Η έγγραφη κλήση προς οφειλέτες του Δημοσίου να πληρώσουν οφειλές πριν καν ψηφιστεί από τη Βουλή ο σχετικός νόμος, που προέβλεπε το «τι» και το «πώς», πρέπει να είναι η πρώτη στα χρονικά του ελληνικού κράτους από ιδρύσεώς του. Και μάλιστα μια κλήση personalized (προσωποποιημένη), καθώς σε οδηγούσε σε ένα ηλεκτρονικό αρχείο της ΑΑΔΕ που ανέφερε ακριβώς τι, πόσο και πώς θα πληρώσει κάθε παραλήπτης της επιστολής, βάσει ενός νομοσχεδίου που ερχόταν στην Ολομέλεια της Βουλής την επόμενη ημέρα (Πέμπτη 18/4) και θα ψηφιζόταν και θα δημοσιευόταν ως συνήθως δυο-τρεις εργάσιμες ημέρες μετά. Ιδού τα σχετικά αποσπάσματα της επιστολής:
«Στην ψηφιακή πύλη myAADE / Εφαρμογές / Φορολογικές Υπηρεσίες / Ρυθμίσεις με ανεξόφλητες εκπρόθεσμες δόσεις, μπορείτε να ενημερωθείτε, κατεβάζοντας το σχετικό ψηφιακό αρχείο, για τις ανεξόφλητες εκπρόθεσμες δόσεις των ρυθμίσεών σας, καθώς και τα τυχόν ποσά επιστροφών φόρων και καταβολών που εκκρεμούν προς πίστωση, όπως αυτά έχουν υπολογιστεί με βάση το άρθρο 87 του υπό ψήφιση σχεδίου νόμου “Κώδικας Φορολογικής Διαδικασίας και άλλες διατάξεις”».
Και προς επαλήθευση όσων αναφέρουμε η επιστολή συνέχιζε:
«Επισημαίνεται ότι, μέχρι την ημερομηνία δημοσίευσης του ανωτέρω νόμου, μπορείτε να καταβάλετε το υπολειπόμενο ποσό στην/στις ταυτότητα/ες οφειλής που εμφανίζονται στο σχετικό ψηφιακό αρχείο…
Σε περίπτωση μη καταβολής ή μερικής καταβολής του ποσού, μετά την πίστωση των τυχόν ήδη καταβληθέντων ποσών και εκκρεμών επιστροφών, καθώς και του ποσού που θα καταβάλετε μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου, θα επέλθει απώλεια των ρυθμίσεών σας για το υπόλοιπο οφειλόμενο ποσό».
Και το κλου της επιστολής:
«Για οποιοδήποτε ερώτημα σχετικά με το παρόν μήνυμα μπορείτε να απευθυνθείτε στο Κέντρο Εξυπηρέτησης Φορολογουμένων της ΑΑΔΕ, στο τηλέφωνο +30 213 162 1000, τις εργάσιμες ημέρες και ώρες 07.30-17.00.
Σας ευχαριστούμε για τον χρόνο και τη συνεργασία σας».
Πέραν του «χαρρυκλυνικής» έμπνευσης ευχαριστηρίου για την περίσταση, ακόμη πιο ειρωνικό ήταν το «απευθυνθείτε στο τηλέφωνο τάδε». Διότι στη σχετική επιλογή υπήρχε αναμονή 30 λεπτών τουλάχιστον (όπερ σημαίνει ότι γινόταν χαμός μετά την επιστολή κι αν έπαιρνες μετά τις 3 μ.μ., ο τηλεφωνητής σε ενημέρωνε ότι για ρυθμίσεις και συμψηφισμούς η υπηρεσία λειτουργεί μέχρι τις 3 μ.μ.)…
Την επόμενη ημέρα, την Τετάρτη, ημέρα γενικής απεργίας, ο υφυπουργός Οικονομικών Χ. Θεοχάρης στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής υπό το βάρος της κριτικής (πληροφορίες θέλουν βουλευτές της Ν.Δ. να δέχτηκαν εκατοντάδες τηλεφωνήματα… ανάλογου περιεχομένου) μετέθεσε την ημερομηνία πληρωμής για τη Μεγάλη Δευτέρα 29 Απριλίου. Έτσι, δηλαδή, για το «Καλό Πάσχα». Θα έχει προηγηθεί και το «δώρο» των εκκαθαριστικών της εφορίας προς το ίδιο… κοινό (αρκετά ενισχυμένο, όμως) με τον προτυπωμένο φόρο των 1.440 ευρώ.
Το ερώτημα, όμως, παραμένει: Γιατί τέτοια πρεμούρα από την κυβέρνηση; Αν έδινε προθεσμία ενός μήνα, σε τι θα πείραζε τα δημόσια οικονομικά; Και μάλλον περισσότεροι θα μπορούσαν να ανταποκριθούν. Διότι μιας και η νομοθετική ρύθμιση αφορούσε ακόμη και φορολογικές ρυθμίσεις που είχαν θεσμοθετηθεί από την εποχή Σαμαρά και εντεύθεν και έχουν χαθεί, κάποιος που δεν μπορούσε να πληρώσει για χρόνια ή για κάμποσους μήνες πού θα έβρισκε λεφτά σε μερικές ημέρες; Για να μην αδικούμε, βεβαίως, κανέναν, η ρύθμιση έχει και ένα καλό σημείο: Σβήνει τα πρόστιμα του 15% τον μήνα που έχουν επιβληθεί (αυτό το 15% μηνιαίως σημαίνει 180% τον χρόνο και είναι παγκόσμια πρωτοτυπία βεβαίως και έχει αποδειχθεί ένα αναποτελεσματικό φόβητρο). Όμως το ερώτημα παραμένει: Προς τι η πρεμούρα; Και ειδικά για τη συντριπτική πλειονότητα όσων έλαβαν την επιστολή. Μιας και οι χαμένες ρυθμίσεις αφορούν φορολογικές υποχρεώσεις που οι ίδιοι δήλωσαν νομίμως κάποτε, τις εξυπηρέτησαν κανονικά για κάποιο χρονικό διάστημα και προφανώς σταμάτησαν να πληρώνουν λόγω οικονομικής αδυναμίας. Υπό τοιαύτας συνθήκας, δεν αποτελεί τεράστια ειρωνεία να τους καλείς να πληρώσουν σε 3 ημέρες (έστω σε 12) όταν πένονται εδώ και χρόνια; Μήπως χρειάζεται κάτι άλλο; Μια νέα μεγάλη ρύθμιση σε μεγάλο βάθος χρόνου που να κάνει τις δόσεις μικρές ώστε να μπορούν να αποπληρώνονται; Και δεν εννοούμε μέχρι το 2040, όπως ο νόμος ορίζει για τον αναβαλλόμενο φόρο των τραπεζών. Ούτε καν σαν τις δόσεις εξυπηρέτησης των δανείων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ…
Αλλά όπως είναι γνωστό, στην Ελλάδα όλοι είναι ίσοι. Μόνο που μερικοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους.
