Η εκπρόσωπος του Προέδρου Μπάιντεν Κάριν Τζιν-Πιερ έκανε λόγο για «μια επώδυνη στιγμή για την Αμερική». Φυσικά και η ελευθερία του λόγου πρέπει να διασφαλιστεί στις ΗΠΑ, αλλά δεν πρέπει να ξεφύγει από τα όρια του νόμου και σε καμία περίπτωση να αποτελέσει δικαιολογία για να γίνει ανεκτός ο αντισημητισμός. Είναι όμως οι φοιτητές που διαδηλώνουν σε δεκάδες «διάσημα» πανεπιστήμια της χώρας αντισημίτες ή πολύ περισσότερο τρομοκράτες, όπως τους χαρακτήρισαν κάποια δεξιά ΜΜΕ αλλά και Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές;
Το επιχείρημα έμοιαζε να πιάνει όταν ξεκίνησαν οι πρώτες διαμαρτυρίες, εδώ και κάποιες εβδομάδες. Όμως από τη στιγμή που οι Αρχές κάποιων πανεπιστημίων αλλά και συγκεκριμένοι πολιτικοί επέλεξαν να απαντήσουν στο κύμα αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη με δαιμονοποίηση και καταστολή κατάφεραν ακριβώς το αντίθετο. Ανάγκασαν τελικά και πολλούς ακαδημαϊκούς να σταθούν στο πλευρό των φοιτητών.
Ξαφνικά γεννήθηκε ένα κίνημα που πολλοί σπεύδουν να συγκρίνουν με εκείνο το αντιπολεμικό για το Βιετνάμ, όσο κι αν οι εποχές είναι πολύ διαφορετικές και οι ομοιότητες περιορισμένες.
Η στιγμή, λοιπόν, μοιάζει περισσότερη επώδυνη για τους Δημοκρατικούς, που είναι διχασμένοι για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η κατάσταση και ενώ οι αντίπαλοί τους Ρεπουμπλικάνοι ωρύονται ότι για όλα φταίνε η διστακτικότητα και η διγλωσσία του Μπάιντεν. Ο Τραμπ ζητά πλέον σκληρές ποινές για τους διαδηλωτές, βάζοντας υπό την προστασία του ξανά τα πρωτοπαλίκαρα της επίθεσης στο Καπιτώλιο, και πολλοί δικοί του ζητούν να εισβάλει στα πανεπιστήμια η Εθνοφυλακή. Κάτι τέτοιο θα ήταν όμως καταστροφικό, όπως άθελά του παραδέχτηκε ο γερουσιαστής Τιμ Κέιν από τη Βιρτζίνια, επειδή «ακριβώς θα δημιουργούσε συνειρμούς Βιετνάμ και όλοι ξέρουν ότι αυτό δεν είχε καλή κατάληξη».
Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί για τη διοίκηση Μπάιντεν θα ήταν ένα περιστατικό σαν εκείνο στο Πανεπιστήμιο Kent State στο Οχάιο το 1970 όπου η επέμβαση της εθνοφρουράς με πραγματικά πυρά προκάλεσε τον θάνατο τεσσάρων φοιτητών.
Δεν τελειώνουν όμως εδώ τα διλήμματα της πολιτικής εξουσίας. Η επίθεση κάποιων μαυροφορεμένων μασκοφόρων στους φοιτητές του UCLA έδειξε ότι υπάρχουν έτοιμες για δράση κάποιες ομάδες που κινούνται στο όριο της παραστρατιωτικής οργάνωσης, ονειρεύονται εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις και δεν φοβούνται να δουν να χύνεται αίμα.
Σίγουρα όλα αυτά δεν αποτελούν ένα εύκολο κοκτέιλ για τον σημερινό Πρόεδρο και δημιουργούν μαύρες σκέψεις για την περίπτωση που ο διάδοχός του θα μπορούσε ξανά να λέγεται Ντόναλντ Τραμπ. Ο Τζο Μπάιντεν αναγκαστικά θα συνεχίζει να επιχειρεί ασκήσεις ισορροπίας, προσπαθώντας να μην στρέψει εναντίον του το εβραϊκό λόμπι αλλά ούτε και ένα κομμάτι της νεολαίας που από αίσθημα δικαιοσύνης ταυτίζεται με τους έγκλειστους και βασανισμένους κατοίκους της Γάζας. Το 71% των πολιτών των ΗΠΑ δηλώνουν δυσαρεστημένοι με τους χειρισμούς του Προέδρου απέναντι στον πόλεμο. Αλλά αυτό δεν προμηνύει πώς θα κινηθούν αύριο. Οι ελπίδες μοιάζουν απλώς να επικεντρώνονται σε μια άμεση συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, που εναγωνίως αλλά μάταια προς το παρόν προσπαθεί να φιλοτεχνήσει με αμέτρητα ταξίδια στη Μέση Ανατολή ο Άντονι Μπλίνκεν. Αλλά αυτό δεν θα σβήσει τον θυμό για όσα έγιναν αυτές τις μέρες. Η Αμερική αλλάζει και εξαιτίας αυτού του πολέμου, αλλά η κατεύθυνση είναι ακόμα ασαφής.
