Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
24 °C
22.0°C24.8°C
3 BF 39%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
21.0°C24.2°C
2 BF 52%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
19 °C
18.8°C20.5°C
4 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
20 °C
19.3°C19.8°C
5 BF 60%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
22.9°C24.0°C
3 BF 33%
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ: / Γρ. Πολύζος: «Για να μελοποιήσω έναν στίχο πρέπει να με ιντριγκάρει...»
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ: / Γρ. Πολύζος: «Για να μελοποιήσω έναν στίχο πρέπει να με ιντριγκάρει...»

Ήδη από τον πρώτο τους δίσκο, το «Σε τόπους που δεν ξέρω» του 2012, φάνηκε ότι ο συνθέτης Γρηγόρης Πολύζος και η ερμηνεύτρια Μαρία Κρασοπούλου αποτελούν έναν συνδυασμό που υποσχόταν πολλά.

Το «Αποστάσεις» που κυκλοφόρησε λίγο πριν την εκπνοή της περυσινής χρονιάς πραγματοποιεί ένα μεγάλο μέρος από αυτά. Δέκα τραγούδια που πριν από όλα έχουν λόγο ύπαρξης, δεν γράφτηκαν, απλά, για να γραφτούν.

Προσεχτικά επιλεγμένοι στίχοι, οι οποίοι όντως διαθέτουν περιεχόμενο και ουσία, ολοκληρωμένες και καλογραμμένες μελωδίες που πατούν στέρεα τόσο στην παράδοση του ποιοτικού ελληνικού τραγουδιού όσο και της διεθνούς μουσικής ξεκινώντας φυσικά από τη βάση της, την κλασική και ευφάνταστες και με μεγάλη ποικιλία ενορχηστρώσεις τις οποίες υλοποιεί μια ομάδα εκλεκτών μουσικών διαφόρων ιδιωμάτων.

Η Μαρία Κρασοπούλου (κάνοντας ντουέτο με τον Κώστα Μακεδόνα σε ένα τραγούδι) αναδεικνύεται εδώ σε μια από τις πιο ώριμες, εκφραστικές και αξιόλογες ερμηνεύτριες της νεότερης γενεάς. Πιστεύοντας όμως ότι ένας δίσκος ανήκει πριν απ’ όλα στον συνθέτη του επιλέγουμε να δώσουμε τον λόγο στον Γρηγόρη Πολύζο.

* Πιστεύετε ότι στο πρόσωπο της Μαρίας Κρασοπούλου έχετε βρει την ιδανική ερμηνεύτρια των τραγουδιών σας, σε βαθμό που να μην ενδιαφέρεστε να συνεργαστείτε με άλλον/η μελλοντικά; Ποια είναι τα στοιχεία που εκτιμάτε περισσότερο στη φωνή και γενικότερα την ερμηνεία της;

Η Μαρία είναι η ιδανική ερμηνεύτρια για τα τραγούδια μου. Συνδυάζει στην κατάλληλη αναλογία τη σωστή τεχνική και το συναίσθημα. Ξέρει μουσική και αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν τραγουδιστή γιατί μπορείς να συνεννοηθείς μαζί του σωστά. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν θα ήθελα να συνεργαστώ και με άλλους/ες ερμηνευτές/ιες που αγαπώ και θαυμάζω, αλλά όχι γιατί η Μαρία δεν με καλύπτει εκατό τοις εκατό, απλώς επειδή μου αρέσει να δοκιμάζω νέα πράγματα.

* Θα λέγατε ότι τα τραγούδια σας, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά, είναι κατά πρώτο λόγο αστικά, γεννιούνται δηλαδή στο περιβάλλον της πόλης και αυτό απευθύνονται σε ανθρώπους που ζουν εντός του;

Μουσικά θα έλεγα πως μάλλον ναι. Με την έννοιά του ότι δεν έχω ιδιαίτερες επιρροές από παραδοσιακά στοιχεία, δεν έχω πολλά τέτοια ακούσματα. Στιχουργικά όχι τόσο, υπάρχουν φράσεις και στοιχεία μέσα στα τραγούδια που επιβεβαιώνουν αυτό που λέω, αλλά σαν εξαίρεση, όχι ως κανόνα.

