Κανονικά ο αντιφασισμός θα έπρεπε να μας ενώνει όλους. Όλους όσοι περήφανα δηλώνουμε ότι ανήκουμε στο δημοκρατικό τόξο. Όλους όσοι ομνύουμε στην αδιαπραγμάτευτη αξία της Δημοκρατίας. Κανονικά...
Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, στην πράξη αυτό το δημοκρατικό μέτωπο κατά του φασισμού δείχνει να έχει χαλαρώσει - ας το διατυπώσουμε «γλυκά», κατά πως θα ’λεγε ο Βορίδης... Και αυτό δεν οφείλεται στην Αριστερά, όπως θέλει να ισχυρίζεται το κυρίαρχο αφήγημα, αλλά στη Δεξιά, που το διακονεί έχοντας βάλει πανευρωπαϊκά στην ίδια ζυγαριά τον ναζισμό με τον κομμουνισμό, με αποτέλεσμα να απαξιώσει τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη του ’45. Σε αυτή τη βάση τσουβάλιασε τις «πάνω και κάτω πλατείες» της αντιμνημονιακής αγανάκτησης -η οποία δεν αρκούσε, φυσικά...- και έστησε τη θεωρία των δύο άκρων.
Από εκεί κι ύστερα χρειαζόταν ένα μικρό βήμα. Αυτό που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν αναρωτήθηκε τι τον νοιάζει τον 17χρονο η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη το ’63... Αυτό που έκανε η τότε εκπρόσωπός του Μαρία Σπυράκη όταν, δικαιολογώντας την ύβρη, μίλησε για «διαχωριστικές γραμμές που η ίδια η κοινωνία έχει ξεπεράσει»... Αυτό που έκανε η Νίκη Κεραμέως όταν, στο πρώτο της μήνυμα για την 28η Οκτωβρίου ως υπουργός Παιδείας, δεν χρησιμοποίησε ποτέ τις λέξεις «φασισμός» ή «ναζισμός», αλλά διέγνωσε ως κίνδυνο τις «ακραίες φωνές του λαϊκισμού». Παρά τον ορυμαγδό αντιδράσεων, η νέα Δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη συνέχισε στο ίδιο μοτίβο, με τον πρωθυπουργό να γράφει για την επέτειο της 21ης Απριλίου αποφεύγοντας επίσης να μιλήσει για φασισμό, αρκούμενος στον όρο «τυραννία» προκειμένου να ταυτίσει με τους υπονομευτές της Δημοκρατίας («όποια μεταμφίεση και αν αυτοί χρησιμοποιούν», έγραφε) τον «λαϊκισμό» και το «ψέμα» - όρους με τους οποίους παρέπεμπε στην προηγηθείσα διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ...
Κανονικά ο αντιφασισμός θα έπρεπε να μας ενώνει όλους. Είτε κατεβαίνει στις εκλογές η Χρυσή Αυγή ή οι Σπαρτιάτες είτε κόβονται. Αλλά για να μας ενώνει όλους, οφείλουμε όλοι να θεωρούμε ότι ο φασισμός είναι Ο εχθρός της Δημοκρατίας, τελεία και παύλα. Αν κάποιοι -η κυβέρνηση Μητσοτάκη εν προκειμένω- επιμένουν να μην τον κατονομάζουν καν, η αντιφασιστική ενότητα από την οποία γεννήθηκαν οι μεταπολεμικές δυτικές Δημοκρατίες έχει ήδη εξοβελιστεί - μεθοδευμένα. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ίδια τη Δημοκρατία.
