Ήδη το δισκογραφικό της ντεμπούτο το 1990 έγινε σε αρκετά μεγαλύτερη ηλικία από τους περισσοτέρους/ες, όμως πολύ σύντομα άρχισε να καθιερώνεται ως μία από τις καλύτερες και πλέον προσωπικές γυναικείες λαϊκές φωνές. Αυτό δεν την εμπόδισε όμως μόλις επτά χρόνια αργότερα να αποφασίσει εντελώς απροσδόκητα να αποσυρθεί αρχικά από τις ζωντανές εμφανίσεις και στη συνέχεια γενικότερα από τη μουσική.
Εξίσου ξαφνική, αλλά και θριαμβευτική, ήταν και η επάνοδός της το 2000 με την ερμηνεία του εμβληματικού ομότιτλου τραγουδιού του Σταμάτη Κραουνάκη από το soundtrack της ταινίας του Νίκου Παναγιωτόπουλου «Αυτή η νύχτα μένει». Έκτοτε η διαδρομή της συνεχίζεται συνεπέστατη με τις αρχές που η ίδια έχει θέσει, με επιλεγμένες ζωντανές εμφανίσεις και λίγες αλλά ξεχωριστές δισκογραφικές παρουσίες.
Έχοντας μόλις κυκλοφορήσει νέο δίσκο μετά από δέκα χρόνια και με ένα εξαίρετο πρόγραμμα στη «Σφίγγα» (με τη συνοδεία ενός κουαρτέτου εκλεκτών σολίστ στο φλάουτο / σαξόφωνο, βιολοντσέλο / μαντολίνο, κοντραμπάσο και στο πιάνο και τη διεύθυνση τον συνθέτη Χρίστο Θεοδώρου) το οποίο συνεχίζεται για τις επόμενες δύο Δευτέρες, 19 και 26 Νοεμβρίου, η θαυμάσια ερμηνεύτρια μας μίλησε για τη συνειδητή επιλογή της να πηγαίνει «κόντρα στο ρεύμα» αυτού που αποκαλείται «μουσική διασκέδαση».
Συνέντευξη στον Θάνο Μαντζάνα
* Λίγες ερμηνεύτριες έχουν τη δική σου διαδρομή, συνεχή άνοδο στο καθαρά λαϊκό τραγούδι, αλλά, ακριβώς τη στιγμή που είχες καταξιωθεί σε αυτό, μια προσωρινή αποχώρηση και στη συνέχεια η επιστροφή με ρεπερτόριο και αισθητική τα οποία μόνο λαϊκά δεν θα τα έλεγες. Πέραν από το γεγονός της προσωρινής απόσυρσής σου, που το έχεις εξηγήσει, τα υπόλοιπα, ήδη από το ξεκίνημά σου μέχρι τις πολύ επιλεγμένες πλέον εμφανίσεις σου τα τελευταία χρόνια, προέκυψαν συγκυριακά ή ήταν όλα συνειδητές επιλογές σου;
Μπορεί το τραγούδι να το αγαπούσα από μικρή, όμως το επέλεξα ως επάγγελμα ξεκάθαρα για βιοπορισμό. Όταν το 1990 ξεκίνησα τη συνεργασία μου με τις δισκογραφικές εταιρείες, αισθάνθηκα ότι κατευθυνόμουν σε αντίθετους δρόμους από αυτούς που ήθελα. Νιώθοντας μη άνετα με τον σχεδιασμό τους και με αυτό για το οποίο με προόριζαν, σε συνδυασμό με το ξενύχτι του επαγγέλματος και πολλά, πολλά άλλα, πήρα την απόφαση να σταματήσω, μια για πάντα. Για να αναζητήσω τον προορισμό μου στη ζωή σε πιο ήσυχους δρόμους...
* Ποια είναι τα τρία τραγούδια που κρατάς από την πρώτη περίοδο της διαδρομής σου και γιατί το καθένα; Και αντίστοιχα ποιον από όλους που συνεργάστηκες τότε θυμάσαι περισσότερο και θεωρείς τη συνεργασία σας τη σημαντικότερη και για ποιον λόγο;
Τα «Με σβησμένα φώτα» του Κώστα Βίρβου, που ήταν στον τρίτο δίσκο μου, γιατί ο στίχος του μου έστελνε μηνύματα να προσέχω τις παγίδες της ζωής. «Η επιστροφή» του Μιχάλη Κουμπιού, γιατί μου θυμίζει τις ρίζες μου. Και «Αυτή η νύχτα μένει» του Σταμάτη Κραουνάκη, γιατί είναι η προσευχή μου. Από συνεργασίες αυτή με τον Γιώργο Μαρίνο, γιατί ξύπνησε μέσα μου άλλα σημάδια του εαυτού μου. Ο Γιώργος Μαρίνος για εμένα ήταν και είναι έρωτας...
* Συμφωνείς στο ότι υπεύθυνος για την ερμηνευτική «αναγέννησή» σου ήταν ο Σταμάτης Κραουνάκης ή είχες αποφασίσει ότι θα συνέβαινε αυτό και ήταν απλά ο κατάλληλος για να σε βοηθήσει να το κάνεις; Όπως και αν έχει, θυμάσαι την πρώτη φορά που σου έβαλε να ακούσεις το «Αυτή η νύχτα μένει»;
Ήμουν σε μια φάση που είχα αποφασίσει ότι δεν θα επέστρεφα ποτέ στο τραγούδι. Το 2000 μου τηλεφώνησε ο Σταμάτης Κραουνάκης και μου ζήτησε να ερμηνεύσω το «Αυτή η νύχτα μένει» και αυτό μου έδωσε το κίνητρο. Αυτή η ερμηνεία δεν προέκυψε προσπαθώντας να δείξω τις φωνητικές μου ικανότητες. Έχω πει πολλές φορές ότι το αντιμετώπισα ευλαβικά γιατί από την πρώτη στιγμή που το άκουσα δημιουργήθηκαν στην ψυχή μου έντονες δονήσεις, οι οποίες με οδήγησαν σε αυτήν την ερμηνεία.
Στη συνέχεια κάναμε την παράσταση «Νέα γυναίκα μόνη τραγουδάει», που γνώρισε μεγάλη επιτυχία, και δουλέψαμε μαζί συνολικά για δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Μέσα από τη διδασκαλία του γνώρισα τον εαυτό μου και ανακάλυψα άλλες πτυχές μου, βρήκα την Ιθάκη μου, το να μπορώ με το τραγούδι και το συναίσθημά μου να λυτρώνομαι και να αγιάζω τα μέσα μου. Ο σεβασμός που δείχνει ο Σταμάτης Κραουνάκης στο τραγούδι, το λόγο και την εκφορά του, μέσα από την οποία μπορούν τα νοήματα του λόγου να περνούν στο κοινό, είναι για εμένα συγκλονιστικός. Όλο αυτό δημιούργησε βαθιές ρίζες μέσα στην ψυχή μου. Υπ' αυτήν την έννοια, ναι, ο Σταμάτης οριοθέτησε την εξέλιξή μου, την οφείλω σε εκείνον.
* Τι θα είχες να πεις συγκρίνοντας τους χώρους νυχτερινής διασκέδασης τότε και τώρα, σε τι και πόσo διαφέρουν και εν τέλει είναι σήμερα η κατάσταση καλύτερη ή πάνω - κάτω η ίδια;
Προσωπικά πιστεύω ότι η κατάσταση είναι ίδια, απλώς εξωτερικεύεται με άλλους τρόπους. Και, όπως πάντα, η εποχή έχει τα καλά και τα κακά της...
* Νιώθεις διαφορετικά στις ζωντανές εμφανίσεις από τότε που άρχισε η κρίση σε σχέση με πριν;
Όταν ο καλλιτέχνης είναι ειλικρινής με το κοινό, υπερασπίζεται και αγαπά αυτό που κάνει και εκφράζει την αλήθεια του, δεν τελειώνει έτσι απλά, ανεξαρτήτως των συνθηκών παραμένει εξελίξιμος και τον αναζητά ο κόσμος. Η αλήθεια δεν γνωρίζει τέτοιους περιορισμούς και αυτό, ως διά μαγείας, με κάποιον τρόπο μεταδίδεται στον ακροατή είτε ενός δίσκου είτε μιας συναυλίας.
Όσο για το μέλλον πιστεύω ότι θα έχουμε πολλές εξελίξεις στον χώρο της μουσικής. Οι νέοι βλέπω ότι πλέον «ψάχνονται» προς πολύ πιο ιδιαίτερους και ξεχωριστούς δρόμους και το κάνουν με μεγάλη προσοχή, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και προχειρότητες. Αυτό με συγκινεί πολύ και μου δίνει ελπίδα για ό,τι θα ακολουθήσει!
* Εδώ και αρκετά χρόνια οι τίτλοι όλων των παραστάσεών σου όχι μόνο είναι σε πρώτο πρόσωπο, αλλά έχουν και μιαν έντονη αυτοαναφορικότητα. Γιατί συμβαίνει αυτό και τι προσπαθείς να δηλώσεις κάνοντάς το;
Όταν προετοιμάζω μια παράσταση, πάντα προσπαθώ να τοποθετώ και να εκφράζω τον εαυτό μου μέσα σε αυτήν. Δεν θα με έβγαζα ποτέ εκτός του κορμού αυτού που κάνω γιατί ό,τι παρουσιάζω έχει πάντα να κάνει με το συναίσθημά μου και με το πώς αισθάνομαι μέσα από τα κείμενα που επιλέγω να ερμηνεύσω.
* Ποιο είναι το τραγούδι που θα ήθελες πάρα πολύ να είχες ερμηνεύσει στην πρώτη εκτέλεσή του και γιατί;
Ένα τραγούδι που έχω ζηλέψει πάρα πολύ και θα ήθελα να το έχω ερμηνεύσει πρώτη είναι το «Χρόνια σαν τριαντάφυλλα» του Σταμάτη Κραουνάκη σε στίχους Μάνου Ελευθερίου. Πολλές φορές, όταν έχω καλή διάθεση και βρίσκομαι με φίλους, σηκώνομαι, λέω και ένα «άλα» και το χορεύω!
* Υπάρχουν κάποιοι δημιουργοί, συνθέτες και στιχουργοί με τους οποίους θα ήθελες πάρα πολύ να συνεργαστείς και ελπίζεις να συμβεί αυτό κάποτε;
Γενικά δεν θέλω να κάνω σχέδια στη ζωή μου... Προτεραιότητά μου είναι να είμαι καλά και υγιής σε όλους τους τομείς, καλά με την οικογένειά μου και από εκεί και πέρα ό,τι ενδιαφέρον μου προκύψει θα προχωρήσω και θα το κάνω, αλλά χωρίς σχέδιο. Αυτό που επιθυμούσα πάντως να κάνω τα τελευταία χρόνια, το όνειρό μου, το πραγματοποίησα με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.]
*Δέκα ολόκληρα χρόνια μετά τον προηγούμενο κυκλοφόρησες νέο δίσκο που διανεμήθηκε διαμέσου μιας εφημερίδας. Ποια θα έλεγες ότι είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά του album σε σχέση με τα προηγούμενά σου;
Οι σπουδαίοι δημιουργοί που συνέβαλαν σε αυτό το CD και η αγάπη του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, που εκφράστηκε τόσο μέσα από τις ενορχηστρώσεις του όσο και από τα τραγούδια που επέλεξε για τις «Παραβολές». Μέσα από αυτή την εργασία ο Λαυρέντης εξέφρασε την αγάπη του για εμένα και γι' αυτό και μόνον του οφείλω πολλά.
* Τι σημαίνει ο τίτλος «Οι γυναίκες μέσα μου» και ποιες είναι οι διαφορές, ίσως και οι ιδιαιτερότητες, του προγράμματος στη «Σφίγγα»;
Είναι όλες οι διαφορετικές γυναίκες που εκφράζονται μέσα από τους στίχους κάθε τραγουδιού, το οποίο αφηγείται μια διαφορετική ιστορία. Όπως γράψαμε και στο δελτίο Τύπου γι' αυτές τις εμφανίσεις, είναι η προσπάθειά μου να εκφράσω τον κόσμο των γυναικείων συναισθημάτων σε όλο του το εύρος.
Κάτι που η Δήμητρα Παπίου το κατορθώνει εδώ και πολλά χρόνια με υποδειγματική πληρότητα και όσο ίσως καμία άλλη ερμηνεύτρια της γεννεάς της...
