Το μυθιστόρημα της Κ. Φόλκμερ είναι ένα βιβλίο για τη σεξουαλική ταυτότητα, για την αλήθεια και το ψεύδος που περικλείεται μέσα στην έννοια επιθυμία

Στο μυθιστόρημα της Χρύσας Φάντη «Οδός Ευτυχίδου», η Ιστορία συνομιλεί με τη λογοτεχνία, με την καθεμιά να δίνει τη δική της «αλήθεια»

Η δεινή συγγραφική ικανότητα του Π. Χάντκε υποσκελίζει κατά κάποιον τρόπο όποια ένσταση για θέματα που σχετίζονται με ηθικά ζητήματα

Η συλλογή διηγημάτων της Σοφίας Ελευθερίου, που στηρίζεται στη ρουμελιώτικη ντοπιολαλιά, χαρακτηρίζεται από τη λιτή και υπαινικτική αφήγηση

Το καινούργιο μυθιστόρημα του Δημήτρη Χριστόπουλου μιλά για τη χαμένη, την κλεμμένη παιδική ηλικία

Ο «Μπιντές» θα μπορούσε να θεωρηθεί μία μείξη πρόζας και ποιητικού λόγου. Μικρά, σφιχτοδεμένα, εξαιρετικά πυκνά κείμενα συνειρμικής γραφής.

Στις συνθέσεις του Αντόνιο Λ. Αντούνες, αυτό που εντέλει σηματοδοτεί την ουσία των αφηγήσεων είναι η πίστη του στην ιδέα των «μικρών ζωών».

Ο συγγραφέας σε ωθεί να «βιώσεις» τη γραφή και όχι να την κατανοήσεις - Αυτή είναι η δύναμη των αφηγήσεων του Μιχάλη Φακίνου

Ο καθένας καταθέτει τη δική του ατομική αλήθεια, τη δική του ιδιοσυγκρασιακή ματιά. Κάθε άνθρωπος και μια αλήθεια, κάθε γεγονός και άλλη οπτική

Ο Χρ. Χρηστίδης γράφει το μυθιστόρημα «Αυγή» δημιουργώντας ένα τρίπτυχο που στον πυρήνα του βρίσκεται η ομιχλώδης συμπληρωματική σχέση ανάμεσα σε ζωή και θάνατο