* Ακούτε τραγούδια άλλων που να σας λένε τόσα όσα προσπαθείτε να πείτε με τα δικά σας ή νομίζετε ότι είναι κάτι που λείπει από το σήμερα της ελληνικής μουσικής;

Ε βέβαια. Πιο πολύ από ό,τι τα δικά μου! Σιγά μην ανακάλυψα τον τροχό. Υπάρχουν οι Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Θάνος Μικρούτσικος, Φοίβος Δεληβοριάς, Νίκος Ζούδιαρης, Γιάννης Αγγελάκας και πολλοί, πολλοί άλλοι.

* Τι είναι αυτό που κυρίως αναζητείτε σε έναν στίχο για να σας κάνει να θέλετε να τον μελοποιήσετε; Ή μήπως οι στίχοι γράφονται πάνω στις δικές σας μελωδίες;

Συνήθως μελοποιώ τους στίχους, κατ’ εξαίρεση καμιά φορά συμβαίνει το αντίστροφο. Σε αυτόν τον δίσκο δεν υπάρχει καμιά τέτοια εξαίρεση. Ο στίχος πρέπει απλώς να «μου μιλάει», να με ιντριγκάρει για να τον μελοποιήσω. Δεν μπορώ να τον εντοπίσω σε κάποια στοιχεία αντικειμενικά, να τον κάνω δηλαδή συγκεκριμένο, είναι καθαρά αισθητικό και υποκειμενικό θέμα.

* Σας ενδιαφέρουν περισσότερο οι στίχοι που έχουν να κάνουν με την προσωπική ή τη συλλογική διάσταση του ανθρώπου της εποχής μας; Ή μήπως θεωρείτε ότι αυτά τα δύο έτσι κι αλλιώς συνδέονται άρρηκτα;

Συνδέονται βέβαια, αν και κάποιες εσωτερικές καταστάσεις είναι διαχρονικές και παγκόσμιες. Όπως και να έχει διαλέγω στίχους που αφορούν τόσο στο προσωπικό δράμα («Άσε με», «Έστω και αν είναι αργά») όσο και στη συλλογική ψυχοσύνθεση της εποχής μας («Νέοι κανόνες», «Αριστερόστροφα - δεξιόστροφα»).

* Είναι ένας δίσκος «μετά την κρίση». Δεν θα μπορούσε δηλαδή ποτέ να ήταν ο ίδιος αν είχε κυκλοφορήσει πριν το 2010; Και με την ευκαιρία, πώς βιώνετε εσείς ο ίδιος την κρίση; Βιοπορίζεστε από τη μουσική ή χρειάζεται να κάνετε και άλλα πράγματα;

Έχω ξαναπεί ότι νιώθω πάρα πολύ τυχερός που μπορώ και βιοπορίζομαι μόνο από τη μουσική και δεν εννοώ φυσικά από τη δισκογραφία! Διδάσκω σε παιδιά και ενήλικες μουσική, το απολαμβάνω πολύ και πιστεύω ότι είμαι καλός όχι επειδή ξέρω πολλά αλλά ακριβώς επειδή ξέρω πόσα δεν ξέρω και μπορώ να μεταδώσω το πάθος μου για τη μουσική και τη δίψα μου για γνώση.

* Η γραφή σας δεν είναι η τυπική των περισσοτέρων άλλων του λεγόμενου «έντεχνου». Δεν είναι δηλαδή το συνηθισμένο μείγμα μπαλάντας και λαϊκών μουσικών στοιχείων, αλλά υπεισέρχονται και πολλά κλασικά στοιχεία, όπως επίσης και από τη jazz αλλά και το rock. Πώς και γιατί προκύπτει αυτή η πολύ ευχάριστη ομολογουμένως ιδιομορφία σας;

Ως προς το rock το καταλαβαίνω γιατί ακούω πολύ από αυτό το ιδίωμα. Jazz όμως δεν ακούω ιδιαίτερα ούτε και έχω πολλές γνώσεις πάνω σε αυτήν. Μου κάνει εντύπωση, λοιπόν, (θετική βεβαίως) αυτό που λες, καθώς δεν μπορώ να εντοπίσω jazz στοιχεία στα τραγούδια μου. Αν εννοείς την τρομπέτα στο «Άσε με» τότε είναι καθαρά θέμα της ελευθερίας που έδωσα στον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο, έναν από τους κορυφαίους jazz τρομπετίστες στη χώρα μας.

* Μπαίνω στον πειρασμό να σας ρωτήσω ποιες είναι συνοπτικά οι επιρροές που διαμόρφωσαν αυτό το συνθετικό σας ύφος;

Πρώτα απ’ όλα είναι οι Έλληνες συνθέτες, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Μαρκόπουλος, Ξαρχάκος, Λοΐζος, Μικρούτσικος, Κραουνάκης, Ζούδιαρης. Μετά είναι η εγχώρια rock σκηνή με αγγλικό στίχο της δεκαετίας του 1960 και του 1970. Στη συνέχεια τραγουδοποιοί όπως Σαββόπουλος, αδελφοί Κατσιμίχα κ.λπ. και τα τελευταία χρόνια επίσης η κλασική μουσική και κυρίως τα πιο σύγχρονα ρεύματά της, αυτά του 20ού αιώνα.

* Οι ενορχηστρώσεις σας είναι ακόμα πιο πολυσυλλεκτικές και από τις συνθέσεις σας. Ήταν συνειδητή επιλογή αυτό ή προέκυψε αυθόρμητα, μέσα από τις ανάγκες της ίδιας της δουλειάς; Και πώς καταφέρατε, σε χαλεπούς οικονομικά καιρούς, να συγκεντρώσετε μια τόσο εντυπωσιακή ομάδα σολίστ;

Ναι, φυσικά ήταν συνειδητή επιλογή. Όλοι αυτοί οι σολίστ είναι άνθρωποι που όπως όλοι μας έχουν πληγεί από την κρίση. Είναι προικισμένοι με τόσο ταλέντο, αλλά ζουν και εργάζονται εδώ. Οι οικονομικές τους απατήσεις, λοιπόν, δεν είναι εξωπραγματικές δεδομένου του ταλέντου τους και, αν συνυπολογίσεις και τις ώρες στούντιο που γλιτώνεις με τέτοιους «μουσικάρες», ε, μπορεί τελικά να είναι «μία η άλλη». Άσε που και αυτοί γούσταραν τη δουλειά και έβαλαν μπόλικη «ψυχούλα»!

* Θεωρείτε ότι η ενορχήστρωση έχει την ίδια βαρύτητα και σημασία με τη μουσική, τον στίχο και την ερμηνεία; Με άλλα λόγια τα ίδια αυτά τραγούδια σας θα ήταν πολύ διαφορετικά, ίσως ακόμα και κατώτερα υπό μιαν έννοια, μόνο με ένα πιάνο ή μια κιθάρα;

Εξαρτάται από το τραγούδι. Αν είναι κομματάρα τότε και με... σκουπόξυλο να το παίξεις, κομματάρα θα είναι. Και δεν εννοώ φυσικά τα δικά μου (γέλια). Η ενορχήστρωση μπορεί βέβαια να εξυψώσει ένα κομμάτι ακόμα περισσότερο αν είναι επιτυχημένη. Εμένα προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ σαν διαδικασία όλος αυτός ο πειραματισμός με τα ηχοχρώματα και τις συχνότητες και έμαθα πολλά μέσα από αυτόν τον δίσκο.

* Τι σας ώθησε να κάνετε μία και μοναδική εξαίρεση ερμηνεύοντας ένα τραγούδι ο ίδιος; Και γιατί ειδικά αυτό και όχι κάποιο άλλο;

Το «Αριστερόστροφα - δεξιόστροφα» είναι ένα σατυρικό πολιτικό ποίημα, ένα καυστικό σχόλιο πάνω στην ελληνική πραγματικότητα. Δεν προοριζόταν ποτέ να μελοποιηθεί. Το έκανα γιατί μου άρεσε πολύ σαν κείμενο. Το βρίσκω εξαιρετικό. Η φόρμα του δεν είναι και τόσο «τραγουδιστική», δεν έχει σημεία που επαναλαμβάνονται, δεν έχει συνοχή και σε μεγάλο βαθμό είναι πρόζα. Μόνο εγώ ήξερα τι είχα στο μυαλό μου και άρα μόνο εγώ μπορούσα να το ερμηνεύσω χωρίς να χάσει την τρέλα του και τον αυθορμητισμό του.

* Και τα σχέδια σας αναφορικά με την υποστήριξη του δίσκου, αλλά πιθανώς και για τη συνέχεια;

Την Τετάρτη 22 Μαρτίου έχουμε την παρουσίαση του δίσκου στο «Σταυρός του νότου» και από εκεί και πέρα δρομολογούμε κάποιες συναυλίες, κυρίως σε διάφορες σκηνές της Αθήνας.

Το μόνο που θα είχαμε να προσθέσουμε είναι ότι όπου δείτε να πραγματοποιείται μια από αυτές θα σας την προτείναμε ανεπιφύλακτα...

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL