Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Ρεθύμνου μετακόμισε πρόσφατα στο καινούργιο της σπίτι. Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης μετά από καιρό άνοιξε ξανά τις πόρτες της στο ανακαινισμένο της σπίτι. Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης το κατασκευάζει. Η Εθνική μας Βιβλιοθήκη είναι υπό μετακόμιση και αυτή.
Οι ελληνικές βιβλιοθήκες τούτη την άνοιξη ανανεώνονται. Επαναπροσδιορίζουν τον ρόλο τους μέσα από κτήρια και χώρους. Τρέχουν προγράμματα, εμπλουτίζουν τις συλλογές τους, γιορτάζουν ημέρες βιβλίων και ανάγνωσης. Συμμετέχουν με δράσεις στις κοινωνικές αλλαγές που συντελούνται είτε λόγω της κρίσης είτε λόγω του προσφυγικού. Είναι παρούσες πιο πολύ από κάθε άλλη φορά στην κοινωνία.
Παιδεία και μόρφωση, ελεύθερος χρόνος, προωθημένες δράσεις και προγράμματα. Είναι η άνοιξη των ελληνικών βιβλιοθηκών; Σίγουρα παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια αυτή την αλλαγή. Οι βιβλιοθήκες βρίσκονται πια στην καθημερινή ατζέντα τόσο των κοινωνιών που καλούνται να υπηρετήσουν όσο και στον δημόσιο λόγο, όπως αυτός εκφράζεται από τα Μέσα Ενημέρωσης. Όλο και περισσότερα δημοσιεύματα αναφέρονται στις δράσεις και τις υπηρεσίες τους. Γνωστοποιούν το έργο τους ευρύτερα.
Η σχέση είναι αμφίδρομη. Όταν οι βιβλιοθήκες μας άρχισαν να αναπτύσσουν όλο και πιο ολοκληρωμένα προγράμματα, πιο εύκολα βρήκαν τους δίαυλους επικοινωνίας με τα Μέσα για να τα προωθήσουν. Όσο τα ΜΜΕ ανακαλύπτουν βιβλιοθήκες που παρέχουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες, τόσο περισσότερο τις διαφημίζουν. Αυτό λειτουργεί και προς την Πολιτεία (κεντρική ή περιφερειακή), αναγκάζοντάς τη τρόπο τινά, να ενισχύσει τη λειτουργία και την ανάπτυξή τους.
Αλλά το βασικό, το βασικότερο ίσως, είναι ότι όλη αυτή η διαδικασία οδηγεί όλο και περισσότερους ανθρώπους να αναζητήσουν την πλησιέστερη σε αυτούς βιβλιοθήκη. Για τη συλλογή της, για την πρόσβαση στο διαδίκτυο, για τα προγράμματα και τις εκδηλώσεις της. Και αυτό είναι το κέρδος, τεράστιο κέρδος. Οδηγώντας τους ανθρώπους προς τις βιβλιοθήκες, τους οδηγείς προς τον κόσμο της γνώσης, της κριτικής σκέψης, της δημιουργίας.
Βέβαια τα πράγματα δεν είναι ρόδινα, απέχουμε πολύ από το να τα χαρακτηρίσουμε ικανοποιητικά έστω. Κύριο ζήτημα είναι η στελέχωση των βιβλιοθηκών μας. Έχουμε ξαναγράψει ότι βιβλιοθήκη είναι το σύνολο των βιβλίων και των επισκεπτών της ενορχηστρωμένο από τον βιβλιοθηκονόμο. Χωρίς αυτόν δεν έχει ψυχή η βιβλιοθήκη. Είναι απλώς αποθήκη. Η χρηματοδότησή τους είναι επίσης κάτι που πονάει. Τέλος, μια ενιαία στρατηγική ανάπτυξης, λειτουργίας και δικτύωσής τους είναι κάτι που λείπει.
Παρ’ όλα αυτά, οι βιβλιοθήκες μας σήμερα βρίσκονται σε ανοδική τροχιά. Καταφέρνουν και δίνουν τις σωστές απαντήσεις στα ερωτήματα της εποχής. Ή τουλάχιστον ανακαλύψαμε ως κοινωνία ότι οι βιβλιοθήκες είναι εδώ για να δίνουν απαντήσεις στα ερωτήματα και να δημιουργούν καινούργια. Οι βιβλιοθήκες της άνοιξης.
