Ποιος άλλος, άραγε, θα τολμούσε σε αυτή τη συγκυρία να χτυπήσει την καρδιά της Saudi Aramco (πρώην Arabia American Oil Company) σε μια από τις καλύτερα -υποτίθεται- φυλασσόμενες περιοχές του κόσμου;
Ήταν όμως τόσο εύκολο να παρακαμφθεί ή να παραπλανηθεί η αεράμυνα, να χτυπηθούν με τέτοια ακρίβεια οι εγκαταστάσεις από τις οποίες εξαρτάται -όπως μας είπαν- το 50% της παραγωγής πετρελαίου της Σ. Αραβίας και το 5% της παγκόσμιας παραγωγής; Να προκληθεί δηλαδή τόσο μεγάλη ζημιά από ένα σμήνος drones που κοστίζουν μερικές χιλιάδες δολάρια το κομμάτι; Και όταν δεν έπεισε αυτή η εκδοχή να προστίθενται στην εξίσωση κάμποσοι πύραυλοι τύπου Κρουζ; Και όλα αυτά να συμβαίνουν σε θάλασσες και στεριές με ενεργειακούς πόρους και διαύλους για τους οποίους έγιναν τρεις μεγάλοι (και κάμποσοι... μικρότεροι) πόλεμοι τα τελευταία σαράντα χρόνια;
Οι Αμερικανοί, που κάνουν το αληθινό κουμάντο στην «ασφάλεια» της Σ. Αραβίας (και της Aramco, φυσικά), απέρριψαν την ανάληψη ευθύνης από τους φιλοϊρανούς αντάρτες Χούθι της Υεμένης με το επιχείρημα ότι οι θέσεις τους βρίσκονται πολύ μακριά από τους στόχους.
Τα σαΐνια του Πενταγώνου που επιτηρούν με χίλιους δυο τρόπους τον Περσικό (Αραβικό) Κόλπο υποστήριξαν στη συνέχεια πως τα drones ξεκίνησαν από το νότιο Ιράν και έκαναν μια... κυκλωτική κίνηση αιφνιδιάζοντας την άμυνα των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων, από τα βόρεια ή τα δυτικά, μέσω Ιράκ. Μια παραλλαγή του σεναρίου θέλει φιλοϊρανούς πολιτοφύλακες να έχουν εκτοξεύσει τα drones (άραγε και τους πυραύλους;) από το ιρακινό έδαφος. Στην πιο... φρέσκια εκδοχή, οι αμερικανικοί δορυφόροι κατέγραψαν μεν τις «προετοιμασίες των Ιρανών», αλλά οι αναλυτές του Πενταγώνου κατάλαβαν τη σημασία των φωτογραφιών όταν ήταν πια πολύ αργά. Γι' αυτό δεν... πρόλαβαν να ειδοποιήσουν τους Σαουδάραβες.
Όμως, αν κατάφεραν να τα κάνουν όλα αυτά οι δαιμόνιοι Ιρανοί (κάτι που οι ίδιοι αρνούνται επίμονα), τότε οι πρώτοι που θα έπρεπε να ανησυχούν είναι οι Αμερικανοί στις βάσεις τους στην Αραβική Χερσόνησο και βέβαια οι... ιθαγενείς και οι ξένοι που δουλεύουν ή κάνουν μπίζνες στην περιοχή. Μέχρι πού θα μπορούσε να φτάσει η Τεχεράνη για να τρομοκρατήσει τους Σαουδάραβες (και άλλα καθεστώτα) ώστε να μην συρθεί από τους Αμερικανούς σε μια διαπραγμάτευση για το πυρηνικό πρόγραμμά της με τους όρους της Ουάσιγκτον;
Σε κάθε περίπτωση, υπήρξαν ορισμένα πολύ συγκεκριμένα πολιτικά και οικονομικά αποτελέσματα. Μπήκαν στο ράφι τα σχέδια για συνάντηση του Τραμπ με τον Ιρανό Πρόεδρο Ροχανί στο περιθώριο της Γεν. Συνέλευσης του ΟΗΕ, προς μεγάλη ικανοποίηση των φανατικών μουλάδων στην Τεχεράνη, της βασιλικής δυναστείας στη Σ. Αραβία και του Νετανιάχου στο Ισραήλ.
Πήρε νέα αναβολή η πρώτη φάση μετοχοποίησης της Aramco, που θα απέφερε γύρω στα 100 δισεκατομμύρια δολάρια και θα αποτελούσε αφετηρία για τον προσδιορισμό της συνολικής αξίας της εταιρείας, η οποία υπολογίζεται σήμερα (χοντρικά) στο ιλιγγιώδες ποσό των 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ανάλογα με τα αποθέματα, τις εγκαταστάσεις και βέβαια τις προοπτικές... ασφαλούς και μακροπρόθεσμης εκμετάλλευσης.
Μέσα στην... αναμπουμπούλα, ο Πρόεδρος - επιχειρηματίας Τραμπ πούλησε στο Μπαχρέιν πυραύλους αξίας 2,25 δισ. δολαρίων. Οι Αμερικανοί σφίγγουν κι άλλο τα λουριά στους συμμάχους τους στην περιοχή τη στιγμή που ο Πούτιν «προσφέρει» S-400 σε κάθε ενδιαφερόμενο.
Τα οπλοστάσια μεγαλώνουν διαρκώς στον Περσικό. Δυναμώνει και η κακοφωνία στην Ουάσιγκτον για «περιορισμένα αντίποινα» κατά της Τεχεράνης, που προειδοποιεί με τη σειρά της για «γενικευμένο πόλεμο». Στον επόμενο σμπάρο πόσους θα πάρουν τα... σκάγια;
