Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
21.7°C26.3°C
2 BF 38%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.6°C24.9°C
3 BF 38%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
19 °C
19.4°C24.3°C
2 BF 55%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.4°C21.6°C
2 BF 64%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
21.9°C23.5°C
0 BF 37%
Τα πυρηνικά ως real estate
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Τα πυρηνικά ως real estate

Υπάρχει τελικά κάποια λογική πίσω απ' όλα αυτά; Διαθέτει ο Λευκός Οίκος του Ντόναλντ Τραμπ ενιαία στρατηγική για τη διαχείριση των πυρηνικών εξοπλισμών; Κατανοεί το βάρος, τη σημασία και τους τρομακτικούς κινδύνους που συνεπάγονται; 'Η τους θεωρεί μόνο ως διαπραγματευτικό ατού για να πιέσει αντιπάλους και να προσελκύσει συμμάχους;

Πριν από μερικές εβδομάδες, ο Τραμπ προανήγγειλε την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συνθήκη INF που απαγορεύει τους πυρηνικούς βαλλιστικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς. Στρατιωτικοί αναλυτές και διάφορα think tanks του Πενταγώνου άρχισαν στη συνέχεια να διοχετεύουν σενάρια για σχέδια ανάπτυξης πυρηνικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς στην ανατολική Ευρώπη και στα ανοιχτά της Κίνας.

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δεν απέφυγε, όπως ήταν επόμενο, να σχολιάσει τα σενάρια αυτά, προειδοποιώντας, στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας, με "ασύμμετρα" αντίποινα και παρομοιάζοντας τη σημερινή αδυναμία συνεννόησης των μεγάλων δυνάμεων με την πυραυλική κρίση της Κούβας. Υπάρχει αλήθεια μια τέτοια αναλογία;

Τα σχέδια για την ανάπτυξη αμερικανικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς στην Πολωνία και τη Ρουμανία θα μπορούσαν να αποτελούν το ισοδύναμο της αποστολής πυραύλων Jupiter στην Τουρκία το 1961, την αιτία για την προσπάθεια εξοπλισμού της Κούβας από τη Σοβιετική Ένωση έναν χρόνο αργότερα.

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν τόνισε ότι η σημερινή απάντηση θα ήταν μια "πυρηνική ενέδρα" έξω από τις αμερικανικές ακτές. "Μπορούμε να αναπτύξουμε πλοία μακριά από τα χωρικά ύδατα οποιασδήποτε χώρας... Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει στα πλοία και τα υποβρύχιά μας να βρίσκονται εκεί" ανέφερε.

Η μετατροπή της Ευρώπης σε πεδίο βολής για τα πυρηνικά και η στρατιωτικοποίηση των ωκεανών αποτελούν μόνο μία όψη του προβλήματος. Δυστυχώς, υπάρχουν αρκετές ακόμη. Η απίστευτη επιπολαιότητα με την οποία η κυβέρνηση Τραμπ αντιμετώπισε την προηγούμενη εβδομάδα τη νέα κρίση στο Κασμίρ των Ιμαλαΐων δίνει μια αρκετά ξεκάθαρη εικόνα.

Ρίχνοντας λάδι στη φωτιά

Δύο παραδοσιακοί εχθροί που διαθέτουν πλέον πυρηνικά όπλα, η Ινδία και το Πακιστάν, άρχισαν να αλληλοβομβαρδίζονται και να καταρρίπτουν αεροσκάφη ο ένας του άλλου χωρίς όλα αυτά να προκαλέσουν τίποτε περισσότερο από κάποιες χιλιαρές διεθνείς εκκλήσεις για αυτοσυγκράτηση. Η Ουάσιγκτον δεν έκανε ούτε καν αυτό.

Αφού άναψε προκαταβολικά το "πράσινο φως" για τους ινδικούς βομβαρδισμούς που ξεκίνησαν τον τελευταίο γύρο της αντιπαράθεσης -ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζον Μπόλτον εξέφρασε την κατανόησή του για το δικαίωμα "αυτοάμυνας" της Ινδίας-, οι ΗΠΑ δεν επιχείρησαν καν να εμφανιστούν ως ουδέτεροι ή αμερόληπτοι και πήραν απροκάλυπτα την πλευρά της Ινδίας καταγγέλλοντας το Πακιστάν για "υπόθαλψη τρομοκρατών".

Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα αν αναλογιστεί κανείς την πολιτική Τραμπ απέναντι σε δύο άλλες χώρες με πυρηνικά προγράμματα. Το Ιράν βρισκόταν στον δρόμο της εγκατάλειψής του, έχοντας υπογράψει ύστερα από πολύχρονες προσπάθειες συμφωνία με τη λεγόμενη "Ομάδα των Έξι"(ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Κίνα, Ρωσία και Γερμανία).

Οι επιθεωρητές της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας διαπίστωναν τη συμμόρφωση της Τεχεράνης με τους όρους και όλα πήγαιναν μια χαρά μέχρι που ο Αμερικανός Πρόεδρος αποφάσισε να τινάξει τη συμφωνία στον αέρα επαναφέροντας τις κυρώσεις κατά του Ιράν.

