Το μήνυμα που θέλησε να στείλει ο Ρίσι Σούνακ ήταν κυρίως ότι αψηφά τη δεξιά πτέρυγα των Τόρις. Οι στρατηγικές του μέχρι πρόσφατα δεν είχαν μεγάλη διάρκεια ζωής. Με τον τελευταίο, όμως, ανασχηματισμό του φάνηκε να έχει καταλήξει σε ένα σημαντικό και ακριβές συμπέρασμα: Δεν υπήρχε λόγος να προσπαθεί να ικανοποιήσει αμετανόητους σκληροπυρηνικούς, που δεν τον ήθελαν, άλλωστε, ποτέ ως πρωθυπουργό.
Με το να απομακρύνει τη Σουέλα Μπρέιβερμαν από υπουργό Εσωτερικών και να επαναφέρει τον Ντέιβιντ Κάμερον ως υπουργό Εξωτερικών ο Σούνακ διασφάλισε πως δύο από τις τρεις κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις θα βρίσκονται πλέον στα χέρια κεντροδεξιών πραγματιστών, παρότι η κάπως γερασμένη και αποτελούμενη αποκλειστικά από άνδρες ομάδα δεν στέλνει το μήνυμα ανανέωσης που θα ήθελε να δώσει. Το μήνυμα που πολλοί Τόρις θα λάβουν από την αποπομπή Μπρέιβερμαν και τη δεύτερη παρουσία Κάμερον είναι ότι ο πρωθυπουργός έκοψε τους δεσμούς του με τη σκληρή πτέρυγα που αποξενώνει τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους. Και η νέα υπουργός Υγείας Βικτόρια Άτκινς προέρχεται από τη φιλελεύθερη πτέρυγα του κόμματος. Αν υπάρχει εδώ μια πολιτική στρατηγική, αυτή υπονοεί πως το κόμμα ενδιαφέρεται περισσότερο για την απώλεια των φιλελεύθερων ψηφοφόρων του Νότου παρά για τους οπαδούς του Brexit στον Βορρά - παρότι είναι αμφίβολο ότι κάποια από τις δύο κατηγορίες θα ενθουσιαστεί με την επιστροφή του Κάμερον.
Απομένει να φανεί πόσο προσηλωμένος είναι ο Σούνακ στην αποστασιοποίησή του από τη δεξιά πτέρυγα σε μια σειρά πολιτικά ζητήματα, όπως η μείωση των εκπομπών αερίων που ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή, η μετανάστευση και ο πόλεμος αξιών. Ακόμα και την ώρα, όμως, που προωθεί μετριοπαθείς στις σημαντικές κυβερνητικές θέσεις, αναβαθμίζει και στελέχη της δεξιάς πτέρυγας, όπως η Έσθερ Μακβέι. Ενώ θα ακολουθεί μία κατεύθυνση, εκείνη μαζί με άλλους θα κινούνται διαφορετικά, ελπίζοντας πως κανείς δεν θα προσέξει τη διαφορά. Ο μεγαλύτερος, όμως, κίνδυνος είναι πως με την εκπαραθύρωση της βασικής εκπροσώπου της δεξιάς πτέρυγας στο Υπουργικό Συμβούλιο εξόργισε την ομάδα αυτή, που πλέον θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει την ηγεσία μετά τις εκλογές. Η ίδια η Μπρέιβερμαν δεν πρόκειται να αποχωρήσει ήρεμα. Ακόμα και έτσι, η απομάκρυνσή της ήταν αναπόφευκτη και καθυστερημένη. Ο Σούνακ δεν την ήθελε ποτέ στην κορυφή του Υπουργικού του Συμβουλίου. Ο διορισμός της ήταν ο πιο δυσάρεστος από τους πολλούς δυσάρεστους συμβιβασμούς που υποχρεώθηκε να κάνει για να διασφαλίσει την ηγεσία. Παρότι διαφώνησε μαζί της σε αρκετά ζητήματα, όπως τα επίπεδα παράτυπης μετανάστευσης και το αν η Βρετανία θα έπρεπε να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τα πραγματικά προβλήματα ήταν τα ασυγκράτητα σχόλιά της, η αδυναμία της να συνεργαστεί με άλλους και η ανεπάρκειά της ως υπουργός Εσωτερικών. Η Μπρέιβερμαν μπορεί να πίστευε ό,τι έλεγε, αλλά έπαιζε και διπλό παιχνίδι τόσο απέναντι στον πρωθυπουργό όσο και απέναντι στο ίδιο της το υπουργείο, προσπαθώντας να καταλάβει καλύτερη θέση για την ηγεσία του κόμματος μελλοντικά, αποξενώνοντας παράλληλα τους μετριοπαθείς. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν οι επιθέσεις της στην αστυνομία για τις διαδηλώσεις υποστήριξης προς τους Παλαιστινίους, που, σύμφωνα με τους επικριτές της, ενθάρρυναν την ακροδεξιά βία την προηγούμενη εβδομάδα (παρότι ο ρόλος των δεξιών ΜΜΕ δεν μπορεί επίσης να αγνοηθεί).
Ο αντικαταστάτης της, ο συμπαθής Τζέιμς Κλέβερλι, έχει κερδίσει θαυμαστές ως υπουργός Εξωτερικών για τις διπλωματικές ικανότητες και την πραγματιστική προσέγγισή του. Παρότι υποστηρικτής του Brexit, ο Κλέβερλι είναι ομαδικός παίκτης, μια προβεβλημένη φιγούρα της Κεντροδεξιάς και πολέμιος της αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ήταν, όμως, η επιστροφή του Κάμερον που πραγματικά αιφνιδίασε το Γουέστμινστερ. Το επιχείρημα στήριξης του πρώην πρωθυπουργού είναι πως είναι έμπειρος, σοβαρός και κατανοεί πόσο περίπλοκες είναι οι διεθνείς υποθέσεις. Από την άλλη, βέβαια, ο κατάλογος με τα επιτεύγματά του στην εξωτερική πολιτική είναι μάλλον μικρός. Οι διαπραγματεύσεις του για το Brexit ήταν καταστροφικές. Το κύρος του επλήγη σοβαρά από το σκάνδαλο Greensill, κάτι που ίσως εξηγεί την επιθυμία του να κλείσει την πολιτική του καριέρα με διαφορετικό τρόπο. Οι απόψεις του Κάμερον σε πολλά βασικά ζητήματα θα αποξενώσουν πολλούς βουλευτές των Τόρις. Αντιτάχθηκε στην περικοπή δαπανών για το εξωτερικό, πολέμησε το Brexit και εργάστηκε με στόχο την προσέγγιση με την Κίνα. Η επιστροφή του συνδέει, επίσης, τον Σούνακ με μια περίοδο λιτότητας που πολλοί θα ήθελαν να ξεχαστεί.
Πρόκειται επομένως για έναν ανασχηματισμό που αναβαθμίζει τα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και αναδεικνύει τις βασικές αδυναμίες της. Η ανάγκη στροφής στο παρελθόν για να βρεθεί υπουργός Εξωτερικών υποδηλώνει μια κυβέρνηση που ξεμένει από δυνάμεις. Οι αλλαγές υπονοούν, επίσης, ότι ο Σούνακ θα προσπαθήσει να αποφύγει τις πρόωρες εκλογές. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως ο Κάμερον θα επέστρεφε για λίγους μόνο μήνες. Η δεξιά πτέρυγα των Τόρις δεν δέχεται τα πλήγματα αδιαμαρτύρητα. Θα μπορούσε να στραφεί εναντίον ενός ηγέτη τον οποίο ανέχτηκε από ανάγκη και δεν είδε ποτέ ως πραγματικό Συντηρητικό. Παρότι η άμεση αμφισβήτηση μοιάζει απίθανη, ο Σούνακ θα πρέπει να γνωρίζει το ρίσκο που ανέλαβε. Εφόσον σταθεί τυχερός, θα έχει βελτιώσει αρκετά την κυβέρνησή του, αν και πολύ καθυστερημένα. Εάν όχι, θα έχει απελευθερώσει τις κακόβουλες δυνάμεις που κατέστρεψαν τους περισσότερους από τους προκατόχους του. Και μέχρι τώρα ο Σούνακ δεν ήταν τυχερός.
