Ο Πολωνός κοινωνιολόγος Ζίγκμουντ Μπάουμαν, ο στοχαστής που διείσδυσε και ανέλυσε τους... ρευστούς καιρούς μας, έφυγε από τη ζωή στα 91 του χρόνια. Ο Μπάουμαν έθεσε στο επίκεντρο του στοχασμού του τον άνθρωπο και την αναζήτηση της ταυτότητάς του στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και με την τριλογία του "Ρευστή αγάπη", "Ρευστός φόβος" και "Ρευστοί καιροί" εισήγαγε και ανάλυσε, από το 1990, τον όρο της "ρευστής νεωτερικότητας" προκειμένου να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο τα άτομα στη νεωτερική κοινωνία στερούνται στενών πλαισίων ταυτότητα και χάνουν τα σταθερά σημεία αναφοράς τους. Προφητικός σ' αυτά τα έργα του και για το προσφυγικό ζήτημα υπενθύμιζε ότι "οι παραμεθόριοι ήταν γνωστές ανά τους αιώνες ως εργοστάσια εκτοπισμού και ταυτόχρονα σταθμοί ανακύκλωσης των εκτοπισμένων" και τόνιζε μετ' επιτάσεως ότι "δεν υπάρχουν τοπικές λύσεις σε παγκόσμια προβλήματα".
Με επιρροές από τον Καρλ Μαρξ, τον Βέμπερ, τον Αντόρνο, τον Καστοριάδη προσέγγισε την ηθική διάσταση της επιστήμης του: "Το να σκεφτόμαστε κοινωνιολογικά σημαίνει ότι καταλαβαίνουμε περισσότερο τους ανθρώπους γύρω μας, κατανοούμε τις ελπίδες τους και τις επιθυμίες τους, τις ανησυχίες και τα προβλήματά τους".
Ο Μπάουμαν γεννήθηκε στις 19 Νοεμβρίου του 1925 στο Πόζναμ της Πολωνίας. Η οικογένειά του σώθηκε από το Ολοκαύτωμα δραπετεύοντας στη Σοβιετική Ένωση, όπου ο ίδιος πολέμησε εναντίον των ναζί και μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αποστρατεύτηκε από την πολωνική μονάδα στην οποία υπηρετούσε, υπό την εποπτεία του Κόκκινου Στρατού, εξαιτίας της αντισημιτικής εκκαθάρισης. Κομμουνιστής, σπούδασε και δίδαξε ώς το 1968 στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας και σε διάφορα άλλα πανεπιστήμια, μεταξύ αυτών και του Λιντς στην Αγγλία, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Στο Πανεπιστήμιο του Λιντς λειτουργεί προς τιμήν του το Ινστιτούτο Μπάουμαν. Το Ολοκαύτωμα βρέθηκε επίσης στο επίκεντρο του στοχασμού του και στο έργο του "Νεωτερικότητα και Ολοκαύτωμα" (1989) υποστήριξε ότι η μαζική εξόντωση των Εβραίων αποτελεί άμεσο αποτέλεσμα της εκβιομηχάνισης και του εξορθολογισμού της γραφειοκρατίας, που συνιστούν δύο «πυλώνες» της μοντέρνας κοινωνίας. Έζησε ακόμα στο Ισραήλ, όπου δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Τελ Αβίβ και της Χάιφα από το 1969 ώς το 1971 και επέκρινε τη στάση της χώρας προς τους Παλαιστίνιους, παρομοιάζοντας τη Δυτική Όχθη με το γκέτο της Βαρσοβίας.
Ο Μπάουμαν έχει τιμηθεί με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Αμάλφι για την Κοινωνιολογία το 1992, το Βραβείο Θιοντόρ Αντόρνο το 1998 και το Βραβείο Πριγκίπισσα των Αστουρίων το 2010.
