει τα 616 εκατ. (φόρος από το 28% στο 24% + φόρος μερισμάτων από το 10% στο 5%) από τα 1,18 δισ. (πάνω από 50%) στις επιχειρήσεις αντί να τα κατευθύνει αλλού. Όμως ακόμη και ο τρόπος που τα δίνει στις επιχειρήσεις είναι αντιαναπτυξιακός.
Αντί για τη μείωση των συντελεστών, θα μπορούσε να επιλέξει την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για εισοδήματα έως 20.000 ευρώ και τη σημαντική μείωσή της για μεγαλύτερα εισοδήματα, ώστε και τη μεσαία τάξη να ενισχύσει και τις επιχειρήσεις να διευκολύνει να προσελκύσουν στελέχη. Ή ακόμη τη σημαντική μείωση της προκαταβολής φόρου ή την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος. Ήταν θέμα επιλογής.
Ούτε κοινωνικός
Μήπως όμως ο προϋπολογισμός του 2020 μπορεί να χαρακτηριστεί κοινωνικός; Η Ν.Δ. φαίνεται να θεωρεί ότι για το κοινωνικό κράτος επί ΣΥΡΙΖΑ έγιναν όλα όσα έπρεπε να γίνουν και ότι δεν χρειάζεται κανένα απολύτως νέο μέτρο για την ενίσχυσή του (εξαίρεση αποτελεί το μέτρο των 2000 ευρώ για κάθε παιδί).
Είναι ενδεικτικό αυτού του γεγονότος ότι, σε σύνολο 1,18 δισ. θετικά μέτρα, σε αύξηση δαπανών για το κοινωνικό κράτος κατευθύνονται μόνο 123 εκατ. ή 10,4% και όλα τα υπόλοιπα σε μειώσεις φόρων.
Παράλληλα, αξίζει να σημειωθεί ότι η μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών και των συνταξιούχων δεν θα δει επί της ουσίας καμία βελτίωση. Εν ολίγοις, ο προϋπολογισμός του 2020 προβλέπει πλουσιοπάροχες φοροελαφρύνσεις για τους ισχυρούς και τους πλούσιους. Δεν είναι όμως καθόλου γενναιόδωρος με τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, των οποίων οι προσδοκίες διαψεύδονται παταγωδώς.
Ως εκ τούτου, οι εισοδηματικές ανισότητες όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται, αλλά, αντίθετα, θα ενισχυθούν. Ανατρέπεται δηλαδή η κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε καταφέρει να αρχίσει να αμβλύνει σταδιακά τις ανισότητες αυτές.
