Οι βιβλιοθήκες παίζουν έναν ιδιαίτερο ρόλο στο κέντρο της κοινότητας που εξυπηρετούν διαχειριζόμενες τη μνήμη και τις πληροφορίες. Με όχημα όμως αυτό θα μπορούσαν να επιτελέσουν επιπλέον ρόλους. Σε συνδυασμό με τα βασικά χαρακτηριστικά τους ως δημόσιοι φορείς, ανοιχτοί σε όλη την κοινωνία, χωρίς αποκλεισμούς, ελεύθερα και δωρεάν μπορούν να συνδυάσουν ένα σύνολο υπηρεσιών που με όχημα την ανάγνωση και το βιβλίο να υποστηρίξουν τα μέλη της κοινότητάς τους σε πολλούς τομείς της καθημερινής τους ζωής, αλλά και να τα μορφώσουν με όρους κοινωνικής συνοχής.
Οι δράσεις αυτές μπορούν να αναφέρονται σε απλή υποστήριξη με τη χρήση των πληροφοριών και της βιβλιογραφίας στις καθημερινές τους ανάγκες, από την κρατική γραφειοκρατία μέχρι ζητήματα υγείας, την παιδαγωγική και την εκπαίδευση μέχρι την τέχνη και τον πολιτισμό. Διαθέτοντας στη συλλογή τους μεγάλο όγκο έντυπης πληροφορίας και γνωρίζοντας τα εργαλεία που είναι απαραίτητα για τη σωστή διαχείριση της πληροφορίας που βρίσκεται στο Διαδίκτυο, οι βιβλιοθήκες μπορούν να είναι πύλες πληροφόρησης προς τους πολίτες για πολλά ζητήματα που τους αφορούν. Για παράδειγμα, η διαχείριση των πληροφοριών σχετικά με τα πολιτιστικά και καλλιτεχνικά δρώμενα στην κοινότητα και η περαιτέρω εξερεύνησή τους με σχετική βιβλιογραφία που βρίσκεται στα ράφια της είναι μια συνδυαστική πρόταση προς τα μέλη της κοινότητας τόσο στο να πληροφορηθούν τι συμβαίνει στην περιοχή τους, όσο και να εμβαθύνουν σ’ αυτό πριν ή μετά από κάποια εκδήλωση.
Αλλά κρίσιμο θεωρούμε τον ρόλο των βιβλιοθηκών και στην καλλιέργεια κουλτούρας κατανόησης και αποδοχής των μελών της κοινότητας προς όλους. Προγράμματα φιλαναγνωσίας και λέσχες ανάγνωσης οι οποίες θα είναι προσανατολισμένες προς υλικό που αναδεικνύει τη διαφορετικότητα και την αποδοχή της θα πρέπει να παίζουν σημαντικό ρόλο στο ετήσιο πρόγραμμα των βιβλιοθηκών. Η κατανόηση του άλλου μέσα από την ανάγνωση λογοτεχνικών ή άλλων βιβλίων είναι πάντα μια ευκαιρία για τη βιβλιοθήκη να βοηθήσει τα μέλη της να καταλάβουν και να αποδεχθούν όλους τους ανθρώπους που συναπαρτίζουν την κοινότητά τους, ανεξάρτητα από τις διαχωριστικές γραμμές που η απαιδευσιά, η άγνοια και η προκατάληψη επιβάλλουν.
Και μπορεί οι βιβλιοθήκες με την ίδια τη λειτουργία τους να άρουν τα εμπόδια του κοινωνικού αποκλεισμού και του ρατσισμού, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τα μέλη τους. Όταν ο άλλος, που μπορεί να είναι ο πρόσφυγας, ο μετανάστης, ο τοξικομανής, ο οροθετικός, ο ομοφυλόφιλος, ο ψυχασθενής κ.ο.κ., δεν μπορεί να βιώσει μία ζωή ίσων ευκαιριών και αποδοχής, μπορεί η βιβλιοθήκη μέσα από τη συλλογή της και τα προγράμματά της να καθοδηγήσει τα μέλη της σε άλλους τρόπους σκέψης.