Το ίδιο διάστημα, η Βόρεια Κορέα πραγματοποιούσε τη μία πυρηνική δοκιμή μετά την άλλη εκτοξεύοντας παράλληλα τους πυραύλους της όλο και πιο κοντά στην Ιαπωνία. Αποτέλεσμα; Αντί να γνωρίσει τη "φωτιά και την οργή" με τις οποίες τον απειλούσε αρχικά ο Τραμπ, ο Πρόεδρος της Κιμ Γιονγκ Ουν κέρδισε μια θέση στο τραπέζι των συνομιλιών.

Μοχλοί πίεσης απέναντι στην Κίνα

H συνάντηση κορυφής του Βιετνάμ την προηγούμενη Πέμπτη ήταν η δεύτερη για τους Προέδρους των ΗΠΑ και της Βόρειας Κορέας. Μπορεί η συνάντηση να μην στέφθηκε τελικά με την επιτυχία της προηγούμενης, αλλά οι δύο ηγέτες υποσχέθηκαν να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις τους με στόχο την αποπυρηνικοποίηση της κορεατικής χερσονήσου και την άρση των αμερικανικών κυρώσεων.

Υπάρχει τελικά κάποια κοινή παράμετρος σε όλα αυτά; Στην ασιατική εκδοχή του προβλήματος υπάρχει, και λέγεται Κίνα. Οι σύμβουλοι στρατηγικής του Τραμπ -από τον Στιβ Μπάνον μέχρι τον Τζον Μπόλτον- δεν έκρυψαν ποτέ ότι θεωρούν την ασιατική υπερδύναμη τον μεγάλο αντίπαλο που πρέπει πάση θυσία να αντιμετωπιστεί.

Το ενδιαφέρον της Ουάσιγκτον δεν εστιάζεται επομένως στον πυρηνικό αφοπλισμό της κορεατικής χερσονήσου, αλλά στον προσεταιρισμό της Βόρειας Κορέας. Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Ως έμπειρος μπίζνεσμαν, ο Αμερικανός Πρόεδρος γνωρίζει ότι οι επιχειρηματικές κολεγιές είναι δυνατόν να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Και ο Κιμ Γιονγκ Ουν είναι αρκετά καιροσκόπος και αδίστακτος για να μπει στον πειρασμό.

Προσερχόμενος στις συνομιλίες του Βιετνάμ, ο Τραμπ προτίμησε επομένως να δείξει για ακόμη μια φορά το καρότο αντί για το μαστίγιο. Μια Βόρεια Κορέα που θα συμμορφωνόταν με τους αμερικανικούς όρους, είπε, "θα μπορούσε να γίνει γρήγορα μία από τις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις στον κόσμο".

Πυρηνικές σταυροφορίες

Ο στόχος της απομόνωσης, αν όχι περικύκλωσης, της Κίνας βρίσκεται πίσω και από τη στήριξη της Ινδίας που οι ΗΠΑ φιλοδοξούν να μετατρέψουν σε ακόμη έναν σύμμαχο πρώτης γραμμής εναντίον της Κίνας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρόκειται για μια στρατηγική που ο Τραμπ κληρονόμησε από τους προκατόχους του.

Φέτος συμπληρώνονται 14 χρόνια από τη στιγμή που ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος και ο τότε πρωθυπουργός της Ινδίας Μανμοχάν Σινγκ υπέγραψαν συμφωνία για την "πλήρη συνεργασία" των χωρών τους στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας. Τα επόμενα χρόνια οι ΗΠΑ τροποποίησαν τη νομοθεσία τους και πίεσαν για αλλαγές στους διεθνείς κανόνες προκειμένου η Ινδία να ενταχθεί στην κλειστή λέσχη των πυρηνικών δυνάμεων.

Το πιο ανησυχητικό απ' όλα είναι βέβαια ότι τη στρατηγική επιλογή της ανάσχεσης της "κίτρινης απειλής" με οποιοδήποτε μέσο φαίνεται να συνοδεύουν και οι γνωστές ιδεοληψίες της κυβέρνησης Τραμπ. Γιατί εχθρός δεν είναι μόνο η κινεζική οικονομική ισχύ, είναι και το Ισλάμ. Και εδώ η γκανγκστερική προσέγγιση Τραμπ στις διεθνείς διαπραγματεύσεις συναντά τον χριστιανικό φονταμενταλισμό.

Δεν είναι τυχαίο ότι επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι σήμερα ο Μάικ Πομπέο, που το 2014 δήλωνε ότι "η απειλή για την Αμερική προέρχεται από τους ανθρώπους που πιστεύουν πως το Ισλάμ είναι η μόνη απάντηση".

Θα μπορούσε να είναι ένα κήρυγμα κατά του σκοταδισμού και της θεοκρατίας. Ήταν ακριβώς το αντίθετο. "Μισούν τους χριστιανούς και θα συνεχίσουν να μας πιέζουν μέχρι να προσευχηθούμε, να υψώσουμε το ανάστημά μας και να πολεμήσουμε για να σιγουρευτούμε ότι ο σωτήρας μας Ιησούς Χριστός θα είναι η μοναδική λύση για τον κόσμο" υποστήριζε τότε ο άνθρωπος που ηγείται σήμερα της αμερικανικής διπλωματίας. Τι να πει κανείς; Ο Θεός να βάλει το χέρι του...

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL