Ο τραγουδιστής και κιθαρίστας Ξάνθος Παπανικολάου, ο κιθαρίστας Bill Ζελέπης, ο μπασίστας Άρης Ράμμος, ο ντράμερ Γιάννης Βούλγαρης και ο επίσης ντράμερ -και αδελφός του πρώτου- Πάνος Παπανικολάου, ο οποίος έχει πλέον αποχωρήσει μετατρέποντας τους σε κουαρτέτο αρχικά χρησιμοποιούσαν αγγλικό στίχο, αλλά από το 2013 ελληνικό και έχουν κυκλοφορήσει αρκετά singles και ΕPs και τρία άλμπουμ. Το πιο πρόσφατο από τα τελευταία, το «Zero Hits», ήρθε τον Ιανουάριο και αναμφίβολα είναι ό,τι καλύτερο και πιο ώριμο έχουν κάνει μέχρι τώρα.
Είναι αδύνατο να μη διαπιστώσει κανείς ότι οι Bazooka είναι το σημαντικότερο rock συγκρότημα με ελληνικό στίχο τη δεδομένη στιγμή στη χώρα μας και το γεγονός αυτό κάνει απόλυτα κατανοητό το γιατί είναι και με διαφορά το δημοφιλέστερο ανάλογο!
Ο τραγουδιστής του γκρουπ Ξάνθος Παπανικολάου μας μίλησε για το τι τους οδήγησε σε μια διαδρομή ήδη πολύ πιο μεγάλη από τη Βόλου – Αθήνας, η οποία όμως δείχνει να είναι ακόμα στα πρώτα της στάδια...
Συνέντευξη στον Θάνο Μαντζάνα
* Το όνομα Bazooka προήλθε από το ότι θα ήταν υπερβολικό να ονομαστείτε, για παράδειγμα, Κοκτέιλ Μολότοφ, απλά σας άρεσε ο ήχος της λέξης ή για κάποιον άλλο λόγο; Τι σήμαινε για εσάς όταν το επιλέξατε και τι σημαίνει τώρα;
Το 2008 που ξεκινήσαμε ψάχναμε για όνομα και δεν μας ερχόταν τίποτα. Ώσπου σκέφτηκα να ονομαστούμε Bazooka γιατί μου άρεσε πολύ εκείνη την εποχή το «Bazooka Joe» των Big Black. Συμφωνήσαμε όλοι ότι μας αρέσει και το κρατήσαμε.
* Το να έχετε δύο ντράμερ ήταν επιδίωξή σας. Κάλυπτε δηλαδή τη μουσική σας ανάγκη ή ήταν ένα είδος statement, ένας τρόπος να διαφοροποιηθείτε από τα υπόλοιπα ανάλογα γκρουπ της εποχής;
Όταν ήμασταν ακόμα έφηβοι στον Βόλο είχαμε δύο διαφορετικές μπάντες. Κάποια στιγμή, αφού διαλύσαμε αυτά τα πρώτα σχήματα, κάποιοι από εμάς πήραμε την απόφαση να σχηματίσουμε τους Bazooka. Είχαμε δύο ντράμερ γιατί ήμασταν φίλοι και θέλαμε να είμαστε όλοι μαζί στην μπάντα.
* Ήσασταν μια punk μπάντα όταν ξεκινήσατε; Αν ναι εξακολουθείτε να είστε; Και αν η απάντηση και στις δύο αυτές ερωτήσεις είναι ναι, τότε γιατί δεν έχετε καθόλου ska, Balkan ή και αμφότερα τέτοια στοιχεία, όπως κάθε ελληνικό punk συγκρότημα μετά το 2000 που σέβεται τον εαυτό του;
Τα πρώτα χρόνια ο ήχος μας θύμιζε αρκετά Sonic Youth, Wipers και Nirvana. Στη συνέχεια το 2012 με το 2015, περάσαμε σε μια πιο lo - fi garage αισθητική και από το 2016 με το «Άχρηστη γενιά» ο ήχος μας είχε μια σαφώς πιο punk χροιά. Με το EP του '17 «Ζούγκλα» και τώρα με το «Zero Hits» αρχίσαμε όλες αυτές τις επιρροές που έχουμε από τα χρόνια που ακούμε και παίζουμε μουσική να τις συνδυάζουμε πολύ πιο εύκολα σε κάτι ομοιογενές. Τώρα που το λες το «Οι βλάκες κάνουνε παρέλαση» από τον τελευταίο μας δίσκο ίσως φέρνει λίγο σε ska επειδή έχει άρσεις στην κιθάρα. Γενικά αν και είμαστε επηρεασμένοι από πολλά punk συγκροτήματα, θεωρούμε ότι είμαστε πιο πολύ ένα rock and roll γκρουπ με την ευρεία έννοια του όρου.
