Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
22.2°C26.3°C
2 BF 36%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
24 °C
22.3°C26.0°C
3 BF 36%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.4°C24.8°C
2 BF 52%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.8°C21.6°C
2 BF 63%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
22.9°C24.0°C
2 BF 38%
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ - ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΕΛΕΜΙΔΟΥ / "Ζούμε στην εποχή της ανηλικότητας"!
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ - ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΕΛΕΜΙΔΟΥ / "Ζούμε στην εποχή της ανηλικότητας"!

Ένας από τους δίσκους που ήδη έχουν ξεχωρίσει τη φετινή χρονιά είναι το «Τρίτη έξοδος», που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από τη Μικρή Άρκτο του Παρασκευά Καρασούλου. Σε αυτόν ο μόλις δεκαεννιάχρονος στιχουργός Γιάννης Βασιλόπουλος και η εικοσάχρονη ερμηνεύτρια Δήμητρα Σελεμίδου συναντώνται με τον τριαντάχρονο συνθέτη Σπύρο Παρασκευάκο (άπαντες συναντήθηκαν στην Τέταρτη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου) για να συνδημιουργήσουν και να καταθέσουν μια σειρά τραγουδιών με θέμα τους την πορεία προς την ενηλικίωση. Η ερμηνευτική συμμετοχή του Φοίβου Δεληβοριά σε ένα τραγούδι και οι -όπως πάντα θαυμάσιες- ενορχηστρώσεις του Γιώργου Ανδρέου συμπληρώνουν ένα CD το οποίο αληθινά διαφοροποιείται από τα περισσότερα άλλα που κυκλοφορούν από πολλές πλευρές, και όχι μόνο θεματολογικά.

- Γιάννη, πότε άρχισες να γράφεις στίχους και ποιο ήταν το κίνητρο αλλά και η αφορμή για αυτό; Ξεκίνησες με σκοπό να γράψεις ποίηση, στίχους για τραγούδια ή και τα δύο, ανάλογα με την περίπτωση;

Η μετάβαση από το δημοτικό στο γυμνάσιο συνοδεύτηκε στην περίπτωσή μου και με μια μετακόμιση. Το ξένο περιβάλλον και η επακόλουθη απομόνωση καθώς και τα πρώτα βήματα προς την εφηβεία οδήγησαν σε μια ξαφνική εσωστρέφεια. Έγινα ένα μονόχνοτο παιδί που στα διαλείμματα της πρώτης και δευτέρας Γυμνασίου ήταν συνέχεια με ακουστικά με δυνατή μουσική, δεν μιλούσε σε κανέναν και προσπαθούσε να βρει φίλους στις λέξεις. Έψαχνα τη λέξη που χωρούσε τη μεγαλύτερη συγκίνηση, τον βαθύτερο έρωτα, πριν καν ερωτευτώ. Κάποια ημέρα, στη δευτέρα Γυμνασίου, γύρισα σπίτι τρέχοντας, είχε φτάσει η στιγμή που θα έμπαιναν σε σειρά κάποιες λέξεις. Το πρώτο μου πεζό κείμενο το δημοσίευσα στο προσωπικό μου blog. Λίγους μήνες αργότερα ήρθαν και οι πρώτοι στίχοι. Από τότε συνέχισα έχοντας σχεδόν πάντα στο μυαλό μου το τραγούδι. Με τη διάκρισή μου στην ΤέταρτηΑκρόαση της Μικρής Άρκτου του Παρασκευά Καρασούλου αυτή η σχέση με το τραγούδι βάθυνε ακόμα περισσότερο.

- Ακριβώς επειδή ξεκίνησες τόσο μικρός και δίπλα του, θα αποκαλούσες τον Παρασκευά Καρασούλο μέντορά σου ως προς τη γραφή ή είναι κάτι διαφορετικό και πολύ περισσότερο;

Ο Παρασκευάς Καρασούλος υπήρξε στην πραγματικότητα ο πρώτος μου φίλος μετά τις λέξεις. Η επικοινωνία μας ξεκίνησε την περίοδο της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων της Τέταρτης Ακρόασης, όταν είχα μόλις τελειώσει το γυμνάσιο. Με αφορμή αυτό το γεγονός είχα γράψει τότε το «Αποφοίτηση», το πρώτο μου τραγούδι που κυκλοφόρησε σε μουσική του Αντώνη Παπακωνσταντίνου και ερμηνεία της δεκαεξάχρονης τότε Δήμητρας Σελεμίδου. Ήταν ένα τραγούδι που φοβόμουν επειδή ακριβώς μιλούσε για τη ζωή όπως την είχα ζήσει, δεν ήταν κάποια θεωρητική κατασκευή. Ο Παρασκευάς με παρότρυνε να κοιτάξω κατάματα την αλήθεια μου, να μην ντρέπομαι για αυτήν στον χρόνο και τον χώρο που ανήκει. Η αποφοίτηση, η σχέση μου με τους γονείς μου, ο πρώτος μου έρωτας όταν ήρθε, λύθηκαν ξαφνικά στα χέρια μου με τρόπο που αλλιώς δεν θα είχε γίνει. Ίσως όχι τόσο ξαφνικά, αλλά λύθηκαν... Ο φίλος μου και μέντοράς μου, πριν βελτιώσει τον τρόπο γραφής μου, με έμαθε να ζω καλύτερα.

- Πέρα από το ότι γνωριστήκατε στη διάρκεια της Τέταρτης Ακρόασης, τι σε ώθησε να συνεργαστείς με τον Σπύρο Παρασκευάκο και όχι με έναν άλλο συνθέτη; Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία, με πρόταση/προτροπή κάποιου τρίτου ή εντελώς αυθόρμητα;

Ο Σπύρος αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου. Τον πρωτογνώρισα στο στούντιο του Κώστα Παρίση, στη δεύτερη φάση της Τέταρτης Ακρόασης Νέων Ερμηνευτών. Ήταν φθινόπωρο του 2013 και η «πρώτη φουρνιά» των δημιουργών της Ακρόασης βρισκόταν στο στούντιο και με έναν τρόπο συμμετείχε στη διαδικασία. Η σύνδεση ήταν ακαριαία και τελικά αναπόφευκτη, ξέραμε πως θα ξανασυναντηθούμε. Ο Σπύρος κι εγώ τότε είχαμε άλλα σχέδια, τα περισσότερα από τα οποία ανατράπηκαν και κάποια πραγματοποιήθηκαν με νέους όρους. Λίγο καιρό αφότου είχε κυκλοφορήσει το «Απ’ το μηδέν» του Σπύρου, με τον Ζαχαρία Καρούνη, συναντηθήκαμε ξανά. Με παρότρυνση του Παρασκευά Καρασούλου ξεκινήσαμε επίσημα τη συνεργασία μας για το «Τρίτη έξοδος» με τη Δήμητρα Σελεμίδου, με ταχύτατους ρυθμούς. Χωρίς τον Σπύρο αυτός ο δίσκος, ακόμα και αν είχε υπάρξει, δεν θα ήταν ποτέ τόσο απελευθερωτικός για εμένα. Μπήκαμε μαζί στον φλεγόμενο κόσμο του και προσέχαμε ο ένας τα νώτα του άλλου ώστε να βγούμε αλώβητοι, και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέραμε.

- Και πώς αποφασίστηκε στη συνέχεια να ερμηνεύσει αυτά τα τραγούδια η Δήμητρα Σελεμίδου; Ήταν επιλογή του Σπύρου, δική σου ή και των δυο σας;

Η σχέση μας με τη Δήμητρα ξεκίνησε καιρό πριν μπούμε ως τριάδα στον δρόμο προς τον δίσκο. Στην πραγματικότητα η Δήμητρα κι εγώ ήμασταν τα μικρά παιδιά της Ακρόασης -εκείνη δεκάξι και εγώ δεκαπέντε- και ήρθαμε κοντά από την πρώτη στιγμή. Όταν πια βρεθήκαμε με τον Σπύρο, το υλικό που είχε διαμορφωθεί στιχουργικά γειτνίαζε με τον εσωτερικό κόσμο της Δήμητρας σε βαθμό που δεν θα μπορούσε να γίνει σκόπιμα. Τα τραγούδια αυτά που μιλούν για την ενηλικίωση γράφτηκαν καθώς η Δήμητρα και εγώ ενηλικιωνόμασταν. Οι αγωνίες μας, οι συζητήσεις μας για τους δικούς μας, για τα προσωπικά μας, με έναν τρόπο φώλιασαν στους στίχους. Ο Σπύρος όλο αυτό όχι απλώς το αγκάλιασε, αλλά το συνδιαμόρφωσε και το ανέλαβε ως προσωπική υπόθεση, του έδωσε μιαν άλλη, ακόμα βαθύτερη, υπόσταση. Αν ο δίσκος βρισκόταν στο τρίτο στάδιο από τα δέκα, με την έλευση του Σπύρου και την από κοινού προσπάθεια των τριών μας έφτασε στο δέκατο. Τα τραγούδια έφυγαν από τους τρεις μας και, από προσωπικά βιώματα, έγιναν πολιτική θέση και στάση ζωής μας.

- Σαφώς αυτά τα τραγούδια συνιστούν έναν θεματικό κύκλο, αυτόν που συνοψίζει ο τίτλος. Θεωρείς λοιπόν ότι απευθύνονται μόνο σε ανθρώπους της δικής σας ηλικίας ή και του Σπύρου, που τα μελοποίησε, αλλά πιθανά και σε ακόμα μεγαλύτερους;

Αν στο μυαλό μας η ενηλικίωση περιοριζόταν στη στιγμή που σβήνουμε τα κεράκια στα δέκατα όγδοα γενέθλιά μας, δεν θα θεωρούσαμε ότι αυτά τα τραγούδια έχουν μια τόσο ευρεία απεύθυνση, τέτοια που να υπερβαίνει τις ηλικίες. Αλλά τότε δεν θα είχαμε μπει και στον κόπο να κάνουμε τον δίσκο! Τον θεωρούμε βαθιά πολιτικό ακριβώς γιατί η ενηλικίωση που διαπραγματεύεται αφορά όλη την κοινωνία, ανεξαρτήτως ηλικίας. Ζούμε στην εποχή της ανηλικότητας, τόσο οι συνομήλικοι που δεν εκτίθενται, δεν ερωτεύονται, δεν επενδύουν σε σχέσεις, όσο και οι μεγαλύτεροι, που δεν αναλαμβάνουν τις αντίστοιχες ευθύνες του ηλικιακού τους πλαισίου και αρνούνται την υπέρβαση της ανηλικότητάς τους. Αυτά κρίνουμε σε αυτό τον δίσκο και στο στόχαστρο βρίσκονται όλες οι βιολογικές ηλικίες και μία συγκεκριμένη, κοινή πλέον για πάρα πολλούς, διανοητική ηλικία.

- Δήμητρα, ποια ήταν η μουσική σου διαδρομή μέχρι τότε και τι σε έκανε να πάρεις μέρος στην Τέταρτη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου;

Η μουσική μου διαδρομή άρχισε από τα οκτώ μου, όταν ξεκίνησα μαθήματα πιάνου. Αργότερα, στην εφηβεία, αποφάσισα να παρακολουθήσω μαθήματα ελαφρού τραγουδιού. Ωστόσο όλα άλλαξαν τον Οκτώβριο του 2013, όταν συμμετείχα στην Τέταρτη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου. Γνώριζα το αξιόλογο έργο της Μικρής Άρκτου και θαύμαζα ερμηνευτές και δημιουργούς που είχαν αναδειχθεί διαμέσου της και τον θεσμό των ακροάσεων, τον οποίο πραγματοποιούσε με πρωτοβουλία του αγαπημένου στιχουργού και εκδότη Παρασκευά Καρασούλου. Αποφάσισα να συμμετάσχω στην Ακρόαση για να αποκτήσω μια περισσότερο ουσιαστική σχέση με το τραγούδι και να ανακαλύψω εάν όντως έχω λόγο να τραγουδάω.

- Φανταζόσουν ότι ο πρώτος δίσκος που θα τραγουδούσες θα ήταν έτσι ή είχες στο μυαλό σου κάτι εντελώς διαφορετικό, για παράδειγμα μια σειρά τραγουδιών περισσότερων του ενός συνθετών, τα οποία θα είχαν γραφτεί ειδικά για τη φωνή σου;

Δεν επιθυμούσα ποτέ τη δημιουργία ενός δίσκου που ως κεντρικό του άξονα θα είχε τη φωνή μου. Είμαι ευτυχής και ευγνώμων που διακρίθηκα στην Ακρόαση και βρέθηκα σε μια δημιουργική ομάδα όπου κλήθηκα να ερμηνεύσω τα τραγούδια τα οποία ένιωθα να δημιουργούμε μαζί με τον Γιάννη και τον Σπύρο. Σύντομα συνειδητοποίησα ότι η ενασχόλησή μου με το τραγούδι πηγάζει από την ανάγκη μου να γνωρίζω καλύτερα πτυχές του εαυτού μου και να τις εκφράζω. Μέσα σε αυτό το ιδανικό και ασφαλές για εμένα περιβάλλον ονειρεύτηκα τη δημιουργία ενός δίσκου ακριβώς με τον τρόπο που φτιάξαμε το «Τρίτη έξοδος».

- Τα τραγούδια αυτά μιλούν πριν από όλα σε εσένα την ίδια, σε αφορούν προσωπικά ή απλά προσπάθησες να τα ερμηνεύσεις όσο καλύτερα μπορούσες;

Σε κάθε τραγούδι του δίσκου αισθάνομαι ότι, μαζί με τον Γιάννη και τον Σπύρο, καταθέτουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας. Μιλάμε για καταστάσεις, πρόσωπα και συναισθήματα που έχουμε βιώσει, ενδεχομένως διαφορετικά, στην πορεία της συναισθηματικής μας ενηλικίωσης την οποία επιχειρήσαμε να καταγράψουμε στον δίσκο. Τα τραγούδια μας σαφώς και με αφορούν προσωπικά. Προσπαθώ να τα ερμηνεύσω φωτίζοντας τους δρόμους που μου αποκαλύπτουν οι μοναδικοί στίχοι του Γιάννη και η μουσική του Σπύρου, ο οποίος κατορθώνει να «μεταφράζει» ακέραια τα συναισθήματα του λόγου σε μελωδίες.

- Ποιες είναι οι μέχρι τώρα εντυπώσεις σου από τη συμμετοχή σου μαζί με τον Θοδωρή Βουτσικάκη στην περιοδεία του Μάριου Φραγκούλη;

Η περιοδεία αυτή είναι ένα πολύτιμο δώρο για εμένα. Ο Μάριος Φραγκούλης είναι ένας πολύ αγαπημένος μου ερμηνευτής που με επηρέασε βαθιά καιρό πριν τον συναντήσω. Πέρα από τις ερμηνευτικές του αρετές με διδάσκει διαρκώς με το ήθος, την ευγένεια και τη γενναιοδωρία του. Είμαι πολύ χαρούμενη και για τη συνεργασία μου με τον Θοδωρή Βουτσικάκη, έναν ερμηνευτή της νεότερης γενιάς που θαυμάζω και με έχει εμπνεύσει με τα αξιόλογα βήματά του. Αισθάνομαι τεράστια συγκίνηση και αντλώ ελπίδα από το γεγονός ότι ο Μάριος αγκαλιάζει συνολικά τη νέα γενιά ερμηνευτών αλλά και δημιουργών και μας δίνει την ευκαιρία να μοιραστούμε τα τραγούδια μας με το κοινό σε ονειρεμένους χώρους στην Ελλάδα και την Κύπρο.

- Και τα σχέδιά σας, άμεσα και ίσως πιο μακροπρόθεσμα, για τη συνέχεια ποια είναι;

Η καλοκαιρινή περιοδεία με τον Μάριο Φραγκούλη ολοκληρώνεται με συναυλίες στο Μινωικό Ανάκτορο Μαλίων, στη Μυτιλήνη και μετά στην Κύπρο, στη Λευκωσία και, τέλος, στη Λεμεσό, την 1η Σεπτεμβρίου. Το φθινόπωρο θα πραγματοποιήσουμε μερικές ακόμα εμφανίσεις με τον Δημήτρη Βουτσά και την Πολυξένη Καράκογλου, με την παράστασή μας «Βήμα εκτός». Αργότερα θα ξεκινήσουμε οι τρεις μας έναν νέο κύκλο παραστάσεων με επίκεντρο τον δίσκο για τον οποίο έχουμε ήδη αρχίσει να εργαζόμαστε και ανυπομονούμε! Πριν από αυτό όμως, στις 30 Σεπτεμβρίου, η Δήμητρα θα συμμετάσχει στη μεγάλη αφιερωματική συναυλία στον Μάνο Χατζιδάκι που θα πραγματοποιηθεί στο Ηρώδειο.

Αναμφίβολα δηλαδή τα εξίσου σταθερά με το πρώτο επόμενα βήματα μιας, περισσότερο ή λιγότερο κοινής, διαδρομής η οποία ήδη δείχνει ότι θα είναι μακρά, αποδοτική και σημαντική...

Θεωρήσαμε σκόπιμο όμως να απευθύνουμε δύο ερωτήσεις και στον συνθέτη του δίσκου.     

Στον πρώτο δίσκο σου είχες γράψει ο ίδιος τους στίχους. Γιατί λοιπόν αυτή τη φορά συνεργάστηκες με άλλον για αυτούς, γιατί επέλεξες συγκεκριμένα τον Γιάννη αλλά και τι σε έλκυσε αρχικά στην ερμηνεία της Δήμητρας ώστε να επιλέξεις εκείνη και όχι μια πιο έμπειρη και ίσως και γνωστότερη φωνή;

Μετά τον πρώτο μου δίσκο στον οποίο είχα γράψει εγώ το μεγαλύτερο μέρος των στίχων και ακριβώς επειδή εκείνος  ήταν για εμένα μια πορεία χρόνων είχα την ανάγκη να «σωπάσω» λίγο. Το «Απ’ Το Μηδέν» μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω μια αναδρομή, να πάρω τα χρόνια αντίστροφα και να καταγράψω τραγούδια μου από τα πλέον πρόσφατα μέχρι τα πρώτα μου που έγραψα όταν ήμουν γύρω στα είκοσι. Ύστερα θέλησα να αφοσιωθώ στον πρώτο λόγο μου, εκείνον πριν την μουσική, στις πρώτες μου σκέψεις για αυτό και άρχισα να ετοιμάζω την πρώτη μου ποιητική συλλογή «Μικρά Καρφιά» που εκδόθηκε εφέτος από την Μικρή Άρκτο. Μετά από αυτή την διαδρομή λοιπόν, έχοντας «σκαλίσει» αρκετά τον εαυτό μου και έχοντας μιλήσει πολύ, ένιωσα την ανάγκη να γράψω τραγούδια σε στίχους κάποιου άλλου και να λειτουργήσω πια μόνον μουσικά, ως συνθέτης. Επέλεξα τον Γιάννη καταρχήν γιατί από την Τέταρτη Ακρόαση μου είχε κάνει εντύπωση, τον είχα θεωρήσει ταλαντούχο και είχαμε εκδηλώσει αμφότεροι το ενδιαφέρον μας να συνεργαστούμε. Αφενός με παρακίνησε το γεγονός ότι θα έγραφα τραγούδια σε στίχους  ενός εφήβου και αφετέρου γιατί επρόκειτο για έναν δίσκο ο οποίος αφορούσε αυτό ακριβώς, την ενηλικίωση. Θεωρώ ότι  η παιδική ηλικία και αργότερα η ενηλικίωση είναι οι πιο σημαντικές  περίοδοι στην ζωή  κάθε ανθρώπου. Στη πραγματικότητα εκεί χτίζουμε την προσωπικότητα μας , το βαθύτερο εγώ μας και τον πυρήνα μας για την υπόλοιπη ζωή μας. Θεώρησα λοιπόν ότι αυτός ο δίσκος ήταν η καλύτερη ευκαιρία να αναμετρηθώ και εγώ με τον εαυτό μου, να συναντήσω ξανά τον έφηβο εαυτό μου και να συμφιλιωθώ μαζί του. Όσον αφορά στην Δήμητρα τη θεωρώ σπουδαία ερμηνεύτρια, εκκολαπτόμενη μεν ακόμα αλλά από τη φύση της προικισμένη με ένα μεγάλο ταλέντο. Δεν είναι μόνον η φωνή της που μου τράβηξε το ενδιαφέρον αλλά και ο τρόπος που κατανοεί και εκφέρει τον λόγο, πριν από όλα το μυαλό της και το πως μπορεί να κατανοήσει τον κόσμο κάθε τραγουδιού και να τον κάνει δικό της. Πρόκειται για έναν δίσκο που αφορά στην διαδρομή του παιδιού προς τον έξω κόσμο, την ενηλικίωση, τη πορεία προς την προσωπική ελευθερία και το σχηματισμό της προσωπικότητας. Εναν δίσκο τόσο προσωπικό δεν θα είχε νόημα για εμένα να τον ερμηνεύσει κάποια άλλη, πιο γνωστή όπως λες, τραγουδίστρια. Δεν θα μπορούσε να τραγουδήσει το «Μαμά Μπαμπά» κανείς άλλος ή άλλη εκτός από  μια δεκαεννιάχρονη  κοπέλα, που μόλις έχει αφήσει το σπίτι της και έχει εγκατασταθεί στην Αθήνα για σπουδές και για να ασχοληθεί την τέχνη της.

Πώς και κυρίως γιατί προέκυψε η συμμετοχή του Φοίβου Δεληβοριά; Εξαρχής φανταζόσουν το «Ο Μόνος Και Η Μόνη» ως ντουέτο και είχες κατά νου εκείνον;

Ναι, το τραγούδι εξαρχής το φαντάστηκα ντουέτο και όταν μιλήσαμε με τον Γιάννη για το ποιον θα θέλαμε να το ερμηνεύσει δεν υπήρξε άλλη επιλογή. Από την αρχή και οι δυο μας ξέραμε ότι αυτό το τραγούδι είναι για τον Φοίβο, ακριβώς επειδή αυτός ο δίσκος έχει αυτό το τόσο προσωπικό θέμα της ενηλικίωσης ήθελα κάποια στιγμή η Δήμητρα να συναντηθεί με κάποιον άλλο, μεγαλύτερο σε ηλικία, ερμηνευτή. Σαν να έρχεται κάποιος από ένα εξωτερικό περιβάλλον, κάποιος που θα μπορούσε να είναι και φίλος και συγγενής και εραστής, κάποιος που φέρει την γνώση του. Θεώρησα τον Φοίβο κατάλληλο όχι μόνο γιατί τον αγαπάμε ως δημιουργό και ερμηνευτή αλλά και γιατί έχει μια απίστευτη ωριμότητα μα και μια τόσο καλή σχέση με τον παιδικό εαυτό του ώστε ήταν εκείνος ακριβώς που θέλαμε!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL