Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
21.7°C24.6°C
2 BF 54%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
18.0°C24.3°C
2 BF 53%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.2°C20.9°C
4 BF 66%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
19.9°C20.8°C
3 BF 56%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
24 °C
23.4°C23.9°C
2 BF 35%
SOCRA (drank the conium)
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

SOCRA (drank the conium)

Socrates, Πλάκα 1973, Σπάθας, Τρανταλίδης, Τουρκογιώργης, Δουκάκης

Του Ιλάν Σολομόν

Όλα άρχισαν ένα κυριακάτικο πρωί στον ηλεκτρικό, με κατεύθυνση την Τερψιθέα του Πειραιά. Συναντώ τον Τρανταλίδη. «Πάω να δω τους Socrates» του λέω. «Μα, είμαι Socrates! Εδώ και λίγο καιρό με πήραν τα παιδιά». Τον Γιώργο τον ήξερα σαν ένα πολύ καλό νέο ντράμερ, πρώην κιθαρίστα σε συγκροτήματα της γειτονιάς, αλλά το να παίζει με το γκρουπ - θρύλος της εποχής ήταν κάτι το απίθανο. Λίγη ώρα μετά, το σινεμά σηκωνόταν στο πόδι με τους εκατοντάδες νέους fans να αλαλάζουν από χαρά στο «σόλο ντραμ!» του Τρανταλίδη και να προσκυνούν την Fender Stratocaster του Σπάθα στο σόλο του στο «Ηπειρώτικο», με τον Τουρκογιώργη να τον κοιτάει με θαυμασμό μέσα από τα μακριά του μαλλιά. Λίγο καιρό μετά, στην «Αυλή» των Βασιλιάδων του Ελληνικού Ροκ πια, παίζαμε με τη φοιτητική μας ''Machine Band'' ανοίγοντας τις Κυριακάτικες συναυλίες τους που παρουσίαζε ο εκδότης της «Μουσικής Γενιάς», ο φίλος Στέλιος Ελληνιάδης με τα μακριά μέχρι τη μέση μαλλιά. Κι έφτασε αργότερα η στιγμή που οργώναμε μαζί την επαρχία, με την αφεντιά μου στον ρόλο του διοργανωτή μιας μάλλον επεισοδιακής περιοδείας που με τίποτα δεν ήταν μια... «αρπαχτή». Το προηγούμενο βράδυ στο στούντιο του περίφημου ηχολήπτη Γιάννη Σμυρναίου έγινε η Live ηχογράφηση του «On The Wings», ενός από τα καλύτερα ροκ άλμπουμ της εποχής και το καλύτερο των Socrates στην πιο ώριμη φάση τους. Το μεσημέρι ο δίσκος ήταν έτοιμος. Φορτώσαμε όργανα, ενισχυτές και προβολείς και φύγαμε για την περιοδεία



Τα εξώφυλλα των δίσκων "Socrates drank the conium" και "Phos"

«Μια βροχή μας σώζει!»

«Μια βροχή μας σώζει!» Αυτή ήταν η αυθόρμητη κραυγή απελπισίας του πειρου νεαρού road manager που έβλεπε την καταστροφή να πλησιάζει. Τη στιγμή που το magic bus με τα όργανα στην «ταράτσα» και τους μουσικούς στα παράθυρα έμπαινε στον Βόλο, οι ουρές στα λεωφορεία για το Πήλιο φτάνανε πέρα, μέχρι την παραλία. Ήταν Πρωτομαγιά και η εκτυφλωτική λιακάδα έκανε τη συναυλία μας στους πρόποδες του βουνού των Κενταύρων να πάει κατά διαόλου: ελάχιστα εισιτήρια κόπηκαν στο ταμείο του «Αχίλλειον» της παλιάς παραλίας. Τσάμπα οι συνεντεύξεις στον τοπικό τύπο, τσάμπα και οι αφισοκολλήσεις. Τσάμπα τα χιλιόμετρα και τα ξενοδοχεία.

Βόλος, Λάρισα, Λαμία, όλα πήγαιναν καλά. Το σαραβαλάκι μας αγκομαχούσε στις σκιαχτικές ανηφοριές του Μπράλου. Επόμενη στάση, το Αγρίνιο. Και ξαφνικά, ένα περιπολικό της χωροφυλακής -απ’ αυτά με τον μπλε καρούμπαλο- μας κλείνει τον δρόμο. Ο σοφέρ μου κάνει νόημα: «Κατέβα. Σε θέλουν». Πλησιάζω τους δύο βλοσυρούς τύπους με τα πλατιά γκρίζα καπέλα κι αυτοί μου δείχνουν έναν μουτρωμένο φαλακρό κύριο. «Ο ξενοδόχος λέει πως τον κλέψατε». Αντιδρώ με απορία. «Φαίνεσαι καλό παιδί. Μίλα μαζί του και τα λέμε». Μαθαίνω με έκπληξη πως κάποιοι από τους εφεδρικούς συνταξιδιώτες τον είχαν ξαλαφρώσει από κουβέρτες και μπουρνούζια. Μπαίνω στο λεωφορείο ουρλιάζοντας από θυμό και απαιτώ να αφήσουν όλοι τις βαλίτσες ανοιχτές επάνω στα καθίσματα. Γεμίζουμε τις αγκαλιές μας με τα τρόπαια, τη λεία. «Τη βάψαμε!» λέω μέσα μου και στέκω μπροστά στον νόμο...

«Αν ο κύριος θέλει να σε συγχωρέσει, έχει καλώς. Αλλιώς, σαν υπεύθυνος, πρέπει να έρθεις μαζί μας». Μας αφήνουν τελικά να φύγουμε. Είπαμε, φαινόμουν «καλό παιδί». Αγρίνιο, Πάτρα - διπλή συναυλία, Κόρινθος κι επιστροφή στην Αθήνα μέσα σε παγερή σιωπή. Κάναμε καιρό να ξαναβρεθούμε. Οι δρόμοι μας χωρίσανε, ήταν κι ο στρατός στη μέση που κράτησε πολύ. Στο μεταξύ, οι τέσσερις Socrates είχανε μείνει και πάλι τρεις.



Εισιτήριο από συναυλία των Socrates στον Λυκαβηττό και αφίσα για την εμφάνιση του γκρουπ στην Κόρινθο

Χρόνια πολλά μετά τους συναντώ για μια φιλική κουβέντα που πήρε τη μορφή μιας συνέντευξης σε γνωστό μουσικό περιοδικό της εποχής.

- Ιλάν: Πόση και ποια σημασία πιστεύετε πως είχαν οι «Socrates» σαν άτομα και σαν σύνολο στην εξέλιξη της ελληνικής εναλλακτικής μουσικής;

- Σπάθας: Εμείς απλά παίζαμε ροκ. Στα χρόνια που πέρασαν κάποιοι, για διάφορους λόγους, το αγνόησαν χωρίς αυτό να σημαίνει πως η μουσική αυτή δεν είχε κάποιες αξίες. Ήταν Hard Rock και Blues και Heavy, μπολιασμένα με παραδοσιακά ελληνικά στοιχεία (“Mountains”). Στη συνέχεια ο Αντώνης έπαιξε ροκ και Blues, εγώ είχα ανάμιξη στην «έντεχνη» ελληνική μουσική κι ο Γιώργος, όπως ξέρεις, ασχολήθηκε με την τζαζ και την αυτοσχεδιαζόμενη μουσική. Εμείς, σαν Socrates, μείναμε ενεργοί μουσικοί και τελικά συναντήσαμε την αναγνώριση από τη νέα γενιά του σήμερα.

Πολύ καλά όλα αυτά. Τι θα θέλατε όμως να λένε οι άλλοι για σας;

- Τρανταλίδης: Ο γιος μου, όταν ήταν 15-16 χρόνων, μου έλεγε «Μπαμπά, και τι θα έδινα να σε δω να παίζεις και πάλι με τους Socrates!». Η νέα γενιά ψάχνει να βρει το μέτρο σύγκρισης με το σημερινό ροκ. Και το δικό μας τους «λέει».

- Τουρκογιώργης (ηλιοψημένος από μια κοπιαστική προπόνηση στο μπάσκετ): Τα 70's ήταν η χρυσή εποχή του ροκ. Ο Jimi Hendrix έκανε μια βαθιά τομή με την κιθάρα του. Ήταν ακόμα οι Floyd, οι Stones, ο B.B. King και τα blues, o Clapton. Φοβερή μουσική! Τώρα οι νέοι πάλι το ψάχνουν και βρίσκουν τον Rory και τον Hendrix, που δεν ξεπεράστηκε ποτέ. Και μαγεύονται από το ψάξιμο του Σπάθα με τα Ηπειρώτικα.

- Σπάθας: Εμείς παίξαμε το ροκ στην εποχή του. Ήταν και η συγκυρία που μας βοήθησε. Τελικά, κάθε μας δίσκος ήταν διαφορετικός από τους άλλους. Όμως εσύ Ιλάν ξέρεις καλά πως ο πραγματικός ήχος των Socrates βρισκόταν εκεί, στα live.

(Η κουβέντα μας γινόταν στα διαλείμματα μιας πολύωρης κοπιαστικής πρόβας, απολαυστικής βέβαια για μένα, στο στούντιο του Τρανταλίδη. Κι εγώ τους άφηνα πρώτα να... ιδρώσουν!)

- Τρανταλίδης: Πες μου ρε Ιλάν, ο ήχος που άκουγες λίγο πριν έχει κάποια σχέση με αυτό που βγήκε στους δίσκους μας; Κάτι λίγο στο «On the Wings» που γράψαμε σε λίγες ώρες, σε μια νύχτα - ήσουν κι εσύ εκεί, θυμάσαι; - τον Απρίλιο του 1973 στο στούντιο του Σμυρναίου, όλο Live.

- Ιλάν: Κάποια στιγμή φύγατε για «έξω». Το μετανιώσατε;
- Σπάθας: Ότι κάναμε έξω ήταν για καλό. Παίξαμε με τον Τρανταλίδη στο Ράδιο Λουξεμβούργο (RL) στο Παρίσι, στο Λονδίνο με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου που έκανε την παραγωγή του «Phos», που έχει πουλήσει πάνω από 200.000 χιλιάδες αντίτυπα μέχρι σήμερα. Μετά ξαναφύγαμε με τον Αντύπα στα τύμπανα...

...και η κουβέντα μας συνεχίστηκε πολλή ώρα ακόμα. Την επομένη οι Socrates ηχογραφούσαν τον όγδοο δίσκο της καριέρας τους μπροστά σ'ένα τεράστιο ενθουσιώδες πλήθος στο θέατρο του λόφου... Αποθέωση! Αντώνη, Γιάννη, Γιώργο, σας ευχαριστώ για την εμπειρία. Να είστε όλοι καλά.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL