Αν υπήρχαν κάποια σημεία θετικά στη συμφωνία του 2015, ένα από τα βασικά ήταν η δυνατότητα διαχείρισης των περικοπών στο ασφαλιστικό σύστημα (και το επόμενο δεύτερο η επανεξέταση των συλλογικών συμβάσεων με αίτημα την επαναφορά τους).
Η υποχρέωση από το τρίτο Μνημόνιο ήταν και τότε να περικοπούν περί τα 1,8 δισ. από τις δαπάνες του ασφαλιστικού, όχι όμως κατ' ανάγκη απ' ευθείας από τις συντάξεις. Η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. διαχειρίστηκε αυτή τη δυνατότητα με βασικό στόχο να αποφύγει τις οριζόντιες περικοπές, να μην φτάσει δηλαδή στην 13η κατά σειρά περικοπή των συντάξεων.
Μέσω της ενοποίησης των ασφαλιστικών ταμείων (ΕΦΚΑ) η εξοικονόμηση πόρων (χρησιμοποιώντας σε ένα μεγάλο βαθμό τα χρήματα των λίγων εύπορων ακόμα ταμείων) έφτασε περίπου το 1 δισ. ευρώ, ενώ συνεισφορά στο να καλυφθεί το τελικό ποσό προήλθε από την αύξηση των εισφορών υπέρ υγείας, δηλαδή την μικρή επιβάρυνση των συντάξεων. Τα υπόλοιπα αντλήθηκαν από μια περικοπή της τάξης του 20% - 25% από τις επικουρικές συντάξεις (περικοπή 450 εκ. ευρώ) και -δυστυχώς- το ΕΚΑΣ (περίπου 250 εκατ. ευρώ) και κυρίως από την εγγύηση της διαχρονικής υστέρησης των νέων μετά το 2016 συντάξεων.
Οι συντάξεις δεν μειώθηκαν οριζόντια, αν και η πλειοψηφία των συνταξιούχων κάτι έχασε, έστω και λίγο, ενώ η κυβέρνηση συμφώνησε να δίνονται στο εξής μικρότερες συντάξεις.
Δυστυχώς η συμφωνία του 2015 "πετάχτηκε στα σκουπίδια". Όπως και τα αποτελέσματα της πρώτης αξιολόγησης που είχαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή των Ευρωπαίων. Κατά απαίτηση του ΔΝΤ στη Μάλτα αποφασίστηκε η εκ νέου περικοπή των συντάξεων, τώρα των παλιών, που διατηρούσαν την λεγόμενη "προσωπική διαφορά" σε σχέση με τις νέες μειωμένες συντάξεις.
Ουσιαστικά το τρίτο Μνημόνιο φέρει στο κλείσιμό του τη μεταχρονολογημένη υπογραφή και έγκριση του ΔΝΤ με αποτέλεσμα περίπου 1.000.000 συνταξιούχοι να χάσουν ακόμα μια σύνταξη, την 13η, από το 2019. Όποιες λέξεις και να αναζητήσεις αυτό μετά από 18 μήνες θα είναι η νέα πραγματικότητα. Ναι υπάρχουν σοβαρά "αντίμετρα" και αντισταθμιστικά μέτρα. Αλλά αυτά δεν φτάνουν για όλους, δεν θα φτάσουν σε όλους, κρατούν ανοιχτή μια πληγή που αιμορραγεί από το 2009. Στα επτά χρόνια των Μνημονίων χάθηκαν 50 δισ. ευρώ από τις συντάξεις.