* Είχατε «προγόνους» στον ελληνικό χώρο, μουσικά, ηχητικά και ακόμα περισσότερο ως πνεύμα και νοοτροπία όταν ξεκινούσατε ή φτιάξατε μόνοι σας εξαρχής το μουσικό σύμπαν σας;
Για εμένα ήταν ο πατέρας μου με τον οποίο ακούγαμε συνέχεια μουσική, καθώς γενικά είναι πολύ «ψαγμένος», από κλασικό rock αλλά και παλαιότερο, από τη δεκαετία του '60, μέχρι progressive, punk, heavy, πολλή jazz, blues και πολλή κλασική επίσης. Αρκετές ημέρες της εβδομάδας καθόμασταν μαζί ολόκληρα απογεύματα στον καναπέ και ακούγαμε μουσική για ώρες. Πρέπει να αγόρασα πρώτη φορά δίσκο στα 17 μου χρόνια γιατί είχε τόσα πολλά πράγματα να ακούσω ώστε δεν χρειαζόταν να πάρω κάτι.
Μας αντέγραφε CD από τα βινύλιά του και μετά καθόμασταν και τα ακούγαμε μόνοι μας με τον αδελφό μου -και επίσης ιδρυτικό μέλος των Bazooka- Πάνο. Πολλές φορές ακόμα κατέβαζε από το Ίντερνετ στίχους από διάφορους δίσκους. Τους τύπωνε και μας τους έφερνε σπίτι μετά τη δουλειά. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό γιατί έμαθα να τραγουδώ πάνω από τα τραγούδια που άκουγα πολύ πριν εκδηλώσω ενδιαφέρον για να παίξω μουσική.
Εκείνος μου μετέδωσε την αγάπη του για τη μουσική. Θυμάμαι όταν ήμουν πολύ μικρός τον είχα ρωτήσει αν δεν έκανε τη δουλειά που έκανε τι θα ήθελε να κάνει και μου είπε ότι θα του άρεσε να ήταν συνθέτης. Αυτά τα πράγματα μένουν σε ένα παιδί. Το ίδιο ισχύει και για τον Γιάννη Βούλγαρη, τον ντράμερ μας. Έχει πάρει κι αυτός πολλά ακούσματα από τον πατέρα του.
Όταν πλέον αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και με τα υπόλοιπα μέλη των Bazooka, τον Βασίλη Ζελέπη και τον Άρη Ράμμο, ανταλλάσσαμε μουσικές ο ένας με τον άλλο και ανακαλύψαμε πόσο κοντά είναι τα γούστα μας. Δεν υπήρχαν άλλοι μουσικοί στον Βόλο στην ηλικία μας που, τους γουστάραμε γιατί δεν ξέραμε και κανέναν που να έχει παρόμοια ακούσματα με εμάς. Γενικά ήμασταν λίγο «στον κόσμο μας», αλλά τελικά αυτό μας βοήθησε να διαμορφώσουμε τον δικό μας μουσικό χαρακτήρα.
* Αντίστοιχα βλέπετε κάποιες «αδελφές» σημερινές μπάντες ή έστω που να είναι συνοδοιπόροι σας, κυρίως από πλευράς πνεύματος και νοοτροπίας και πάλι ή το μονοπάτι στο οποίο βαδίζετε είναι εντελώς μοναχικό;
Υπάρχει ένα «δέσιμο» με τους Acid Baby Jesus με τους οποίους έχουμε περιοδεύσει μαζί στην Ευρώπη και έχουμε παίξει αρκετές φορές μαζί στην Ελλάδα. Είχαν πραγματοποιήσει περιοδείες στο εξωτερικό πριν ξεκινήσουμε τις δικές μας και αυτό μας είχε επηρεάσει πολύ καθώς τους βλέπαμε και λέγαμε, άντε πότε θα πάμε και εμείς; Άλλη μια μπάντα που μας αρέσει τα τελευταία χρόνια είναι οι ΤσοΠ. Γενικά παρακολουθούμε τα άλλα ελληνικά συγκροτήματα και δεν πιστεύουμε ότι βαδίζουμε μόνοι. Έχουμε παίξει μαζί με πολλές μπάντες όλα αυτά τα χρόνια και βλέπουμε ότι, σε σχέση με δέκα χρόνια πριν, η σκηνή είναι πολύ πιο ισχυρή.
* Είστε μια πολιτική μπάντα που βλέπει τα πράγματα από την οπτική γωνία της προσωπικότητας καθενός από εσάς ή κάποιοι άνθρωποι και μουσικοί οι οποίοι αναπόφευκτα διακρίνουν (και) τις πολιτικές αιτίες των προβλημάτων και των παθών/τραυμάτων της ζωής τους;
Είμαστε ένα συγκρότημα, μία ομάδα μουσικών, οι οποίοι μιλάμε για τα βιώματά μας, για την καθημερινότητά μας και τις ζωές μας γενικότερα. Πολλές φορές οι στίχοι μπορεί να έχουν κοινωνικές ή πολιτικές προεκτάσεις, αλλά αυτό δεν γίνεται επίτηδες. Μας απασχολεί η επικαιρότητα και το τι συμβαίνει γύρω μας. Οι ζωές όλων μας επηρεάζονται από τις εξελίξεις και τα γεγονότα στη χώρα μας και στον κόσμο γενικότερα οπότε είναι αδύνατον να μην αναφερθούμε σε αυτά, με το δικό μας τρόπο πάντα…
* Πόσο διαφορετικό, αλλά και γιατί, είναι από τα δύο προηγούμενά σας αυτό το άλμπουμ; Η αλλαγή, η στροφή μάλλον που ξεκίνησε με το EP «Ζούγκλα» ήταν πλήρως συνειδητή ή προέκυψε αυθόρμητα από την εξέλιξη σας ως συγκρότημα;
Όπως προανέφερα το «Zero Hits» ενώνει κατά κάποιον τρόπο όλα όσα είχαμε κάνει μέχρι τώρα. Οι επιρροές μας, από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα, βρίσκονται μέσα στον δίσκο σε ένα ενιαίο σύνολο. Τα τραγούδια προέκυψαν πηγαία αλλά συγχρόνως είναι πιο εύκολο πλέον να πειραματιζόμαστε με διάφορες μουσικές φόρμες. Επίσης αυτή τη φορά αφιερώσαμε αρκετό χρόνο στην ηχογράφηση και όλα έγιναν με πρόγραμμα, κάτι που δεν συνέβαινε παλαιότερα και σε αυτό βοήθησε πάρα πολύ η φίλη και μάνατζερ μας εδώ και πολλά χρόνια Πέννυ Λιαρομάτη. Ουσιαστικά το πέμπτο μέλος της μπάντας. Κανόνισε τις ημερομηνίες για την ηχογράφηση καθώς και όλα τα σχετικά με την κυκλοφορία και την οργάνωση του δίσκου και μας είπε τον Ιανουάριο του '18 ότι θα έχουμε μέχρι τον Μάιο για να ετοιμάσουμε το υλικό. Αυτό ακριβώς κάναμε. Προβάραμε για πέντε μήνες, γράψαμε καινούργια τραγούδια και τον Ιούνιο μπήκαμε στο στούντιο. Ηχογραφούσαμε για δύο βδομάδες καθημερινά από τη μία το μεσημέρι μέχρι τις έντεκα το βράδυ, σε αντίθεση με τους προηγούμενους δίσκους που τα γράφαμε όλα σε πέντε ημέρες και μετά πηγαίναμε σε άλλα στούντιο για να γράψουμε επιπλέον όργανα και φωνές.
* Ο τίτλος «Zero Hits» είναι ένα παράπονο, ειρωνεία προς το σύστημα της μουσικής βιομηχανίας, αυτοσαρκασμός ή ρεαλιστική αποτίμηση του πως έχει η (εμπορική) πραγματικότητα για εσάς;
Ο τίτλος προέκυψε από ένα αστείο που κάναμε εγώ και ο Γιάννης για ένα δίσκο greatest hits του John Cale. Λέγαμε ότι δεν έχει κανένα hit και θα έπρεπε να ονομάζεται John Fail και ο δίσκος αντίστοιχα «Zero Hits». Μας άρεσε το πώς ακουγόταν και το κάναμε δικό μας τίτλο.
* Το mainstream είναι για εσάς κάτι προς αποφυγήν, βδελυρό ή σας αφήνει παγερά αδιάφορους;
Όλα είναι σχετικά. Στην ιστορία της μουσικής συμβαίνει κατά καιρούς να υπάρχουν mainstream πράγματα που αληθινά αξίζουν και έχουν κάτι να πουν. Η εμπορική μουσική, όπως είναι τα τελευταία χρόνια, σε γενικές γραμμές μας αφήνει αδιάφορους. Πιστεύω πως δεν θα αργήσει να αλλάξει αυτό, καθώς ο κόσμος από κάτω «βράζει» για καινούργια πράγματα.
* Αν δηλαδή είσαι «μόνος» σε μια «φυλακή» η μόνη λύση είναι να «τα σπάσεις όλα»; (τίτλοι τραγουδιών του «Zero Hits» - σ.τ.σ.).
Αν είσαι «μόνος» σε μία «φυλακή» η λύση είναι να βρεις και άλλους «φυλακισμένους» και να προσπαθήσεις τουλάχιστον να αποδράσεις!
* Όταν ξεκινούσατε στον Βόλο σας περνούσε από το μυαλό ότι δέκα χρόνια αργότερα θα ζούσατε μόνιμα στην Αθήνα και θα ήσασταν το δημοφιλέστερο γκρουπ με ελληνικό στίχο της εποχής σας;
Όταν ζούσαμε στον Βόλο ονειρευόμασταν να κάνουμε δίσκους και να παίζουμε ζωντανά όπως οι μπάντες που μας άρεσαν. Το πρώτο βήμα για να γίνει αυτό ήταν να έρθουμε στην Αθήνα που προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες. Κάναμε τα πρώτα μας live και τις πρώτες μας κυκλοφορίες και σιγά - σιγά άρχισε αυτό που ποθούσαμε να γίνεται πραγματικότητα. Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως όταν είσαι μικρός φαίνονται όλα εύκολα, αλλά στην πορεία μάθαμε ότι χρειάζεται πολλή υπομονή και επιμονή και η μουσική είναι κάτι που μπορείς να κάνεις μόνο αν το αγαπάς πραγματικά.
* Και η συνέχεια; Πώς τη θέλετε αλλά και πώς πιστεύετε ρεαλιστικά ότι θα είναι;
Δεν μπορούμε να ξέρουμε πως θα είναι η συνέχεια. Απλά συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε πάντα. Προς το παρόν έχουμε ξεκινήσει να γράφουμε υλικό για τον επόμενο δίσκο, κανονίζουμε ευρωπαϊκή περιοδεία για τον Απρίλιο και από τον Μάιο αρχίζουμε και πάλι τις συναυλίες στην Ελλάδα.
Είναι αυτός ο μοναδικός συνδυασμός κυριολεκτικά ερασιτεχνών, ερωτευμένων δηλαδή με την τέχνη τους, τη μουσική και αληθινά επαγγελματικής λειτουργίας που έχει φέρει τους Bazooka στο σημείο το οποίο βρίσκονται και σίγουρα θα τους οδηγήσει ακόμα πιο μακριά...
