Του Ιλάν Σολομόν
Χωρίς αμφιβολία είναι ένας από τους πιο καλούς κιθαριστές που διαθέτουμε, ένα αυθεντικό "παιδί" του Μάνου Χατζιδάκι από την πρώιμη νιότη του, εξαίρετος συνθέτης, δάσκαλος της μουσικής και αρθρογράφος. Το πηγαίο χιούμορ του, το ατίθασο πνεύμα του το γνωρίζουμε όσοι συναντάμε αυτόν τον δημιουργικό νέο άνθρωπο που κρύβει -ή μήπως δεν κρύβει;- μέσα του. Τις άλλες του ιδιότητες τις απολαμβάνουμε χρόνια τώρα ως αποδέκτες της μουσικής του.
Συναντήσεις, συνεργασίες και ταξίδια
Ως δημιουργός, δηλώνει συνθέτης "της αφορμής" και της μικρής φόρμας. Ένα μουσικό ποίημα ή διήγημα είναι αρκετά για τον Κώστα Γρηγορέα, που, επιτέλους, συνάντησα on air στο Κόκκινο τόσα χρόνια μετά την πρώτη μας "συνάντηση". Όμως υπήρξαν πολλές συναντήσεις που ο Κώστας ούτε καν ξέρει, με την αφεντιά μου καθηλωμένη στη θέση ενός μαγεμένου ακροατή των μουσικών του, των συνεργασιών του, σε συναυλίες με τους πιο σημαντικούς Έλληνες συνθέτες και ερμηνευτές. Μάνο Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Νίκο Μαμαγκάκη, Γιάννη Σπανό, Χρήστο Λεοντή, Νότη Μαυρουδή, Λένα Πλάτωνος, Κυριάκο Τζωρτζινάκη, Σαβίνα Γιαννάτου, Αλίκη Καγιαλόγλου, Μαρία Δημητριάδη, Νένα Βενετσάνου, Φλέρυ Νταντωνάκη, Λάκη Παππά, Μαρίζα Κωχ κ.λπ.
Στο Μέγαρο Μουσικής 25 Φεβρουαρίου 2019
Το ταξίδι του στη μουσική ξεκίνησε μοναχικό. Οι συνθήκες, αλλά κυρίως η ιδιοσυγκρασία του, το καθόρισαν αυτό. Η κιθάρα έτυχε να είναι το εργαλείο του και αποδείχτηκε το πιο κατάλληλο ώστε να φτιάξει καλλιτεχνικές σχέσεις, να παίξει σε σύνολα, να συνοδεύσει, να αυτοσχεδιάσει και να αντέξει τις εμμονές του. Ευτύχησε όμως να ταξιδέψει σε πραγματικά ταξίδια σε πολλές ωραίες χώρες, αλλά και σε μουσικά τοπία που βιωματικά δεν του ανήκαν.
Οι σολιστικές του ικανότητες και οι συνεργασίες του με θαυμάσιους συνθέτες, μουσικούς και τραγουδιστές ήταν το όχημα. Με κάποιους από αυτούς, συχνά δασκάλους και μέντορές του, απέκτησε μακρόχρονες μουσικές φιλίες και συνεργασίες που διαρκούν στον χρόνο. Κι όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, οι μουσικές του σκέψεις έγιναν δικά του έργα με αρχή, μέση και τέλος, μικρές, αφαιρετικές φόρμες, όπου ερμηνεύει ο ίδιος τον εαυτό του.
Ένα μικρό βιογραφικό
Ο Κώστας Γρηγορέας γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε κιθάρα και Ανώτερα Θεωρητικά. Αποφοίτησε από την τάξη του Δημήτρη Φάμπα στο Εθνικό Ωδείο με "Αριστείο" και συνέχισε τις σπουδές του στην Αγγλία με τους Gordon Crosskey, Γιώργο Χατζηνίκο και John Williams, όπου απέκτησε το Postgraduate Diploma του Πανεπιστημίου του Manchester.
Έχει δώσει πολλές συναυλίες και έχει ηχογραφήσει για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, την Αμερική, την Αφρική και την Άπω Ανατολή. Σημαντική είναι η παρουσία του στη δισκογραφία με δίσκους για σόλο κιθάρα, κιθάρα και φωνή και πολλές συμμετοχές σε έργα σύγχρονων συνθετών. Μαζί με τον Νότη Μαυρουδή εκδίδουν το www.TaR.gr -μουσικό διαδικτυακό περιοδικό με αφορμή την κιθάρα.
"Συνθέτης με πλούσιο όραμα", κατά τον κορυφαίο μουσικοκριτικό Γιώργο Λεωτσάκο, έχει καταθέσει έργο σημαντικό για το ρεπερτόριο της ελληνικής οργανικής μουσικής, με έμφαση στην κλασική κιθάρα είτε ως ένα σολιστικό όργανο, είτε ως μέρος ενός συνόλου.
Η Μουσική Εκπαίδευση και το μέλλον
Ως δάσκαλος της μουσικής, ο Κώστας Γρηγορέας έχει δημιουργήσει σχολή από διακεκριμένους κιθαριστές. Διδάσκει στο Πυθαγόρειο Ωδείο, στο Ωδείο Νάκας και στο Ωδείο "Πολυρυθμία" στην Πρέβεζα, όπου είναι και συνδιοργανωτής των εκδηλώσεων "Ημέρες Μουσικής Πρέβεζας", έναν θεσμό που δίνει βήμα σε νέους μουσικούς, αλλά και την ευκαιρία να ακουστούν έργα Ελλήνων συνθετών. Ανησυχεί όμως καθώς η κατάσταση στη μουσική εκπαίδευση είναι πάλι σε οριακό σημείο και η υποβάθμισή της στα σχολεία κινδυνεύει να την ξαναφέρει στον καιρό που η μουσική ήταν η ώρα του χαβαλέ, παρά τις προσπάθειες των καθηγητών να αντιπαλέψουν την υποβάθμιση αλλά και τα κακά μουσικά βιώματα των μαθητών ή τη νοοτροπία μιας ολόκληρης κοινωνίας, που στην έννοια "μόρφωση" εξαιρεί την αισθητική καλλιέργεια.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι επιλέγει τα σχέδιά του να είναι προς το παρόν αποσυνδεδεμένα από την όποια κρατική ή άλλη αρωγή. Και φυσικά ελπίζει πως αυτό που ζήσαμε στα χρόνια της κρίσης θα είναι απλώς μια παρένθεση.
Κυριάκος Τζωρτζινάκης (1950 - 1989) και Κώστας Γρηγορέας
"Η μουσική πρέπει να αγγίζει την καρδιά χωρίς να προσβάλλει το μυαλό"
"Η μουσική πρέπει να αγγίζει την καρδιά, χωρίς να προσβάλλει το μυαλό" έλεγε λίγες μέρες πριν. Γιατί ο Κώστας Γρηγορέας διατηρεί μια αξιοθαύμαστη ισορροπία μεταξύ λογικής και ευαισθησίας, όχι μόνο μέσα από τη μουσική του. Κι εγώ, στον απόηχο της συναυλίας στο Μέγαρο ανάμεσα στους φίλους του που τίμησαν το έργο του με την κατάθεση ψυχής τους, θα νιώθω υπερήφανος αν με κατατάξει ανάμεσα στους "φίλους", αν και δεν είμαι μουσικός.
Το βράδυ της 25ης Φεβρουαρίου 2019 πολλοί από τους συνοδοιπόρους του έζησαν μαζί του και με το κοινό που κατέκλυσε την αίθουσα μια υπέροχη μουσική βραδιά που ξεχείλιζε από ευαισθησία και συγκίνηση.
Την αυλαία άνοιξε ο ίδιος. Υποδέχθηκε με το πηγαίο χιούμορ του το κοινό, για να παίξει πρώτος συνθέσεις του για κιθάρα ("Καλοκαιρινά"). Στη συνέχεια η Κατερίνα Κτώνα ερμήνευσε στο τσέμπαλο έργα από το νέο άλμπουμ "Innocent Suite", ενώ στο τέλος αφηγήθηκε στο κοινό το πόσο είχε γοητευτεί από το έργο του και πρότεινε στον συνθέτη την ιδέα να γράψει για τσέμπαλο.
Αμέσως μετά, ο Γιώργος Τοσικιάν ερμήνευσε δύο έργα αφιερωμένα στην επί 30 χρόνια σύντροφο του συνθέτη Τασούλα Καλόγρηα. Την "Παράδοξη Μπαλάντα" και το "Danza con fuoco", με τον -για πρώτη φορά ακροατή του - μικρούλη γιο του να τον θαυμάζει. Ακολούθησε "Σε ελληνικό τρόπο" ο διεθνούς φήμης δεξιοτέχνης σολίστ Μιχάλης Κονταξάκης και, καθώς είναι βέβαιο πως "τίποτε καλύτερο από μια κιθάρα, εκτός από δύο" το ντουέτο της Αλεξάνδρας Χριστοδήμου και του Γιάννη Πετρίδη ερμήνευσε υπέροχα δυο μέρη από το "Soundtracks".
Το πρώτο μέρος της συναυλίας έκλεισαν μαγικά η Έφη Αγραφιώτη και ο Κώστας Γρηγορέας με το "The Night", γραμμένο "για έναν άνθρωπο που μας έχει σφραγίσει και τον θεωρούμε μέντορα μας, τον Μάνο Χατζιδάκι", όπως ανέφερε ο συνθέτης.
Το δεύτερο μέρος της συναυλίας μας "ταξίδεψε" με μια κιθάρα ιδανική για ταξίδια. "November Mood", με την moov travel guitar, την οποία ο σπουδαίος σολίστ και καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Λουτρακίου Γιώργος Μπεχλιβάνογλου κατασκευάζει.
Το ακολούθησαν μια συγκινητική μελωδία γραμμένη από τον Κώστα για τα παιδιά των φαναριών ("Όνειρο") και η ασυνήθιστη προσθήκη της ηλεκτρικής κιθάρας και των ηλεκτρονικών εφέ του Βασίλη Τζαβάρα με το πνευστό ney του δεξιοτέχνη Χάρη Λαμπράκη στο "Night Talk", έργα από το άλμπουμ "Soundtracks for Ιdeal Μovies". Στη συνέχεια ο πολυβραβευμένος νεαρός Βασίλης Κανελλόπουλος έπαιξε την "Πρέβεζα" και τα "Αιγαιοπελαγίτικα σκίτσα" από την ενότητα "Θαλασσογραφίες" που ολοκληρώνεται αυτή την εποχή.
Κοντά στο τέλος, οι παρέες των μουσικών μεγάλωσαν καθώς επί σκηνής ο Κώστας Γρηγορέας συνάντησε το σύνολο πνευστών "έμΠΝΕΥΣΗ" με τις μελωδίες της "Ανοιξιάτικης Τριλογίας" του, αφιερωμένης στον φλαουτίστα και επικεφαλής του συνόλου Δημήτρη Φωτόπουλο. Τον επίλογο έγραψε το κιθαριστικό σύνολο "Κίθαρις" υπό τον Ιάκωβο Κολανιάν, παίζοντας το έργο "Δήλος", με θερμή αποδοχή από το συγκινημένο κοινό.
Η βραδιά -την περιγραφή της οποίας οφείλω στην έξοχη λεπτομερή γραφή της κυρίας Τίνας Βαρουχάκη στο διαδικτυακό μουσικό περιοδικό TaR.gr- κορυφώθηκε όταν στη σκηνή ανέβηκαν όλοι οι συντελεστές της συναυλίας. Το τιμώμενο πρόσωπο, ο Κώστας Γρηγορέας, έδωσε σε όλους ένα όμορφο αναμνηστικό το οποίο φιλοτέχνησε η Ελένη Ψαρράκη, με χαραγμένη τη φράση του Λουκιανού: "Σε τίποτα δεν ωφελεί, λένε, η μουσική, αν μένει μυστική και κρυμμένη".
