Η επίθεση της Χαμάς με αντιαρματικό βλήμα κατά ισραηλινού στρατιωτικού στόχου μερικές εκατοντάδες μέτρα από τα όρια της Γάζας την περασμένη Δευτέρα προκάλεσε σοκ στο Ισραήλ. Όχι γιατί υπήρξαν πολλά θύματα -αναφέρθηκε ο τραυματισμός μόνο ενός στρατιώτη και του οδηγού-, αλλά γιατί θα μπορούσαν να είχαν υπάρξει πολλά θύματα. Η ισλαμική οργάνωση που ελέγχει τη Γάζα αρχικά πανηγύρισε ότι ανατίναξε ένα λεωφορείο γεμάτο στρατιώτες, κάτι που διέψευσε το ισραηλινό επιτελείο. Ωστόσο, από το βίντεο της επίθεσης που έδωσε η Χαμάς στη δημοσιότητα προκύπτει ότι οι μαχητές της παρακολουθούσαν επί αρκετή ώρα τους στρατιώτες που έφταναν στο σημείο συγκέντρωσης της μονάδας τους. Καθώς αποβιβάζονταν από λεωφορεία και Ι.Χ. στο αλσύλιο του μνημείου Μαύρο Βέλος, οι στρατιώτες ήταν εύκολος στόχος. Εστάλησαν ως πρόβατα επί σφαγή, κατήγγειλε ο πατέρας του τραυματισμένου φαντάρου.
Σε μια στρατιωτικοποιημένη κοινωνία, όπου οι πολίτες -άνδρες και γυναίκες- μπορούν ανά πάσα στιγμή να κληθούν στα όπλα, η πρόνοια για μείωση του κινδύνου αποτελεί μια από τις βασικές προϋποθέσεις της συνοχής και της συναίνεσης στη σκληρή γραμμή στο Παλαιστινιακό, παρά τα στρατηγικά αδιέξοδα αυτής της πολιτικής. Ο στρατός διεξάγει ήδη έρευνα για πράξεις και παραλείψεις που εξέθεσαν τους φαντάρους σε μεγάλο και αχρείαστο κίνδυνο.
Δεν ήταν μόνο για ένας άθλος των Παλαιστινίων απέναντι στην ισχυρότερη πολεμική μηχανή της Μέσης Ανατολής, σε μία από τις καλύτερα φρουρούμενες περιοχές στον κόσμο. Από το βίντεο προκύπτει ότι οι σκοπευτές της Χαμάς θα μπορούσαν να είχαν σκοτώσει πολλούς Ισραηλινούς. Είχαν άραγε τέτοιες διαταγές; Αν οι Παλαιστίνιοι ανατίναζαν ένα λεωφορείο γεμάτο στρατιώτες, θα ακολουθούσε μια καταιγιστική, πολύ πιο αιματηρή ισραηλινή επίθεση από εκείνη των 100 αεροπορικών επιδρομών που έγιναν το ίδιο βράδυ και των 400 ρουκετών που εκτοξεύτηκαν από τη Χαμάς. Καμιά ισραηλινή κυβέρνηση δεν θα έκανε πίσω, πόσο μάλλον αυτή του Νετανιάχου.
Ανεξάρτητα από το αν αποτελούσε ή όχι ένα μήνυμα της Χαμάς ότι δεν θέλει να φτάσει στα άκρα, η επίθεση στη συγκεκριμένη τοποθεσία είχε ακόμα ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Το Μαύρο Βέλος στήθηκε στη μνήμη των Ισραηλινών στρατιωτών που σκοτώθηκαν στην «Επιχείρηση Μαύρο Βέλος» τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου του 1955 στη Λωρίδα της Γάζας, που βρισκόταν τότε υπό αιγυπτιακό έλεγχο. Εκτελώντας διαταγές του πρωθυπουργού Μοσέ Σαρέτ, του υπουργού Άμυνας Νταβίντ Μπεν Γκουριόν και του επιτελάρχη Μοσέ Νταγιάν, ο αρχηγός της επίλεκτης μονάδας αλεξιπτωτιστών Αριέλ Σαρόν έστειλε 150 από τους άνδρες του για να χτυπήσουν τη βάση του αιγυπτιακού στρατού κοντά στην πόλη της Γάζας και να δώσουν ένα «μάθημα» στον Πρόεδρο Νάσερ που επέτρεπε στους φενταγίν να χρησιμοποιούν την περιοχή ως ορμητήριο για επιθέσεις στο νότιο Ισραήλ. Οι Ισραηλινοί κομάντος σκότωσαν 38 Αιγύπτιους στρατιώτες, τραυμάτισαν δεκάδες, ενώ είχαν 8 απώλειες. Ακολούθησαν, το ίδιο έτος, ακόμα πιο φονικές ισραηλινές επιδρομές στον προσφυγικό καταυλισμό Χαν Γιουνίς και στην ευρύτερη περιοχή, που εξελίχθηκαν στη λεγόμενη εκστρατεία του Σινά. Στους Ισραηλινούς κομάντος που έπεσαν σε αυτές τις επιχειρήσεις «αντιποίνων» είναι αφιερωμένο το μνημείο όπου έγινε η παλαιστινιακή επίθεση «αντιποίνων».
Η πιο πρόσφατη κλιμάκωση άρχισε με το φιάσκο της επιδρομής Ισραηλινών κομάντος στη Γάζα την προηγούμενη Κυριακή, σε μια στιγμή που φαινόταν να υπάρχει πρόοδος στις διαπραγματεύσεις για μια -προσωρινή έστω- διευθέτηση της κρίσης με διεθνή μεσολάβηση. Η εύθραυστη κατάπαυση του πυρός που επιτεύχθηκε στα μέσα της εβδομάδας συνοδεύτηκε από την παραίτηση του «γερακιού» Αβιγκντόρ Λίμπερμαν από το υπουργείο Άμυνας. Ο πρωθυπουργός Νετανιάχου, με οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία μίας έδρας, προσπαθεί να αποφύγει τις πρόωρες εκλογές, ενώ επτά στους δέκα πολίτες δηλώνουν δυσαρεστημένοι από τους χειρισμούς του στη Γάζα. Ίσως χρειαστούν και άλλα «αντίποινα» για να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό στο Ισραήλ.
