Μπορεί να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση με "ανοιχτό" το θέμα των ομαδικών απολύσεων; Ενδεχομένως ναι, αν συνεχιστεί το αδιέξοδο με τη στάση του ΔΝΤ και προχωρήσει η κεντρική πολιτική διαπραγμάτευση.
Το Ταμείο είναι αμετακίνητο ζητώντας επιτακτικά αύξηση του ποσοστού των ομαδικών απολύσεων και βέβαια κατάργηση του καθεστώτος προέγκρισης (του αιτήματος για ομαδικές απολύσεις) είτε από τον εκάστοτε υπουργό Εργασίας είτε από άλλον ανεξάρτητο φορέα (π.χ. ΟΜΕΔ).
Αυτό βέβαια το σενάριο δεν αφορά τη στρατηγική του υπουργείου Εργασίας, που μέσα στο Σαββατοκύριακο ξεκίνησε τη διαδικασία των τηλε-διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς, ενώ η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου, μετά τη συνάντησή της την προσεχή Τρίτη με τον Ευρωπαίο επίτροπο Οικονομικών Π. Μοσκοβισί, θα έχει διαδοχικές συναντήσεις στις Βρυξέλλες με κοινοτικούς παράγοντες με στόχο να "μην μείνει τίποτα σε εκκρεμότητα", χωρίς υποχώρηση από τις ελληνικές θέσεις στα μείζονα ζητήματα της διαπραγμάτευσης
Τις τελευταίες εβδομάδες η διαπραγματευτική διαδικασία στα εργασιακά έχει εγκλωβιστεί από το ΔΝΤ, που εμφανίζεται αμετακίνητο στις απολύσεις και στις συλλογικές συμβάσεις "καπελώνοντας" και τους Ευρωπαίους, οι οποίοι π.χ. στην Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων κάθε άλλο παρά έδειχναν να συμμερίζονται τις θέσεις του Ταμείου για τις ομαδικές απολύσεις.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα θέματα, δηλαδή το θέμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, της επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων και κυρίως το αίτημα της ελληνικής πλευράς για επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων σε όλες τις επιχειρήσεις ενός κλάδου, προκειμένου η αγορά εργασίας να επιστρέψει σιγά-σιγά σε συνθήκες «κανονικότητας», υπάρχει ένα "παράθυρο" διαλλακτικότητας.
Στο κείμενο των θεσμών σημειώνεται ότι «οι αρχές θα συνεχίσουν να διερευνούν με τους κοινωνικούς εταίρους περαιτέρω μέτρα για να εξασφαλιστεί ότι οι συλλογικές διαπραγματεύσεις γίνονται στην Ελλάδα σύμφωνα με τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές», αφήνουν δηλαδή σε εκκρεμότητα τα θέματα της επέκτασης των συμβάσεων και της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης, με ό,τι αυτό σημαίνει.
Οι θεσμοί συνολικά εξέφρασαν την άποψη ότι δεν πρέπει να αλλάξει το παραμικρό σε σχέση με όσα συμφωνήθηκαν και θεσμοθετήθηκαν στα δύο πρώτα μνημόνια. Όμως ο πιο σκληρός «παίκτης» είναι το ΔΝΤ, καθώς οι Ευρωπαίοι δείχνουν μεγαλύτερη διαλλακτικότητα και αφήνουν να εννοηθεί ότι ορισμένες από τις ελληνικές θέσεις (π.χ. ΣΣΕ) θα μπορούσαν να τις κάνουν αποδεκτές ενδεχομένως σε μεγαλύτερο εύρος χρόνου... δείχνοντας προς το τέλος του 2017.
Μικρές αλλαγές στις ομαδικές απολύσεις
Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες οι θεσμοί προχώρησαν σε ορισμένες "διορθώσεις" στο κείμενο που είχαν συντάξει κατά τις διαπραγματεύσεις της 18ης Νοεμβρίου.
Συγκεκριμένα στο θέμα των ομαδικών απολύσεων αντικαθίσταται η απαίτηση για εγκαθίδρυση ενός συστήματος μεταγενέστερης έγκρισης των ομαδικών απολύσεων από το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ) με την υποχρέωση κοινοποίησης των προσπαθειών διαβούλευσης και ενημέρωσης των εργαζομένων.
Επίσης οι θεσμοί θεωρούν ότι πρέπει να είναι υποχρεωτικό το «κοινωνικό πλάνο» για όσους χάνουν την εργασία τους, όπως επιμένει από την αρχή των διαπραγματεύσεων η ελληνική πλευρά.
Όσον αφορά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, αρνούνται την επεκτασιμότητα των συμβάσεων και ζητούν νομοθετική κατοχύρωσή τους μέχρι το 2019, αλλά και να διατηρηθεί η μετενέργεια για 6 και όχι για 3 μήνες.
Τέλος, όσον αφορά τη σύσταση εργατικού σωματείου, δέχονται στις επιχειρήσεις που απασχολούν περισσότερους από 20 ανθρώπους με 15 υπογραφές και σε επιχειρήσεις που απασχολούν λιγότερους από 20 με 12 υπογραφές. Αλλά και να επαναδιατυπωθεί ο κατάλογος των σπουδαίων λόγων που μπορούν να απολυθούν συνδικαλιστικά στελέχη.
