Υπάρχει μια διαδρομή στην καρδιά της Αθήνας, την οποία συχνά περπατάμε με πολύ μεγάλη… παρέα. Είναι η διαδρομή Πολυτεχνείο-Ομόνοια-αμερικανική πρεσβεία. Κατά μήκος αυτού του μεγάλου άξονα διαδηλώσεων, αγωνιστικότητας και ταραχών, τουλάχιστον της Μεταπολίτευσης, έχουμε καταγράψει πλήθος αναμνήσεων, συναισθημάτων και εικόνων. Ανάμεσά τους κάθε λίγο στη διαδρομή ξεπηδά ένα γλυπτό, συνήθως συνδυασμένο με στιγμιότυπα της εκάστοτε διαδήλωσης.
Ξεκινώντας από τα Προπύλαια, βλέπουμε γύρω σπουδαία γλυπτά που μας συντροφεύουν χρόνια τώρα στον συνήθη χώρο συγκέντρωσης. Τα αγάλματα της Αθηνάς και του Απόλλωνα ξεχωρίζουν μπροστά από το κεντρικό κτήριο της Ακαδημίας Αθηνών, ευρισκόμενα πάνω σε κίονες ιωνικού ρυθμού ύψους 10 μέτρων. Διακρίνουμε το δόρυ και την ορειχάλκινη ασπίδα της Αθηνάς και τη λύρα στο αριστερό χέρι του Απόλλωνα. Είναι έργα του γλύπτη Λεωνίδα Δρόση. Πιο μπροστά, στο ίδιο κτήριο, στις δύο πλευρές της σκάλας εισόδου, καθισμένες σε θρόνους με μέτωπο προς τον δρόμο, οι επιβλητικές μορφές του Σωκράτη και του Πλάτωνα. Όλα σχετίζονται με την ελληνική αρχαιότητα.
Στον πολύπαθο χώρο των Προπυλαίων δεξιά στέκει ο ανδριάντας του οραματιστή Ρήγα Φεραίου, ένα έργο του γλύπτη Ιωάννη Κόσσου του 1869. Η μορφή του Ρήγα αποδίδεται σε μέγεθος μεγαλύτερο του φυσικού, όρθια, με το κεφάλι στραμμένο ελαφρά αριστερά και το δεξί πόδι προτεταμένο, με σπασμένη την αλυσίδα που το δέσμευε. Αντιστοίχως, αριστερά στέκει ευθυτενής ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄. Στον προαύλιο χώρο, δύο καθιστές μορφές, πολύ οικείες, μας παρακολουθούν χρόνια, ο Αδαμάντιος Κοραής και ο Ιωάννης Καποδίστριας. Το σύνολο οδηγεί τη σκέψη μας προς τη νεότερη Ιστορία.
Απέναντι, στην πλατεία Κλαυθμώνος, δεσπόζει το γλυπτό της Εθνικής Συμφιλίωσης. Πρόκειται για ένα μνημειώδες έργο του γλύπτη Βασίλη Δωρόπουλου, του 1987, για τη λήξη του Εμφυλίου. Στη μέση περίπου της πλατείας τρεις υπερρεαλιστικές μορφές ύψους 8 μέτρων συμπλέκουν τα πόδια και απλώνουν τα χέρια η μία προς στην άλλη ψηλά, όπου ενώνονται και τείνουν προς τον ουρανό. Η εθνική συμφιλίωση μπορεί να μας οδηγήσει ενωμένους ψηλά!
Οταν ξεκινήσει η πορεία για την προκαθορισμένη διαδρομή, κάποια στιγμή θα περάσει από την Παλαιά Βουλή και το δημοφιλέστατο άγαλμα του Κολοκοτρώνη στην οδό Σταδίου. Ο εθνικός μας ήρωας είναι έφιππος, με το ένα χέρι στα γκέμια και το άλλο τεντωμένο να δείχνει κάπου μακριά. Έργο του γλύπτη Λάζαρου Σώχου, αποδίδει την κινητικότητα της στιγμής της μάχης. Πόσες φορές μας συντρόφευσε στις μεγάλες στάσεις της πορείας!
Αργότερα, όταν φτάσουμε στη μεγάλη διασταύρωση του Hilton, μας περιμένει ο μοντέρνος γυάλινος Δρομέας του Κώστα Βαρώτσου, το πιο αμφιλεγόμενο γλυπτό της Αθήνας. Εμείς κουρασμένοι, εκείνος τεράστιος, ακμαίος και εν κινήσει. Κι αν όλα πάνε καλά, πιο πάνω, στο Πάρκο Ελευθερίας, συναντάμε το άγαλμα του Ελευθέριου Βενιζέλου, έργο του γλύπτη Γιάννη Παππά, που εγκαινιάστηκε το 1969 από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο. Δεκαετίες τώρα ξεκουράζει στα σκαλάκια του τους διαδηλωτές και τη νεολαία μέρα-νύχτα.
Δεν είναι καλλιτεχνική αξιολόγηση. Είναι απλώς ένας συνειρμός…
