Πάντοτε έχει ενδιαφέρον όταν μια ιστορία που την ξέρεις από την αφήγηση του ενός, αργότερα τη βλέπεις και από διαφορετική οπτική πλευρά όταν σου τη διηγείται κάποιος άλλος, που είναι και δικό του βίωμα. Στο «Βερολίνο, γεια», ο Τσικ και ο Μάικ, στο δικό τους ταξίδι ενηλικίωσης με το κλεμμένο Λάντα, θα ανταμώσουν σε έναν σκουπιδότοπο την σκοτεινή και αινιγματική Ίζα, οι ζωές τους θα διασταυρωθούν για ένα σύντομο διάστημα και, μετά, η Ίζα θα εξαφανιστεί με τον ίδιο αθόρυβο τρόπο που εμφανίστηκε, αφού πρώτα αφήσει το σημάδι της στις ζωές των αγοριών. Στις «Εικόνες της μεγάλης σου αγάπης», παρακολουθούμε την ιστορία από την πλευρά της δεκατετράχρονης Ίζα, η οποία το σκάει από το ίδρυμα για ένα ταξίδι με άγνωστο προορισμό πηδώντας από το παράθυρο, μιας και, όπως λέει, «προτιμώ να το σκάω από τα παράθυρα. Όταν βγαίνεις από την πόρτα, σε υποδέχεται η καθημερινή πραγματικότητα με όλη της τη ρουτίνα και όλη της τη βρομιά. Όταν βγαίνεις από το παράθυρο, αποδράς σ’ έναν τόπο όμοιο με τον δικό σου εσωτερικό κόσμο» και ξαναβρίσκουμε, λίγο πριν από το πρόωρο τέλος του, τον τρυφερό, νοσταλγικό, ανατρεπτικό και βαθιά μελαγχολικό κόσμο του Βόλφγκανγκ Χέρντορφ.
Η Ίζα είναι μόνη της, δεν φοράει ούτε παπούτσια, το μόνο πολύτιμο αντικείμενο που έχει είναι το ημερολόγιό της, που το φυλάει στην κωλότσεπη ως κόρην οφθαλμού. Όταν βρίσκει στην ίδια χωματερή που συναντάει τον Τσικ και τον Μάικ μια μπιζουτιέρα, το βάζει μέσα σίγουρη πως έτσι θα είναι ασφαλές, είναι ό,τι έχει, ή ίσως από ό,τι έχει είναι στο μόνο που δίνει σημασία, σαν ένα κομμάτι του πιο απόκρυφου και ουσιαστικού εαυτού της. Ξεκινάει μια περιπλάνηση όπου φαίνεται πως ο προορισμός δεν έχει καμιά σημασία, ατίθαση και ανέμελη με την ποιότητα και την ένταση που μόνο ένας έφηβος μπορεί να είναι. Στην πορεία συναντάει πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, διασταυρώνεται για λίγο μαζί τους, αλλά μετά συνεχίζει τη μοναχική πορεία της.
Οι συναντήσεις αυτές δίνουν στον Χέρντορφ την ευκαιρία να ντύσει με χιούμορ, αλλά δίχως κυνισμό, το ταξίδι της Ίζα, υπάρχουν στιγμές που γίνεται ξεκαρδιστικός, όπως εκεί όπου η μικρή πλένεται ανάμεσα στα πόδια στο ποτιστικό μπεκ και δώδεκα προβολείς πέφτουν πάνω της, ενώ μια ολόκληρη ποδοσφαιρική ομάδα βρίσκεται να την παρακολουθεί, ξεφωνίζοντας ξαναμμένη. Στην ουσία του όμως το αφήγημα ξεχειλίζει από μελαγχολία, είναι ένας πικρός στοχασμός πάνω στο θάνατο και στην ματαιότητα. Βλέποντας τον τάφο του Ντάνιελ Φράντς, η Ίζα αναρωτιέται: «Και τι θα κέρδιζε, αν δεν σκοτωνόταν στον πόλεμο όπως όλοι οι άλλοι; Τι κι αν πέθανε πριν από εβδομήντα χρόνια, τι κι αν πέθανε πριν από εβδομήντα δευτερόλεπτα; Ποια η διαφορά;».
Σπαρακτικές σκέψεις, που ίσως αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη φόρτιση εφόσον γνωρίζουμε πως ο συγγραφέας - Ίζα ολοκλήρωσε το βιβλίο ενώ η υγεία του ήταν ήδη εξαιρετικά κλονισμένη και λίγες μέρες μετά αυτοκτόνησε. Γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, που κάνει τις όποιες ατέλειες να φαντάζουν δευτερεύουσες, με ρυθμό γρήγορο και κινηματογραφικό, τη φαντασία να ταυτίζεται με την πραγματικότητα σε ένα παιχνίδι ρευστών ορίων, καθώς η Ίζα «προσπαθεί να φανταστεί πώς θα συνεχιζόταν από 'δω και πέρα η ζωή της αν ήταν μυθιστόρημα», οι «Εικόνες της μεγάλης σου αγάπης» είναι η κατάθεση μιας μικρής, απόλυτα αυθεντικής, πικρής προσωπικής αλήθειας ενός ανθρώπου που βλέπει άλλες και όχι μόνο τις επιφανειακές στιγμές του περίπλοκου, τρελού κόσμου στον οποίο ζούμε.
Το πολύ κατατοπιστικό επίμετρο καθώς και τη μετάφραση υπογράφει ο Απόστολος Στραγαλινός.
Wolfgang Herrndorf, «Εικόνες της μεγάλης σου αγάπης»
Εκδ. Κριτική
Μετάφραση: Απόστολος Στραγαλινός
150 σελ. Τιμή: 11,00 ευρώ
